دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب حامیان مشهور خود را داشت که از میان گروهی با ویژگی‌های مردانه‌تر بودند، از جمله کانیه وست و مل گیبسون، و همچنین گروه‌های کمتر شناخته‌شده‌ای مانند کید راک و جان وایت. نتیجه این بود که نمایش دوگانه‌ای از سلبریتی‌های آمریکایی شکل گرفت - دو دسته از افراد مشهور برای دو بخش مختلف جامعه آمریکا. اما به طور کلی، بزرگترین نام‌های دنیای سرگرمی معتقد بودند که این کامالا هریس است که باید به مقام ریاست جمهوری برسد.
جسی مک‌کینلی در نیویورک تایمز نوشت: حمایت‌های هالیوودی که زمانی بخش ضروری از استراتژی‌های انتخاباتی کاندیدا‌ها بودند، ممکن است در این انتخابات نتیجه معکوس داده باشند.
به گزارش انتخاب به نقل از نیویورک تایمز؛ در فصلی از انتخابات که هر دو حزب به دنبال هرگونه مزیت ممکنی بودند، دموکرات‌ها به یکی از مزیت‌های ظاهرا واضح خود دل بسته بودند: چهره‌های سرشناسی از جمله تیلور سوئیفت و بروس اسپرینگستین که به شدت از این حزب حمایت کردند، در حالی که رأی‌دهندگان اهمیت چندانی به آنها ندادند.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب حامیان مشهور خود را داشت که از میان گروهی با ویژگی‌های مردانه‌تر بودند، از جمله کانیه وست و مل گیبسون، و همچنین گروه‌های کمتر شناخته‌شده‌ای مانند کید راک و جان وایت. نتیجه این بود که نمایش دوگانه‌ای از سلبریتی‌های آمریکایی شکل گرفت - دو دسته از افراد مشهور برای دو بخش مختلف جامعه آمریکا. اما به طور کلی، بزرگترین نام‌های دنیای سرگرمی معتقد بودند که این کامالا هریس است که باید به مقام ریاست جمهوری برسد.
در نهایت، به نظر می‌رسید که این حمایت‌ها تأثیر چندانی نداشت. هریس روز سه‌شنبه با وجود حمایت ستاره بزرگی همچون بیانسه شکستی قطعی را متحمل شد.
آلبرت پنانچیو، یک رأی‌دهنده مستقل از ایالت کارولینای شمالی زیر پست حمایتی بیانسه نوشته بود: «دیگر مهم نیست که سلبریتی‌ها چه فکر می‌کنند.»
اینطور نبوده که همیشه اوضاع این‌گونه باشد: حمایت‌های سلبریتی‌ها زمانی به طور آشکاری تأثیر زیادی بر انتخابات داشت. از جمله چهره‌های مؤثری مانند اوپرا وینفری به نامزد‌های کمتر شناخته‌شده (مانند باراک اوباما در سال ۲۰۰۸) کمک کردند. اما به نظر می‌رسد این تأثیر کاهش یافته چرا که تأثیرگذاران دیجیتال، سلبریتی‌های کوچک و پادکستر‌هایی مانند جو روگان — که دیدگاه‌های سیاسی نسبتا آزادی طلبانه تری دارند — اکنون مخاطبان بسیار بیشتری دارند.
کریس لهین، مشاور سابق سیاسی دموکرات که در کاخ سفید کلینتون کار کرده، گفت که این تغییر رویکرد در پیروی از دیدگاه‌های سلبریتی‌ها بخشی از یک تغییر نسلی گسترده‌تر است که از روش‌های سنتی ارتباطی و تبلیغاتی به سوی یک چشم انداز فرهنگی سریع و پویا حرکت کرده است.
گفت لهین: «در واقع، این تأثیرگذاران دیجیتال هستند که قادرند از موقعیت خود، محتوا و کانال‌های توزیع بهره ببرند و تأثیرگذار باشند» گلن بولگر، یک متخصص نظرسنجی جمهوری‌خواه گفت، «زمانی که یک سلبریتی نظر شما را با حمایت از کاندیدای شما تأیید می‌کند» همیشه برای رأی‌دهندگان خوشایند است.
وی افزود: «اما این بدان معنا نیست که این حمایت‌ها تغییرات زیادی در دیدگاه‌های دیگران ایجاد می‌کند... اگر شما از ترامپ حمایت می‌کنید و یک سلبریتی از او حمایت می‌کند، خب به نظر شما آن سلبریتی هوشمند است، درست است؟ اما اگر شما از ترامپ حمایت می‌کنید و سلبریتی از کامالا حمایت می‌کند، خب، با خودتان می‌گویید من هنوز به تماشای فیلم یا کنسرت آنها می‌روم، اما به توصیه سیاسی‌شان گوش نمی‌دهم.»
این را هم اضافه کنید که خستگی عمومی از سلبریتی‌ها — که به طور طبیعی با مردم عادی متفاوتند — باعث می‌شود که دیدگاه‌های سیاسی آنها دیگر تأثیرگذاری چندانی نداشته باشد. شما ممکن است بلیط یکی از کنسرت‌های تیلور سوئیفت را خریداری کنید، اما نیازی نیست که برگه رای خود را با نام کاندیدای مورد علاقه او پر کنید.
به گفته ویلیام اف. بی. اورایلی، یک استراتژیست جمهوری‌خواه، حمایت برخی از سلبریتی‌ها ممکن است حتی رأی‌دهندگان را به سمت مخالف سوق دهد. اورایلی افزود: «حمایت‌های سلبریتی‌ها حرف‌های زیادی برای گفتن دارد: اینکه آنها می‌گویند شما یک لیبرال، یک نخبه و یک پیشرو فرهنگی هستید... حمایت اوپرا یا جورج کلونی در حال حاضر برای بخش بزرگی از کشور حکم مرگ را دارد.»
البته دلایل هر رأیی در هر انتخاباتی بی‌شمار و شخصی است. اما به نظر می‌رسد که استفاده از ترجیحات سلبریتی‌ها به عنوان راهنمایی برای عمومی مردم در خصوص رای دادن به یک کاندیدا یک استراتژی شکست‌خورده است. جانیس مین، مدیرعامل شرکت آنکلر مدیا و رئیس سابق هالیوود ریپورتر و بیلبورد گفت، تاثیر حمایت‌های سلبریتی‌ها برای هریس در این انتخابات قابل پیش‌بینی بود.
او با اشاره به فهرستی شامل بیانسه، اسپریگستین، اوپرا، جنیفر لوپز و بد بانی اظهار داشت که این حمایت‌ها جواب نداد.
مین افزود، هریس بیشتر فصل تابستان و پاییز را صرف این کرده بود که پیامی ارسال کند که ریاست‌جمهوری مجدد ترامپ به این معنا خواهد بود که او در مقابل همکاران میلیاردرش زانو خواهد زد. از طرف دیگر، او به عنوان نامزد دموکرات‌ها توسط رهبران حزب و بدون طی فرآیند‌های مقدماتی منصوب شد و پس از آن به سراغ حامیان سلبریتی خود رفت که به خاطر ثروت زیادی که نسبت به اکثر مردم دارند می‌توانند موجب بروز کینه‌توزی شوند. این در حالی بود که در انتخابات اخیر بیشتر رأی‌دهندگان اقتصاد را به عنوان نگرانی اصلی خود ذکر می‌کردند.
مین اظهار داشت: «او نتوانست حمایت اتحادیه‌های کارگری را جلب کند، اما حمایت هالیوود را به دنبال داشت... این یک پیام سخت برای بسیاری از رأی‌دهندگان بود. این نمایشی از درخشش در انتخاباتی بود که به وضوح مردم به دنبالش نبودند.»
در مقابل، گروه حامیان سلبریتی ترامپ یک گروه مسن‌تر و عمدتاً سفیدپوست بودند. آنها شامل کشتی‌گیر هالک هوگان (که در کنوانسیون ملی جمهوری‌خواهان پیراهن خود را پاره کرد)، بازیگر سابق «اس ان ال» راب اشنایدر و بازیگر هالیوود جان وایت بودند. با این حال این گروه بخشی از نحوه استفاده کارزار ترامپ از قدرت ستارگان برای پیروزی را نشان نمی‌دهد. در عوض، کارزار او تعریف خود از سلبریتی را توسعه داد.
در دنیای ترامپ، پادکسترها، مجریان تلویزیونی قدیمی و کارآفرینان سیلیکون ولی که به مفسران جناح راست تبدیل شده‌اند، در کانون توجه قرار داشتند. هدف او این بود که به دنیای اینترنتی که مردان علاقه‌مند به هنر‌های رزمی و کریپتو در آنجا جمع شده‌اند نفوذ کند. ماسک، تاکر کارلسون و دانا وایت بنیان‌گذار یو اف سی (ستاره‌ای با نزدیک به ۱۰ میلیون دنبال‌کننده در اینستاگرام) در گردهمایی‌های او سخنرانی کردند و در مراحل پایانی کارزار، ترامپ در پادکست جو روگان، کانال آدین راس و پادکست «نلک بویز» ظاهر شد. برخی از این چهره‌ها به اندازه همتایان هالیوودی خود ثروتمند و قدرتمند هستند، اما طرفداران آنها هنوز آنها را به عنوان شخصیت‌هایی قابل ارتباط و از جنس مردم می‌بینند.
در نهایت، توجه برخی از حامیان ترامپ به غیبت آشکار یکی از ستاره‌های پاپ یعنی تیلور سوئیفت در اردوگاه جمهوری خواهان جلب شد. بعد از اینکه سوئیفت در شب مناظره دو کاندیدا از هریس حمایت کرد — حمایتی که رقیب او به اشتباه آن را از آن خود دانسته بود — دموکرات‌ها امیدوار بودند که این حمایت به ویژه در میان رأی‌دهندگان جوان تأثیر زیادی بگذارد.
اما با اینکه سوئیفت قدرت جذب طرفداران گسترده، قفل کردن سایت‌های بلیط‌فروشی و تأثیرگذاری بر اقتصاد کشور‌ها را دارد، تأثیر او بر رقابت‌های سیاسی به نظر محدودتر است و برخی شروع به بررسی این ایده کرده‌اند که خود سوئیفت (و همچنین سایر سلبریتی‌ها در سطح او) ممکن است نخواهد به عنوان یک صدای سیاسی شناخته شود. سوئیفت دوشنبه شب به جای عزیمت به پنسیلوانیا برای حضور در کارزار معاون رئیس‌جمهور، هریس خود را در یک مسابقه فوتبال در کانزاس سیتی گذراند و به تشویق نامزدش پرداخت.
