امروزه مردم به طور متوسط بیشتر از پیش عمر می‌کنند، اما مسن‌ترین افراد کره زمین در طی ۳۰ سال گذشته بیشتر از همتایان خود در گذشته عمر نکرده‌اند. با وجود بالا رفتن میانگین امید به زندگی می‌توان به این نتیجه رسید که نوعی سد طبیعی به انسان‌ها اجازه نمی‌دهد بیش از یک سن مشخص عمر کنند.
محققان هلندی در یک کشف پیشگامانه سقف طول عمر انسان‌ها را کشف کرده‌اند. از آنجایی که امید به زندگی مدرن به دلیل پیشرفت در تغذیه، بهبود شرایط زندگی و مراقبت‌های پزشکی پیشرفته همچنان در حال افزایش است، علاقه به درک اینکه انسان‌ها چقدر می‌توانند زنده بمانند نیز افزایش یافته است.
به گزارش همشهری آنلاین، این پژوهش جدید چشم انداز شگفت انگیزی درباره این موضوع ارائه داده است. متخصصان دانشگاه‌های تیلبورگ و اراسموس در روتردام با استفاده از یک مجموعه داده جامع که سن دقیق مرگ حدود ۷۵ هزار نفر از شهروندان هلندی (در صورت بیمار نشدن و پیشگیری حداکثری از بیماری‌ها و فرسودگی زودهنگام) را تخمین زده بود، حداکثر محدودیت سنی برای زنان را ۱۱۵.۷ سال تعیین کردند.
جالب اینجاست که سقف زندگی مردان کمی کمتر و ۱۱۴.۱ سال است. پروفسور جان آینمال، یکی از دانشمندان برجسته این پژوهش، دیدگاه خود درباره یافته‌هایشان در این پژوهش را اینچنین بیان کرد: امروزه مردم به طور متوسط بیشتر از پیش عمر می‌کنند، اما مسن‌ترین افراد کره زمین در طی ۳۰ سال گذشته بیشتر از همتایان خود در گذشته عمر نکرده‌اند. با وجود بالا رفتن میانگین امید به زندگی می‌توان به این نتیجه رسید که نوعی سد طبیعی به انسان‌ها اجازه نمی‌دهد بیش از یک سن مشخص عمر کنند.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد تعداد افرادی که در هلند تولد ۹۵ سالگی خود را جشن می‌گیرند در سال‌های اخیر تقریبا سه برابر شده است. با این وجود، حداکثر سن در این کشور تغییری نکرده است. تفاوت میان «طول عمر» و «امید به زندگی» برای درک بهتر این پژوهش ضروری است. اولی مربوط به طول عمر یک فرد است، در حالی که دومی نشان دهنده میانگین طول عمر مورد انتظار برای افراد در یک گروه سنی خاص است. امید به زندگی معمولا به عنوان معیاری برای نشان دادن رفاه اجتماعی یک کشور مورد استفاده قرار می‌گیرد.
انسان‌ها با تاریخ انقضا به دنیا می‌آیند. از لحظه لقاح، سرنوشت مشترکی برای ما مبنی بر اینکه که روزی، به نوعی، همه ما می‌میریم، تعیین شده است. در دوران روم باستان، مردم انتظار داشتند ۳۰ تا ۳۵ سال عمر کنند. در اواسط قرن بیستم، امید به زندگی در آمریکا به ۶۵ برای مردان و ۷۱ برای زنان افزایش یافت. امروزه، میانگین طول عمر آمریکایی‌ها در حدود ۷۸ سال است.
آخرین برآورد‌های بخش جمعیت سازمان ملل متحد اعلام می‌کند که میانگین عدد سن امید به زندگی در ایران برای هر دو جنسیت (مردان و زنان) ۷۷.۳۳ سال، برای زنان ۷۸.۵۴ سال و برای مردان ۷۶.۲۲ سال است که البته برخی مطالعات داخلی این عدد را کمی بالاتر یا پایین‌تر هم اعلام می‌کنند. به نظر می‌رسد که باید این عدد را در ایران، طبق گفته مرکز آمار که معتبرترین نهاد اطلاع‌رسان در این زمینه است، همان ۷۴ سال درنظر بگیریم.
در این صورت، ایران از رتبه‌های ۳ رقمی به رتبه‌های ۲رقمی آمده و به تعبیر برخی آمارها، بالاتر از ۵۰ رتبه رشد داشته است. این در حالی است که متوسط سن امید به زندگی در جهان ۷۳ (برای هر دو جنسیت مردان و زنان) عنوان می‌شود که از این منظر، وضعیت ایرانی‌ها بالاتر از متوسط جهانی است. بهبود وضعیت بهداشت عمومی، کاهش مرگ و میر مادران و بهبود وضعیت نگهداری از سالمندان ازجمله دلایل این رشد دانسته شده است.
اما آیا می‌توان از این میانگین سن کنونی نیز گذر کرد و به سن ۱۱۵ سالگی نیز به عنوان سن میانگین عمر یا سن امید به زندگی نیز رسید؟ اما اگر رسیدن به آن مرز سنی امکان پذیر باشد چه؟ فقط یک ثانیه به آن فکر کنید: ۸۰ (حداکثر سن امید به زندگی در عصر حاضر) در مقابل ۱۱۵ سالگی. «نیر بارزیلای»، مدیر مؤسسه تحقیقات پیری در کالج پزشکی آلبرت اینشتین و نویسنده کتاب «دیرتر پیر شوید» (Age Later) در این باره می‌گوید: یک فاصله ۳۵ ساله میان این دو سن وجود دارد که باید پر شود.
دانشمندان بر این باورند که ظرفیت بدن انسان در حال حاضر به گونه‌ای است که می‌توان به ۱۱۵ سالگی رسید. اما بیشتر مردم به دلیل بیماری‌ها و آسیب‌پذیری‌هایی که با پیری همراه است، به آن سن نمی‌رسند. دانشمندان به آینده‌ای اعتقاد دارند که در آن مداخلات پزشکی و درمانی از فرسودگی فیزیولوژیکی ما جلوگیری می‌کند و به طور موثر ما را در برابر بیماری‌های مرتبط با افزایش سن و شاید حتی بیماری‌های همه گیر مقاوم می‌کند.
افزایش طول عمر ریشه عمیقی در روان انسان دارد. در طول تاریخ، مردم از طریق قرص‌ها، معجون‌ها و چشمه‌های جوانی جاودانه به دنبال هدف واهی زندگی طولانی‌تر بوده‌اند. امروزه، این تلاش با علم دقیقی که توسط آزمایشگاه‌ها و شرکت‌های بیوتکنولوژی پیگیری می‌شود، پشتیبانی می‌شود.
هدف آنها درک مکانیسم پشت پیری در سطح مولکولی است تا بتوانند اثرات آن را کاهش دهند. نیر بارزیلای می‌گوید: ما فکر می‌کردیم پیری اجتناب‌ناپذیر است، اما این درست نیست. پیری کاملا انعطاف‌پذیر است و می‌توان آن را هدف قرار داد. ما می‌توانیم پیری را به تعویق بیندازیم، می‌توانیم بسیاری از تظاهرات پیری را متوقف کنیم، و در برخی موارد می‌توانیم پیری را معکوس کنیم.
سال گذشته، طبق گزارش تحقیقات بازار «IMARC»، ارزش صنعت «ضد پیری» حدود ۵۴.۲ میلیارد دلار بود. فرمول‌ها و مکمل‌های مراقبت از پوست و درمان‌های با تکنولوژی بالا (مانند سونای کرایو، که ادعا می‌کنند با حمام‌های نیتروژن مایع زیر انجماد آسیب بافتی را کاهش می‌دهند) ممکن است تأثیر سطحی بر بدن ما داشته باشند، اما کار واقعی در سطح سلولی اتفاق می‌افتد.
اینجاست که دانشمندان نشانه‌های بارز پیری را هدف قرار می‌دهند تا درمان‌هایی ایجاد کنند که طول سلامت را افزایش دهند. دیوید ستبون، رئیس آکادمی تحقیقات سلامت و طول عمر، یک سازمان غیرانتفاعی متشکل از محققانی که بر طول عمر متمرکز است، می‌گوید: هدف اصلی این است که سالم‌تر زندگی کنید و از این رهگذر تمایل به طولانی‌تر زندگی کردن شما نیز برآورده شود.
لوئیجی فروچی، مدیر علمی مؤسسه ملی پیری، می‌گوید: پیری اساسا در رحم شروع می‌شود در ابتدا به آرامی اتفاق می‌افتد و سپس ظاهرا به یکباره اتفاق می‌افتد، زیرا تجمع آسیب، بدن را در برابر بیماری‌ها آسیب‌پذیرتر می‌کند و مکانیسم‌های جبرانی و انعطاف‌پذیری ما کاهش می‌یابد، حقیقت ناخوشایند این است که درمان پیری در واقع پیشگیری از بیماری‌هایی است که ناشی از افزایش سن است.
گرگ بیلی، یکی از بنیانگذاران و مدیر عامل شرکت عمر طولانی زیست فناوری «جوونسنس» (Juvenescence)، می‌گوید: هر چه سن بالاتر می‌رود، بیشتر در معرض خطر بیماری‌های غیرواگیر از جمله سرطان، دیابت، آلزایمر و بیماری‌های قلبی و عروقی قرار می‌گیریم که جزو ۱۰ علت اصلی مرگ و میر در سراسر جهان هستند. او در ادامه توضیح می‌دهد: در سن ۷۰ سالگی، احتمال ابتلا به بیماری‌های مرتبط با افزایش سن ۵۰ برابر بیشتر از ۳۰ سالگی است، که سن را به بزرگترین عامل خطر در بیماری‌هایی تبدیل می‌کند که معمولا با کوتاه شدن طول عمر مرتبط هستند. او می‌افزاید: اگر بتوانیم بفهمیم که چگونه پیری را کند کنیم، همه ۱۰ علت اصلی مرگ را حذف می‌کنیم.
