برای بدنه پلیموت باراکودا از پوشش با رنگ نارنجی پاپایا ویژه ریسینگ مک لارن استفاده شده است.
برای رنگ بدنه پلیموت باراکودا از پوششی با رنگ نارنجی پاپایا ویژه ریسینگ مک لارن استفاده شده است. این رنگ در تاریخ تیم فرمول یک مک لارن عنصری نوستالژیک محسوب می‌شود.
به گزارش عصر ایران، حتی مک لارن هم عاشق خودرو‌های عضلانی آمریکایی دهه ۷۰ میلادی است! در همین رابطه اخیرا یک همکاری میان ئی بی (eBay) و تیم فرمول یک مک لارن شکل گرفته تا پلیموت باراکودا مدل ۱۹۷۳ طی پروژه بازسازی مجددا متولد شود.
برای بدنه پلیموت باراکودا از پوشش با رنگ نارنجی پاپایا ویژه ریسینگ مک لارن استفاده شده است. این رنگ در تاریخ تیم فرمول یک مک لارن عنصری نوستالژیک محسوب می‌شود.
شاید انتظار داشته باشید که زیر درپوش موتور هم تپنده ۸ سیلندر توربودوقلو مک لارن قرار بگیرد، اما اینطور نیست، زیرا بخش فنی کار برعهده تیم آمریکایی قرار داشته و اینجا همه چیز به شدت جذاب و استاندارد حفظ شده است. سیستم تعلیق با قطعاتی از برند‌های فوق حرفه‌ای موپار و ویلوود بروزرسانی شده است.
منظره دیسک‌ها با برند ویلوود در ۴ چرخ حقیقتا بیننده را تحت اثر خود قرار می‌دهد.
انجین ۸ سیلندر در وضعیت استاندارد نوسازی شده تا این قلب تپنده ۲۴۰ اسب بخار خروجی داشته باشد. البته سیستم اگزوز نیز بروزرسانی شده و صدای فوق العاده جذابی دارد.
جعبه دنده اتوماتیک توان انجین را به محور عقب انتقال می‌دهد تا چرخ‌های ۱۵ اینچی باراکودا را آماده یک حرکت پر سر و صدا کند.
از دیگر تغییرات باید به مجموعه نوردهی باراکودا در پروفایل دماغه و همچنین عقب خودرو اشاره کنیم. فرمان جدید، صندلی‌های ریسینگ، کفپوش جدید و سایر قطعات همگی توسط ئی بی از فروشنده‌های آنلاین تامین شده است.
در ادامه تصاویر مرتبط با این دلبر آهنی را مشاهده می‌کنید:
ظهور پونی کار به سال ۱۹۶۴ و عرضه مدل "باراکودا" از سوی شرکت خودروسازی پلیموت باز می‌گردد. این شرکت در آن زمان یکی از زیر شاخه‌های شرکت کرایسلر محسوب می‌شد.
طی سالیان متمادی خودرو‌های تولید شده در شرکت‌های خودروسازی آمریکا مانند کادیلاک، بیوک (با تلفظ صحیح بیوایک)، شورلت و ... به عنوان محصولاتی لوکس، جادار و در عین حال پرمصرف شناخته می‌شدند. این مسئله حتی تا قبل از تغییر نگرش مردم و کاهش خرید این قبیل خودرو‌ها به واسطه عوامل مختلف، به یکی از نماد‌های کشور آمریکا تبدیل شده بود.
اما در این میان شرکت‌های دیگری همچون فورد، پلیموت، پونتیاک، دوج و ... رده‌هایی جدید و انحصاری در این صنعت معرفی کرده و متعاقب آن طرفداران بسیاری را در سراسر جهان شیفته خود ساختند. دو رده "ماسل کار (Muscle Car)" یا خودرو‌های عضلانی و "پونی کار (Pony Car)" که به خودرو‌های اسپرت کوچک اطلاق می‌شود، از مطرح‌ترین نمونه‌ها در این رده و سبک طراحی هستند. این دو رده از محبوبیت بسیاری در آمریکا برخوردار بوده، اما شاید در کشور ما نام پونی به اندازه ماسل چندان شناخته شده نباشد. این در حالی است که در اکثر مواقع بیشتر خودرو‌های قدیمی آمریکائی نیز به اشتباه و بطور کلی در رده ماسل کار‌ها قرار داده می‌شوند.
به عنوان مثال پونتیاک "فایربرد" در رده پونی کار و مدل "جی تی اُ (GTO)" این شرکت در رده ماسل کار‌ها قرار می‌گیرد. از مشخصات پونی کار‌ها می‌توان به ابعاد کوچک، قابلیت‌های اسپرت، کاپوت کشیده و صندوق بار کوتاه اشاره کرد. اما ظهور پونی کار به سال ۱۹۶۴ و عرضه مدل "باراکودا" از سوی شرکت خودروسازی پلیموت باز می‌گردد. این شرکت در آن زمان یکی از زیر شاخه‌های شرکت کرایسلر محسوب می‌شد.
در اواخر دهه ۵۰ و اوایل دهه ۶۰ با توجه به خارج شدن نسل اول فورد تاندربرد از خط تولید و تبدیل شدن نسل دوم آن به خودروئی کشیده و لوکس تر، کمبود محصولی کوچک و اسپرت در بازار‌های آمریکا محسوس بود. اگرچه تا قبل از سال ۶۴ شرکت‌های خودروسازی مختلف این کشور تلاش کردند تا با عرضه مدل‌های مختلف این جای خالی را پر نمایند، اما توفیق چندانی در این زمینه کسب نکردند. اما سال ۱۹۶۴ را باید دوران شکوفائی محصولاتی بی نظیر و تولد پونی کار‌ها دانست. فورد و پلیموت دو خودروساز مطرح آن زمان با عرضه مدل‌های ماستنگ و باراکودا به خوبی بازار این رده را به تسخیر خود در آوردند.
اگر چه باراکودا در سایه فروش خیره کننده ماستنگ قرار گرفت، اما این خودرو اولین محصول و پرچم دار رده پونی کار‌ها بوده و به اعتقاد برخی از کارشناسان صنعت خودرو اگر عرضه ماستنگ با باراکودا تقریبا همزمان نمی‌شد- ماستنگ دو هفته بعد از عرضه باراکودا، عرضه شد- اکنون به جای واژه "پونی کار" از "فیش کار" برای معرفی این رده استفاده می‌شد. این نامگذاری به شیوه طراحی و نام این دو خودرو باز می‌گردد. پلیموت به مدت یک دهه به تولید باراکودا پرداخت. اما از سال ۱۹۷۰ و مدل‌های عرضه شده در این سال به عنوان دوران طلائی باراکودا یاد می‌شود.
در این سال انواع مختلف موتور از نمونه پایه ۳۴۰ به قدرت ۲۷۵ اسب بخار تا نمونه فوق العاده پرقدرت ۴۲۶ اسب بخاری "همی" برای این محصول قابل سفارش بود. مشکلاتی نیز که در مدل‌های قبلی این محصول وجود داشت اصلاح شده و پلیموت مدل به یاد ماندنی را خلق کرده بود.
مدل همی باراکودا به هواکش هائی مجهز شده بود که مستقیما به موتور خودرو متصل بوده و در زمان فشار پدال گاز باعث لرزش خودرو می‌شد. در سال ۱۹۷۱ نیز باراکودا با تغییراتی اندک در ظاهر خودرو که شامل جلو پنجره چند بخشی، چراغ‌های دوتائی جلو و سه قسمتی عقب می‌شد، به بازار آمد. همچنان انواع مختلف موتور برای این محصول قابل سفارش بود، اما با وضع قوانین جدید از سوی دولت آمریکا قدرت موتور‌های این خودرو کاهش یافته بود.
در سال ۱۹۷۲ و با توجه به خارج شدن موتور‌های همی از خط تولید پلیموت، آینده تولید و موفقیت باراکودا نیز در هاله‌ای از ابهام قرار گرفت. از این رو طرفداران این شرکت نیز سال امیدوار کننده‌ای را پشت سر نگذاشتند. در سال ۱۹۷۳ نیز روند کاهش فروش محصولات پلیموت ادامه یافته و موتور‌های ۶ سیلندر نیز از خط تولید این شرکت کنار گذاشته شد. سال ۱۹۷۴ آخرین سال تولید مدل جاودانه باراکودا بود. در این سال باراکودای پلیموت، خودروئی که رده‌ای جدید در صنعت خودروسازی آمریکا را پایه گذاری کرد، برای همیشه در اقیانوس ذهن طرفدارانش به افسانه‌ها پیوست.
