بازی حاج احمد آنقدر خوب بود كه در مدت زمان كوتاهی طرفدار هم پیدا كرد. همه او با به عنوان بازیكن خوش‌فكر، خوش تكنیك وگلزن قبول داشتند. اگر مدت كوتاه دیگری به فوتبال ادامه می‌داد در تیم شاهین تهران بسیار مشهور و موفق می‌شد. تیم شاهین آن روزها خیلی محبوبیت داشت. برای اینكه بتوانید تجسم كنید شاهین در آن دوران چه قدر قوی بود، كافی است بدانید 9 بازیكن این تیم ستاره‌های تیم‌ملی بودند.
به گزراش همشهری تماشاگر، زندگی رجال سیاسی یا شخصیت‌های مشهور و معروف همواره مورد توجه عموم مردم است. اینكه تفریحات‌شان كجاست؟ طرفدار كدام تیم ورزشی هستند؟ اوقات فراغت‌شان را چگونه پر می‌كنند و مواردی از این دست. حتی گاهی بنابر میزان محبوبیت و مقبولیت، این افراد تا الگو شدن در جامعه هم پیش می‌روند. 
بی‌شك تمایل به دانستن ناگفته‌های زندگی پسر معمار انقلاب اسلامی چند برابر دیگران است. حتماً شما هم دوست دارید بدانید، به طور كلی جایگاه ورزش در بین خانواده امام (ره) كجا بوده و این خانواده با توجه به موقعیت سیاسی و اجتماعی‌شان و همچنین مسئولیت‌های سنگینی كه برعهده داشتند، چه قدر وقت برای ورزش می‌گذاشتند. مرحوم حاج احمدآقا علاقه خاصی به فوتبال داشت. علاقه‌ای كه وی را تا حضور در یكی از نامی‌‌ترین تیم‌های آن مقطع فوتبال ایران هم كشاند. برای اینكه بیشتر در جریان اتفاقات آن روزها قرار بگیریم سراغ همایون بهزادی، یكی از بهترین بازیكنان تاریخ كشورمان كه با مرحوم سیداحمد رابطه دوستی داشتند، رفتیم.
استارت آشنایی چگونه زده شد؟
بهزادی كه از لرستان وارد فوتبال شده بود، به واسطه یكی از دوستان احمدآقا با وی آشنا شد:« مرحوم حاج احمد آقا فوتبال را از زمین‌های خاكی شهر قم آغاز كرده بود. بعدها به دلیل بازی خوب‌شان به عضویت تیم شاهین قم درآمد و با كاظم رحیمی همبازی شد. بعدها آقا كاظم به تیم پرسپولیس آمد و با من همبازی شد و با هم حسابی رفیق شدیم كه این دوستی هنوز هم ادامه دارد. از آن جایی كه مرحوم حاج احمد با كاظم دوست بود، باب آشنایی ما هم گشوده شد و با هم دوست شدیم. در آن زمان من خودم تیمی داشتم با نام همایون شاهین.»
3گل دریك بازی
همایون در یادآوری خاطرات آن روزهای می‌گوید:«یك بار شاهین قم به تهران آمده بود و با تیم تهران مسابقه‌ای را برگزار كرد. سیداحمد آقا كاپیتان تیم قم بود و توانست درآن دیدار یك تنه حریف را شكست دهد. قدرت بدنی ایشان عالی بود و از آن جایی كه فوتبال قدرتی خود یكی از فاكتورهای مهم بازیكن به حساب می‌آمد، او توانست سه گل به تیم حریف بزند. نكته جالب هم این بود كه در آن دیدار او در پست دفاع چپ توپ می‌زد اما با جسارت و تكنیك خاصش یك دو می‌كرد، نفوذ می‌كرد و شوت از راه دور می‌زد. بعد از آن دیدار یادم هست بازیش گل كرد. تازه بعد از بازی بود كه مردم او شناختند.»
حاج احمد در چه پستی بازی می‌كرد؟
یكی از بهترین‌های فوتبال ایران در پاسخ به این سؤال می‌گوید: «ایشان چپ‌پا بودند. با توجه به اینكه كلاً بازیكن چپ پا در فوتبال ما كم است و در گذشته هم این كمبود بیشتر ملموس بود، وجودش غنیمت بود. البته نه به دلیل اینكه چپ پا كم بود بلكه به این دلیل كه او تكنیك بالایی هم داشت. این تكنیك بالای هم داشت. این تكنیك بالا اجازه می‌داد تا در پست دفاع چپ، هافبك چپ و فوروارد چپ بازی كند. او چاشنی قدرت بدنی بالایش را هم چاشنی كار می‌كرد تا به بازیكنی كار آمد تبدیل شود. بازی حاج احمد آنقدر خوب بود كه در مدت زمان كوتاهی طرفدار هم پیدا كرد. همه او با به عنوان بازیكن خوش‌فكر، خوش تكنیك وگلزن قبول داشتند. اگر مدت كوتاه دیگری به فوتبال ادامه می‌داد در تیم شاهین تهران بسیار مشهور و موفق می‌شد. تیم شاهین آن روزها خیلی محبوبیت داشت. برای اینكه بتوانید تجسم كنید شاهین در آن دوران چه قدر قوی بود، كافی است بدانید 9 بازیكن این تیم ستاره‌های تیم‌ملی بودند»
سیداحمد دعوت شاهین تهران را پذیرفت
شاهین آن زمان در زمین«شهباز» تمرین می‌كرد و مرحوم سیداحمد هم اشتیاق دعوت شاهینی‌ها را می‌پذیرد و به تمرینات این تیم می‌رود اما پس از 6-5 جلسه تمرین از این تیم و بعد هم فوتبال كناره‌گیری می‌كند. آن زمان مصادف بود با تبعید امام(ره) از ایران. مرحوم سیداحمد خمینی كه در دوران مدرسه بهترین فوتبالیست دبیرستان خود بودند، در زمان حیات امام در مصاحبه‌ای كه درباره زندگی خود انجام داده بود، چنین می‌گوید: « امام ما را در انتخاب كارمان آزاد می‌گذاشت. مثلاً من علاقه زیادی به فوتبال داشتم و به خاطر بازی چندین بار دست‌هایم شكست كه هنوز آثار آن هست. اما امام همچنان به علایقم احترام می‌گذاشتند و گاهی بر سر بازی فوتبال با من مزاح می‌كردند.»
