بررسی ژنومی نشان می‌دهد انسان باستان از حدود ۸۰۰ هزار سال قبل دارای ژنی بوده است که سبب تجزیه نشاسته به قندهای ساده‌تر می‌شود.
بر اساس پژوهشی جدید، منشا علاقه دیرینه انسان به کربوهیدرات‌ها ممکن است به پیش از پیدایش انسان امروزی به‌عنوان گونه‌ای متمایز بازگردد.
به گزارش ایندیپندنت به نقل از سی‌ان‌ان، شواهد باستان‌شناسی در سال‌های اخیر کلیشه رایج را که انسان باستان برای رشد و تکامل مغزش یک برنامه غذایی متکی بر پروتئین گوشت داشته به چالش کشیده و بررسی باکتری‌های موجود در دندان‌ها نشان داده که انسان از مدت‌ها قبل به کربوهیدرات‌ها علاقه داشته است.
اما در پژوهشی جدید که به‌تازگی منتشر شده است دانشمندان تکامل ژنی را بررسی کردند که به انسان کمک می‌کند برای تامین انرژی مورد نیاز، نشاسته را بشکند و به قندهای ساده قابل هضم تبدیل کند. یافته‌های این پژوهش نشان داد که این ژن‌ها مدت‌ها پیش از پیدایش کشاورزی تکثیر شده بودند.
این گسترش ژنی ممکن است حتی به صد‌ها هزار سال پیش بازگردد، مدت‌ها پیش از آنکه گونه ما (انسان خردمند یا هوموسیپین) یا حتی نئاندرتال‌ها به‌عنوان تبار‌های انسانی متمایز ظهور کنند.
