درسال‌های ابتدای انقلاب و جنگ تحمیلی، کاروان ورزشی ایران در پاییز سال ۱۳۶۱ (۱۹۸۲ میلادی) با قلب‌هایی سرشار از امید و اراده‌ای راسخ، عازم بازی‌های آسیایی دهلی نو شد. در شرایطی که کشور درگیر جنگ بود، حضور این ورزشکاران نمادی از شکوه و استقامت ملی بود؛ پیامی که از مرز‌های ایران فراتر رفت و نشان داد ایرانیان حتی در سخت‌ترین دوران‌ها هم ایستادگی می‌کنند.
کاروان کوچک، اما پرافتخار ایران در میان هیاهوی ده‌ها کشور آسیایی به میدان رفت این کاروان با ۴۳ ورزشکار تنها در چهار رشته ورزشی شرکت، و با کسب ۴ مدال طلا، ۴ نقره و ۴ برنز، جایگاه هفتم آسیا را به‌دست آورد. در این رقابت‌ها، کشتی آزاد ایران با اقتدار به قهرمانی رسید و وزنه‌برداران و دوچرخه‌سواران نیز درخشش خود را به ثبت رساندند. تیم فوتبال ایران هم با تلاش بسیار تا مرحله یک‌چهارم نهایی پیش رفت..
حضور قهرمانان ایرانی در این رویداد نه فقط برای کسب مدال‌ها، بلکه به عنوان نمایشی از همبستگی و امید به آینده بود؛ پیامی برای جهان که ایرانیان حتی در شرایط دشوار، از افتخارآفرینی و پایداری دست نمی‌کشند.
