معاون آموزش ابتدایی آموزش‌وپرورش شهر تهران با بیان اینکه در شهر تهران مدرسه دو زبانه وجود ندارد، گفت: «برخی مدارس پیش‌دبستانی و ابتدایی با تبلیغ آموزش زبان انگلیسی، عنوان مدرسه دو زبانه را به خود می‌دهند که این کار "ممنوع" است و با مدارس این‌چنینی برخورد می‌شود.»
معصومه معصومیان با بیان اینکه در کل کشور یک دوره یک ماهه برای دانش‌آموزانی که زبان مادریشان غیر از فارسی است و قصد ورود به پایه اول را دارند، اما تجربه کودکستان را ندارند، تشکیل می‌شود گفت: زبان مادری این دانش‌آموزان فارسی نیست و مثلا آذری، ترکی و کردی است، اما وارد آموزش رسمی فارسی می‌شوند چراکه فارسی، زبان رسمی آنان در نظر گرفته شده است.
به گزارش ایسنا، وی با بیان اینکه تعدادی از مدارس اقدام به استفاده از تابلو مدارس دوزبانه و تبلیغات می‌کنند که این کار غیرقانونی است افزود: در این مدارس آموزش زبان ترکی و کردی و ... در دستور کار نیست و هدف آنها تدریس زبان انگلیسی است این در حالیست که هنوز به این نتیجه نرسیده‌ایم که در دوره ابتدایی آموزش زبان‌های خارجی را داشته باشیم.
معاون آموزش ابتدایی آموزش و پرورش شهر تهران با بیان اینکه در مقطع ابتدایی به جزء ۳ ـ ۴ مدرسه بین المللی که دارای مجوز بین المللی هستند، مدارس دو زبانه نداریم گفت: مدارس بین المللی پذیرای فرزندان اتباع خارجی از جمله فرزندان سفرا است که این مدارس قوانین خود و برنامه درسی تعریف شده و رسمی خود را دارند.
معصومیان در ادامه این گفتگو درباره دانش آموزانی که کاشت حلزون شنوایی انجام داده‌اند نیز گفت: دانش‌آموزانی که ناشنوا بودند و کاشت حلزون را در سن پایین انجام داده‌اند و اصلا تجربه شنیدن ندارند را در کنار دانش‌آموزان عادی قرار می‌دهیم یعنی اینها اجازه حضور در مدارس ناشنوایان را ندارند چرا که باید محرک‌های محیطی داشته باشند و در معرض این محرک، تحت گفتگوی همسالان قرار گیرند و خود به خود زبان آموزی آنها تقویت شود.
وی با بیان اینکه غالبا سازمان استثنایی برای معلمانی که پذیرای این دانش‌آموزان هستند دوره برگزار می‌کند افزود: یک سری مدارس، مدارس پذیرا هستند و بچه‌های با نیاز‌های متوسط مثلا نیمه شنوا یا نیمه بینایی را پذیرا هستند.
معاون آموزش ابتدایی آموزش و پرورش شهر تهران با بیان اینکه باید یک جامعه فراگیر داشته باشیم که پاسخگوی تمام نیاز‌ها باشد اظهار کرد: در آموزش و پرورش نیز آموزش و پرورش فراگیر داشته باشیم، کودک نباید خودش را با سیستم انطباق دهد بلکه سیستم باید با انعطاف، کاری کند که همه افراد با تمام تفاوت‌های فردی، فرهنگی و اقتصادی از این سیستم بهره‌وری لازم را داشته باشند تا عدالت آموزشی فراهم شود.
