سریال «فنجان چای» با بازی ایوان استراهاوسکی در نقش مگی و اسکات اسپیدمن در نقش جیمز، زوجی را به تصویر می‌کشد که رابطه‌شان پیش از شروع حوادث سریال نیز دچار تنش بوده است. کیلب دولدن در نقش آرلو، پسر جوان خانواده، نقشی کلیدی در داستان دارد. پس از برخورد آرلو با زنی مرموز در جنگل، او متوجه می‌شود که موجودی در تعقیب اوست.
سریال جدید «فنجان چای» (Teacup) به کارگردانی ایان مک‌کالک و تهیه‌کنندگی جیمز وان، استاد ژانر وحشت، توجه منتقدان را به خود جلب کرده است.
به گزارش روزیاتو، این سریال که اقتباسی آزاد از رمان «نیش» نوشته رابرت مک‌کامون است، داستان خانواده چنووث (Chenoweth) را روایت می‌کند که درگیر حوادثی عجیب و خطرناک می‌شوند.
سریال «فنجان چای» با بازی ایوان استراهاوسکی در نقش مگی و اسکات اسپیدمن در نقش جیمز، زوجی را به تصویر می‌کشد که رابطه‌شان پیش از شروع حوادث سریال نیز دچار تنش بوده است. کیلب دولدن در نقش آرلو، پسر جوان خانواده، نقشی کلیدی در داستان دارد. پس از برخورد آرلو با زنی مرموز در جنگل، او متوجه می‌شود که موجودی در تعقیب اوست.
داستان با ظهور مردی ناشناس که با اسپری رنگ، خطی دور املاک خانواده چنووث می‌کشد، پیچیده‌تر می‌شود. این خط مرزی است که خانواده نمی‌تواند از آن عبور کند. در حالی که خطری نامعلوم نزدیک می‌شود، خانواده چنووث به همراه همسایگانشان باید راهی برای محافظت از آرلو و مقابله با تهدید پیش رو بیابند.
«فنجان چای» از همان ابتدا نشان می‌دهد که از استفاده از عناصر وحشت فیزیکی و ایجاد حس پارانویا ابایی ندارد. برخی صحنه‌ها یادآور فیلم کلاسیک «موجود» ساخته جان کارپنتر در سال ۱۹۸۲ است. این عناصر، به‌ویژه پس از آنکه شخصیت‌ها با قوانین حاکم بر موقعیتشان آشنا می‌شوند، حس پارانویای قابل تحسینی ایجاد می‌کنند.
یکی از نقاط قوت سریال، نمایش روابط پیچیده بین شخصیت‌هاست. بازی قوی بازیگران، به‌ویژه ایوان استراهاوسکی در نقش مادر خانواده، به خوبی تنش‌های بین فردی و ترس از موقعیت را به تصویر می‌کشد. با این حال، سریال پس از قسمت اول قدرتمندش، مدتی طول می‌کشد تا دوباره به اوج برسد. برخی عناصر ترسناک که در ابتدا معرفی می‌شوند، در ادامه کمتر مورد استفاده قرار می‌گیرند.
«فنجان چای» توانسته است ضمن الهام گرفتن از آثار کلاسیک ژانر وحشت، هویتی منحصر به فرد برای خود ایجاد کند. این سریال با ترکیب عناصر آشنای ژانر و ایده‌های جدید، تجربه‌ای تازه برای مخاطبان رقم می‌زند. اگرچه در برخی قسمت‌ها روند داستان کند می‌شود، اما در مجموع «فنجان چای» موفق می‌شود حس تعلیق و خطر را تا پایان حفظ کند.
در نهایت، «فنجان چای» با وجود برخی نقاط ضعف، سریالی جذاب و تماشایی است. ترکیب بازی‌های قوی، داستان پر تعلیق، و استفاده هوشمندانه از عناصر وحشت جسمانی، این سریال را به گزینه‌ای مناسب برای طرفداران ژانر وحشت تبدیل کرده است. چهار قسمت پایانی سریال به‌ویژه قوی هستند و پایان‌بندی رضایت‌بخشی را رقم می‌زنند که نوید فصل‌های آینده را می‌دهد.
دو قسمت اول «فنجان چای» از ۱۰ اکتبر در سرویس استریمینگ Peacock در دسترس خواهد بود و قسمت‌های بعدی به صورت هفتگی پخش می‌شوند. این سریال با ترکیب عناصر کلاسیک ژانر وحشت و ایده‌های نو، می‌تواند مخاطبان را برای هفته‌های متمادی میخکوب صفحه نمایش کند.
