«خانم سخنگو گفته اند که، چون صدای مردم در باب فیلترینگ شنیده شده، نیازی به راهپیمایی و لشکرکشی‌های خیابانی نیست. اولاً این دولت نیست که نیاز یا عدم نیاز به راهپیمایی و تجمع را تشخیص می‌دهد. تنها وظیفه دولت، حراست از تجمعاتی است که طبق قانون اساسی، "بدون حمل سلاح" برگزار می‌شوند و "مخل مبانی اسلام" هم نیستند. بنابر این، "ما صدایتان را شنیدیم، نیازی به تجمع نیست" تنها می‌تواند یک پیشنهاد از دولت به متقاضیان تجمع قانونی باشد نه ناظر تصمیم دولت برای جلوگیری از تجمع.»
جعفر محمدی طی یادداشتی در عصرایران نوشت: سخنگوی دولت در پاسخ به پرسشی درباره تقاضا برای تجمع مخالفان فیلترینگ گفته است:
«این صدا شنیده است. مراحل انجام آن در حال اقدام است. دولت به اندازه همه کسانی می‌خواهند برای [رفع] فیلترینگ راهپیمایی کنند، پیگیر موضوع است و نیازی به راهپیمایی و به نوعی لشکرکشی‌های خیابانی نیست و ما پیگیر مطالبات مردم هستیم.»
درباره این سخن خانم فاطمه مهاجرانی چند نکته کوتاه قابل اعتناست:
۱ - این که دولت می‌گوید صدای مردم شنیده شده است، خوب است. امیدواریم که علاوه بر شنیده شدن صدای ملت درباره فیلترینگ، صدای اکثریت - ولو خاموش - درباره موضوعات دیگر هم مانند سیاست خارجی، آزادی‌های سیاسی و اجتماعی، حذف رانت‌های موجود در بودجه و… نیز شنیده و مهم‌تر از آن، بدان‌ها ترتیب اثر داده شود.
عجالتاً منتظر واکنش عملی دولت به صدای شنیده شده مردم درباره لزوم رفع فیلترینگ هستیم.
۲ - خانم سخنگو گفته‌اند که چون صدای مردم در باب فیلترینگ شنیده شده، نیازی به راهپیمایی و لشکرکشی‌های خیابانی نیست.
اولاً این دولت نیست که نیاز یاعدم نیاز به راهپیمایی و تجمع را تشخیص می‌دهد. تنها وظیفه دولت، حراست از تجمعاتی است که طبق قانون اساسی، «بدون حمل سلاح» برگزار می‌شوند و «مخل مبانی اسلام» هم نیستند. بنابر این، «ما صدایتان را شنیدیم، نیازی به تجمع نیست» تنها می‌تواند یک پیشنهاد از دولت به متقاضیان تجمع قانونی باشد نه ناظر تصمیم دولت برای جلوگیری از تجمع.
ثانیاً گویا خانم سخنگو متوجه نشده‌اند وجه اصلی تقاضا برای تجمع ضد فیلترینگ، پاسخ به تجمع «تجمع کنندگان همیشگی و از هفت دولت آزاد» است که خواهان استمرار فیلترینگ و تشدید محدودیت‌های اینترنتی هستند.
در واقع، محور اصلی تقاضای تجمع قانونی ضد فیلترینگ، نه فیلترینگ که برقراری «عدالت در بیان جمعی مطالبات» و دلخوری از این که چرا عده‌ای همواره می‌توانند هر جا که خواستند جمع شوند و هر شعاری هم که خواستند بدهند و کسی هم کاری به کارشان نداشته باشد - که نباید هم داشته باشد - ولی اکثریت مردم، نمی‌توانند حرف دل‌شان را در یک تجمع قانونی با صدای بلند بگویند؟
این تبعیض و بی‌عدالتی، بسیار بیشتر از فیلترینگ یا هر محدودیت دیگری، آزار دهنده است.
ثالثاً استفاده از عبارت موهن «لشکر کشی خیابانی» برای کسانی که یک تقاضای قانونی برای یک تجمع قانونی کرده اند، زیبنده خانم سخنگو و مردمی که از محدودیت‌های اینترنتی کلافه شده‌اند نیست. چگونه زمانی که آقای مسعود پزشکیان کاندیدای ریاست جمهوری بود، می‌شد در حمایت از ایشان تجمع کرد ولی حالا که رئیس جمهور شده اند، نام تجمع قانونی برای اجرای یکی از وعده‌های او، شده است «لشکر کشی خیابانی»؟!
