رحیم استرلینگ؛ در فکر بازگشت ققنوس‌وار از زیر خاکستر

۵ سال قبل کسی فکر نمی‌کرد در ۲۹ سالگی استرلینگ به چنین روزی برسد. بازیکنی که ۲۰ گل در لیگ برتر و در کل ۳۱ گل در تمامی رقابت‌ها برای منچسترسیتی در یک فصل به ثمر رسانده بود، امروز کاملا فراموش شده. او تا فصل قبل هم بازیکنی مهم و تاثیرگذار برای تیم‌هایش نام داشت و در بدترین شرایط باز هم بیش از ۱۵ تاثیرگذاری مستقیم برای گل‌ها را در هر فصل داشت. شاید همه‌چیز از تصمیمات مارسکا شروع شد تا در کمتر از چند ماه دیگر کسی یادی از بازیکن مهم برای انگلیس، لیورپول، منچسترسیتی و چلسی نکند.

دوران چلسی و ورود مارسکا

تا قبل از ورود مارسکا شاید می‌توانستیم بگوییم استرلینگ آن بال و مهاجم ترسناک سال‌های قبل سیتیزن‌ها نیست، اما رحیم بازیکنی نبود که به راحتی او را کنار بگذارید. با این حال در تور پیش‌فصل چلسی، انزو مارسکا، شاگرد سابق پپ گواردیولا با وجود تجربه کار با استرلینگ در منچسترسیتی به راحتی رحیم را از لیست اصلی کنار گذاشت تا او به دسته بازیکنانی اضافی مشغول تمرین با تیم جوانان اضافه شود.

سرمربی ایتالیایی شاید از پپ چیز‌های فراوانی را آموخته باشد، اما نظراتش کاملا منطبق با او نیست و همین باعث شد تا صراحتا نظرش را در مورد استرلینگ بگوید. کنار گذاشتن یک بازیکن انگلیسی، رسانه‌های این کشور را به واکنش وا داشت و البته صحبت‌های مارسکا آنها را در سکوت فرو برد. مارسکا در مورد استرلینگ و کنار گذاشتنش گفت: «من نمی‌گویم رحیم بازیکن بدی است، اما این قابلیت‌هایش در سطح مورد انتظارم نیست.» اگر چلسی نتیجه نمی‌گرفت، این جملات یک سلاح برای رسانه‌ها بود تا مربی را با خاک یکسان کنند، اما نتایج چلسی باعث شده کسی در این مورد حرفی برای گفتن نداشته باشد.

شرایط خاص انتقال به آرسنال

استرلینگ مدتی را با بازیکنان طرد شده سپری کرد تا کاملا دریابد ماندن در چلسی به معنی بازی برای تیم زیر ۲۱ سال است و به دنبال یک جابه‌جایی باشد. با این حال مشتریان جدی او از عربستان بودند. او چنین انتخابی را در ۲۹ سالگی کمی زود می‌دید و هنوز قصد داشت به تیم ملی بازگردد. گزینه بعدی، یوونتوس و ناپولی بودند، اما عدم شناخت نسبت به ایتالیا باعث می‌شد به صورت جدی به آنها فکر نکند. چلسی پس از کنار گذاشتن استرلینگ و برخی بازیکنان دیگر به دنبال پدرو نتو و جیدون سانچو می‌گشت. انتقال سانچو یک دریچه امید را برای رحیم باز کرد. پیشنهاد معاوضه مطرح شد و یونایتد در آغاز با این جابه‌جایی مشکلی نداشت. با این وجود برنامه‌های انتقالاتی منچستریونایتد و موضوع درآمد و هزینه باعث می‌شد نتوانند سراغ چنین معاوضه‌ای بروند. از طرفی خود استرلینگ، حضور در بونایتد را یک تصمیم تقریبا اشتباه می‌دانست و احتمالا پس از اخراج تنهاخ از جابه‌جایی پشیمان می‌شد.

ادو از آرسنال متوجه این وضعیت برای بازیکن انگلیسی شده بود و صحبت‌های ابتدایی را با میکل آرتتا در مورد او انجام داد. آرتتا مخالفتی با چنین تصمیمی نداشت، اما آنها باید چند نکته را روشن می‌کردند. در آخرین روز انتقالات تماس بین آرسنال و چلسی برقرار و شرایط ویژه باعث شد تماس ارتباط آرتتا و استرلینگ خیلی صریح و سریع به نتیجه برسد. بال انگلیسی به مربی اسپانیایی گفت آماده است برای هر شرایطی در تیم بجنگد و مطیع کامل مربی خواهد بود و آرتتا دقیقا همین را از بال انگلیسی می‌خواست. او باید برای به دست آوردن جایگاه می‌جنگید و کاملا آماده این موضوع نشان می‌داد. آرسنال در همان روز ریس نیلسون را به فولام فرستاد و حالا همه‌چیز آماده بود. انتقال انجام گرفت و در ابتدا همه احساس می‌کردند دوران درخشش استرلینگ دوباره آغاز شده. او به واسطه دوران حضور در منچسترسیتی ژسوس و رینچنکو را می‌شناخت، در دوران چلسی با هاورتز و جورجینیو آشنا بود و از طریق تیم ملی از ساکا و رایس کاملا شناخت داشت. همه عوامل در کنار هم قرار گرفتند، اما او باز هم به آنچه می‌خواست، نرسید.

کمی بدشانسی و کمی کم‌لطفی

در پست او، بازیکنی مانند ساکا حاضر است. ساکا کاپیتان دوم تیم نام دارد و مدام بازی می‌کند. این نکته به استرلینگ گوشزد می‌کرد اولویت با او نخواهد بود و تا وقتی ساکا برای تیم حاضر باشد در بال راست گزینه دیگری حضور نخواهد داشت.

شاید پست مورد علاقه استرلینگ بال راست است، اما بیشتر بال چپ بوده و همین می‌توانست یک نکته امیدوار کننده باشد، اما حضور مارتینلی و بخصوص لئوناردو تروسار، رسیدن به این پست را سخت می‌کرد. او در بهترین حالت به گزینه دوم تبدیل می‌شد و در بیشتر این مدت به عنوان گزینه سوم هم مدنظر قرار گرفت.

استرلینگ در کل مدت بازی در زمین فوتبال غیر از ۱۷۷ بازی در بال راست و ۲۷۴ بازی به عنوان بال چپ، بیش از ۱۱۰ تجربه حضور در پست‌های مهاجم مرکزی، مهاجم سایه، هافبک هجومی و هافبک چپ و راست را در کارنامه دارد که در این ۱۱۰ تجربه ۳۶ گل و ۱۸ پاس‌گل را از خود به جای گذاشته است. با مصدومیت اودگارد و مرینو، شرایط فراهم شد تا استرلینگ به ترکیب برسد، اما آرتتا ترجیح داد بازیکنان را دچار تغییر پست کند تا کمترین نیاز به استرلینگ باشد! او حتی ایتن وانیری ۱۷ ساله و کم‌تجربه را به عنوان بازیساز تیم به بازی گرفت، اما اعتمادی به استرلینگ نداشت.

فراموش‌شده و غمگین، اما پرتلاش

رحیم استرلینگ به واسطه عملکرد‌های بی‌نظیرش در گذشته طرفداران فراوانی دارد که به واسطه نتایج اخیر به راحتی می‌توانستند موجی را علیه سرمربی آرسنال ایجاد کنند، اما ترجیح او بر سکوت خودش و رسانه‌ها بوده تا تیم به دور از حاشیه برای رسیدن به موفقیت تلاش کند. او از نداشتن جایگاه در تیم غمگین است، اما از روز اول آماده چنین روز‌هایی بود.

برخلاف آنچه انتظار می‌رود، نزدیکان این بازیکن اعلام می‌کنند به آینده بسیار امیدوار است و در اولین فرصت قراردادش را با توپچی‌ها دائمی می‌کند. او می‌دانو بالاخره روز‌های خوبش فرا خواهد رسید و تمام تلاشش را می‌کند اعتماد تیم را به خود جلب کند. حضور توماس توخل در تیم ملی یک انگیزه مضاعف برای بال انگلیسی شده تا به تیم ملی انگلیس برسد. توخل، او را برای چلسی برگزید و حالا دوباره می‌تواند به تیم ملی انگلیس برسد.

منبع: فوتبال ۳۶۰