در زمان ابتلا به سرماخوردگی، کووید یا آنفولانزا انتخاب عاقلانه ورزش کردن برای بهبودی سلامت اهمیت ویژه‌ای دارد.
فرارو- در زمان مریضی بهتر است استراحت کنیم یا بدن را تحت فشار بگذاریم و ورزش کنیم؟ در چه صورتی نباید به دلیل بیماری ورزش کرد؟
به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، برای رسیدن به پاسخ درست باید به علائمی که بدن نشان می‌دهد توجه کرد. این علائم در واقع راهنمایی برای بهتر شدن حال فرد هستند. پس از مشاهده اولین علائم بیماری‌هایی مانند آنفولامزا، کووید و سرماخوردگی بهتر است یک ارزیابی مشهور به نام «چک کردن گردن» انجام شود. اگر علائم بیماری تنها مربوط به سر و گردن می‌شوند، مانند آبریزش بینی و گلودرد، نیازی به متوقف کردن روتین ورزشی همیشگی نیست.
با این حال اگر علائمی پایین گردن مانند درد عضلانی یا افزایش قلب وجود داشته باشد؛ نشان دهنده تلاش بدن برای مقابله با عفونت است. در این صورت ورزش کردن و فعالیت‌های سنگین زمان بهبودی بدن را به تعویق می‌اندازند. تب ۳۷.۷ درجه یا بالاتر نیز از علائم نشان دهنده نیاز بدن به استراحت هستند. حتی اگر به جز تب علائم بیماری دیگری نیز وجود نداشته باشد باید از ورزش کردن پرهیز شود.
بیماران مبتلا به آنفولانزا که درد‌های عضلانی، خستگی و درد مفاصل را تجربه می‌کنند بهتر است تا برطرف شدن علائم جسمی بیماری خود صبر کنند و سپس به روتین ورزشی خود ادامه دهند. در صورت ابتلا به بیماری‌های شدیدتر مانند ذات الریه یا بستری شدن در بیمارستان بهتر است درباره زمان بازگشت به باشگاه و وزرش کردن با پزشک متخصص مشورت شود.
راهنمایی‌های مراکز پزشکی برای بازگشت به فعالیت‌های عادی پس از ابتلا به کووید-۱۹ اکنون مشابه سایر بیماری‌های تنفسی است، اما مهم است که قبل از ورزش، شدت بیماری در نظر گرفته شود. بر طبق دستورالعمل جدید دانشگاه قلب و عروق آمریکا بیمارانی که با وجود مثبت شدن تست کووید خود هیچ علائم فیزیکی ندارند پس از سه روز می‌توانند ورزش کنند. با این حال اگر کووید قلب را ریه را درگیر کرده باشد لازم است تا بعد از برطرف شدن علائم صبر کرد.
متخصصان همچنین گوشزد کردند بازگشت به باشگاه و ورزش پس از ابتلا به کرونا باید بر اساس وضعیت جسمی فرد باشد و ربطی به مدت زمان بیماری ندارد. افرادی که دچار عفونت می‌شوند یا پس از اتمام دوره مریضی خود به شدت احساس خستگی می‌کنند باید برای بازگشت به روتین ورزشی خود بیشتر از دیگران صبر کنند. بازگشت به باشگاه در تمام موار تنها باید زمانی صورت بگیرد که فرد می‌تواند به راحتی فعالیت‌های روزمره خود را بدون احساس خستگی مفرط انجام دهد. اگر انجام کار‌هایی مانند بالا پایین رفتن از پله‌ها یا ثابت ایستادن باعث خستگی فرد می‌شوند، هنوز زمان بازگشت به روتین ورزشی نرسیده است.
پس از اتمام دوره بیماری و بهبود تمام علائم نیز لازم است شدت ورزش کردن به تدریج افزایش پیدا کند و ناگهان روتین ورزشی سنگین و حرفه‌ای سابق از سر گرفته نشود. چند هفته برای بازگشت به روتین همیشگی ورزش نیاز است. بهتر است در حین ورزش کردن تست گفتگو نیز انجام شود. اگر صحبت کردن در حین ورزش برای فرد ممکن نیست، لازم است شدت ورزش کاهش پیدا کند. فشار آوردن بیش از اندازه به بدن پس از بیماری تنها طول دوره بهبودی را افزایش می‌دهد و امکان صدمه دیدن در حین ورزش را افزایش می‌دهد.
