دیر راه رفتن کودک یکی از دغدغه‌های مهم والدین به شمار میرود که بایستی برای رفع آن قبل از هر اقدامی از علت دیر راه رفتن کودک خود آگاه شوند.
به گزارش همشهری آنلاین، کودکی که دیرتر از موعد معمول راه رفتن را شروع می‌کند و به قول معروف دیر راه می‌افتد، احتمالا دچار مشکل یا کمبودی است که باید به موقع بررسی و درمان شود. در مورد علت دیر راه رفتن کودک عوامل متعددی دخیل هستند که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.
بله درست متوجه شدید، فصل تولد نوزاد به نحوی میتواند در این مسئله دخیل باشد. پژوهشگران در تحقیقات جدید خود متوجه شدند که نوزادانی که در فصل‌های سرد سال مانند پاییز و به ویژه زمستان به دنیا می‌آیند، به طور کلی دیرتر از نوزادانی که در فصل‌های گرم سال متولد می‌شوند، راه می‌روند.
جالب است بدانید لباس‌های ضخیمی که نوزادان در فصل‌های سرد مانند پاییز و زمستان به تن می‌کنند، ممکن است باعث کندی حرکات دست و پای آنها شود و در نتیجه دیرتر راه رفتن را آغاز کنند. از سوی دیگر، نوزادانی که در فصل‌های گرم مانند تابستان به دنیا می‌آیند، به دلیل پوشیدن لباس‌های نازک و سبک‌تر، معمولاً سریع‌تر حرکت می‌کنند و به زودی شروع به راه‌روی می‌کنند.
تیروئید کم‌کار وظیفه تأمین هورمون‌هایی که برای تنظیم سطح انرژی و فعالیت بدنی لازم هستند را دارد. به دلیل اینکه هورمون‌های تیروئید در فرایند رشد استخوانی نوزادان نقش دارند، کمبود آن میتواند باعث تأخیر در رشد استخوانی و نتیجتاً تاخیر در راه رفتن کودک شود. علاوه بر این، کمبود هورمون‌های تیروئید میتواند باعث ضعف عضلانی شود که ممکن است تاخیر در راه رفتن را تسریع کند.
اگر یکی از والدین یا هر دو آنها در دوران اولیه کودکی سابقه تاخیر در راه رفتن داشته باشند، احتمال بروز این اختلال در یکی از فرزندانشان افزایش می‌یابد که به عبارتی تاثیرات ژنتیکی و خانوادگی به عنوان فاکتور خطر نباید نادیده گرفته شود.
حتی سندرم داون (مونگولیسم) و فلج مغزی از برخی اختلالات عصبی هستند که می‌توانند باعث تاخیر در راه رفتن کودک شوند. شناسایی و توجه به علائم و نشانه‌های این اختلالات میتواند به شروع زودهنگام درمان و کنترل این مشکلات کمک کند.
وجود مقدار کافی ویتامین D در کنار کلسیم، نقش مهمی در رشد استخوانی نوزادان دارد. کمبود این ویتامین میتواند عاملی برای تاخیر در راه رفتن کودکان باشد.
با توجه به نارس بودن نوزاد، احتمال تاخیر تکاملی در کودک وجود دارد که شدت آن به میزان نارس بودن بستگی دارد. بنابراین، مهم است که تا زمانی که کودک شما پیشرفت کلی خوبی داشته باشد و وضعیت بدنی غیر طبیعی از خود نشان ندهد، تاخیر در راه رفتن تا ۲ تا ۳ ماه بعد از تاریخ پیش بینی شده میتواند قابل قبول باشد.
دیستروفی عضلانی و آتروفی عضلانی-نخاعی، دو بیماری عصبی-عضلانی هستند که می‌توانند به تاخیر در راه رفتن کودکان منجر شوند. دیستروفی عضلانی باعث ضعف عضلات می‌شود و باید به صورت فوری تحت نظر پزشکان قرار گیرد. آتروفی عضلانی-نخاعی نیز یک بیماری ژنتیکی است که به اختلال در کنترل بدن منجر می‌شود.
اگر کودک بعد از ۱.۵ سالگی هنوز قادر به راه رفتن نباشد یا قبل از آن نشانه‌هایی از مشکلات حرکتی داشته باشد، بهتر است با پزشک مشورت کنید. این مشکلات ممکن است نشانه‌ای از اختلالات عصبی، کم‌کاری تیروئید، کمبود ویتامینD و یا بعضی اختلالات ژنتیکی باشند که باید به موقع تشخیص داده و درمان شوند. به همین دلیل، نباید تأخیر در راه رفتن کودک را به‌عنوان یک مسئله کوچک در نظر گرفت و بهتر است در صورت نگرانی، به یک پزشک متخصص مراجعه کنید.
