کشتارگاه‌ها در سه رده A+، A و B دسته‌بندی می‌شوند و ملاک اصلی، داشتن خط اتوماتیک است. کشتارگاه‌هایی که خط اتوماتیک ندارند و به طریقه دستی انجام می‌شود، در گروه B قرار می‌گیرند. مرغی که به طریق دستی کشتار می‌شود، امعاء و احشاء داخلی مرغ مانند شش‌ها، نای و مری در لاشه باقی می‌ماند. اما کشتارگاه‌هایی که خط اتوماتیک داشته باشند در گرید یا درجه A و+A دسته‌بندی شده و همه امعاء و احشاء کاملا تخلیه می‌شود با این تفاوت که در درجه+A، مرغ با چیلر هوایی که سرعت سرد کردن، بالا و روش‌های شستشو و ضدعفونی خطوط با تکنولوژی پیشرفته است، انجام می‌شود و عموما اوزان مرغ هم کنترل شده و حداکثر ۲۲۰۰ گرم هستند.
یک متخصص علوم و صنایع غذایی در گفتگو با خبر آنلاین می‌گوید: در ایران و برخی کشورها، درجه‌بندی مرغ‌های بسته‌بندی‌شده با درجاتی مانند+A، AوB، براساس معیارهایی از جمله سطح تکنولوژی کشتار، روش‌های سرد کردن و رعایت استانداردهای بهداشتی تعیین می‌شوند. این درجه‌بندی‌ها به مصرف‌کنندگان کمک می‌کند تا محصولات باکیفیت و ایمن را با آگاهی بیشتری انتخاب کنند و از استانداردهای لازم اطمینان یابند.
به گزارش خبرآنلاین، شاید تا به حال علایمی مانند+A، A و B را بر روی نایلون مرغ‌های بسته‌بندی شده موجود در سطح بازار دیده باشید ولی ندانید منظور از این علامت‌ها چیست و چه پیامی در بردارند.
دکتر حمید خسروی با اشاره به اینکه گوشت مرغ یکی از منابع پروتئینی باکیفیت، کم چرب و غنی از ویتامین‌ها و موادمعدنی است که نسبت به گوشت قرمز به دلیل پایین بودن مقدار اسیدهای چرب اشباع، توصیه به مصرف آن بیشتر است می‌گوید: باتوجه به بالا بودن مواد مغذی و رطوبت مرغ، امکان رشد میکروارگانیسم‌های مختلف به خصوص باکتری‌ها و ویروس‌های بیماریزا در آن بسیار زیاد است.
به‌طوری که اگر در شرایط دمایی بیرون از یخچال قرار گیرد، ظرف مدت کوتاهی، فساد آن آغاز می‌شود. در واقع کیفیت این محصول در ابتدا وابسته به مرغداری است. در کشتارگاه علاوه بر بهداشت محیط، نکاتی مانند شرایط کشتار، عدم ایجاد استرس، نحوه جداکردن امعا و احشا، پاکسازی و در نهایت سردکردن و بسته‌بندی و… بسیار حائز اهمیت هستند.
شرکت‌های مختلف تلاش می‌کنند که با بکارگیری تکنولوژی‌های بهتر و به‌روزتر، شرایط کشتار را بهتر و پاکسازی گوشت مرغ را دقیق‌تر کنند. همچنین از تجهیزات بهتر و قوی‌تری استفاده می‌کنند تا سرعت سردکردن گوشت نیز افزایش یابد و بخش مرکزی گوشت در سریع‌ترین زمان ممکن سرد شود و به دمای ایمن برسد. اینکه مصرف‌کننده بتواند از سطح تکنولوژی و امکانات تولیدکننده باخبر شود، صرفا از طریق درج در برچسب محصول امکان‌پذیر است و مبنای این سطح‌بندی و درجه‌بندی را سازمان دامپزشکی و وزارت بهداشت تعیین می‌کند.
کشتارگاه‌هایی که از تجهیزات پیشرفته مانند دستگاه‌های اتوماتیک پَرکنی و تخلیه امعاء و احشاء و سیستم‌های شستشوی پیشرفته استفاده می‌کنند و برای خنک‌سازی سریع لاشه‌ها از چیلرهای آب سرد و هوای سرد پس از کشتار با کاهش سریع دمای لاشه‌ها برای جلوگیری از رشد میکروارگانیسم‌ها کمک می‌گیرند و از اصول بازرسی‌های بهداشتی قبل و بعد از کشتار و از تجهیزات ضدعفونی برای تضمین‌کیفیت نهایی محصول استفاده می‌کنند، مرغ‌هایی با کیفیت بهتر و استاندارد بالاتر ارائه می‌دهند.
کشتارگاه‌ها در سه رده A+، A وB دسته‌بندی می‌شوند و ملاک اصلی، داشتن خط اتوماتیک است. کشتارگاه‌هایی که خط اتوماتیک ندارند و به طریقه دستی انجام می‌شود، در گروه B قرار می‌گیرند.
مرغی که به طریق دستی کشتار می‌شود، امعاء و احشاء داخلی مرغ مانند شش‌ها، نای و مری در لاشه باقی می‌ماند. اما کشتارگاه‌هایی که خط اتوماتیک داشته باشند در گرید یا درجه A و+A دسته‌بندی شده و همه امعاء و احشاء کاملا تخلیه می‌شود با این تفاوت که در درجه+A، مرغ با چیلر هوایی که سرعت سرد کردن، بالا و روش‌های شستشو و ضدعفونی خطوط با تکنولوژی پیشرفته است، انجام می‌شود و عموما اوزان مرغ هم کنترل شده و حداکثر ۲۲۰۰ گرم هستند. اما در درجه A از چیلر آبی که سرعت سرد کردن گوشت مرغ، پایین‌تر است استفاده می‌شود.
این درجه‌بندی‌ها به مصرف‌کنندگان کمک می‌کند تا محصولات باکیفیت و ایمن را با آگاهی بیشتری انتخاب کنند و از استانداردهای لازم اطمینان یابند.
