اگر ایران به دنبال جنگنده‌ای ارزان‌تر، چابک، و مناسب برای دفاع منطقه‌ای است، جی-۱۰ چین انتخاب بهتری خواهد بود. همچنین چین احتمال بیشتری برای انتقال فناوری و پشتیبانی درازمدت دارد. اما اگر نیاز ایران بیشتر به جنگنده‌ای استراتژیک با برد عملیاتی بالا و توانایی برتری هوایی در فواصل دور باشد، سوخو-۳۵ روسیه گزینه‌ای برتر است.
سوخو-۳۵ مناسب برای مأموریت‌های برتری هوایی در فواصل دور و عملیات‌های استراتژیک است اما جی-۱۰ مناسب برای دفاع منطقه‌ای و عملیات در فواصل کوتاه تا متوسط.
به گزارش تجارت نیوز، انتخاب بین جی-۱۰ چین و سوخو-۳۵ روسیه برای ایران بستگی به نیازهای استراتژیک، شرایط جغرافیایی، و نوع تهدیداتی دارد که نیروی هوایی ایران باید با آن مقابله کند. در اینجا، عوامل مختلفی که می‌توانند به تصمیم‌گیری کمک کنند بررسی می‌شود:
جی-۱۰:
مناسب برای دفاع منطقه‌ای و عملیات در فواصل کوتاه تا متوسط.
به دلیل هزینه کمتر، ایران می‌تواند تعداد بیشتری از این جنگنده‌ها را خریداری کند.
برای دفاع هوایی در برابر حملات احتمالی در مناطق حساس (مانند خلیج فارس یا مرزهای غربی) مفید است.
با توجه به چابکی و مانورپذیری بالا، برای نبردهای نزدیک هوایی بسیار کارآمد است.
سوخو-۳۵:
مناسب برای مأموریت‌های برتری هوایی در فواصل دور و عملیات‌های استراتژیک.
برای مقابله با تهدیدات دوربرد مانند حملات موشکی یا مأموریت‌های حمله به اهداف زمینی در عمق خاک دشمن بسیار مؤثر است.
برد بلند آن به ایران اجازه میدهد تا برتری هوایی خود را در سراسر منطقه گسترش دهد، به ویژه در خلیج فارس، دریای عمان، و مناطق فراتر.
جی-۱۰:
برای عملیات در مناطق کوهستانی یا مناطق با فرودگاه‌های کوچک و محدود مناسب‌تر است.
وزن سبک‌تر و ابعاد کوچک‌تر به آن کمک می‌کند در باندهای کوتاه و پایگاه‌های هوایی دورافتاده عمل کند.
سوخو-۳۵:
برای عملیات‌های بلندمدت و در فواصل زیاد (مانند پروازهای دریایی یا دفاع از مناطق مرزی دور) مناسب‌تر است.
برد عملیاتی بالای آن یک مزیت کلیدی برای پوشش کامل جغرافیای وسیع ایران است.
جی-۱۰:
اگرچه به فناوری‌های پیشرفته چینی مجهز است، اما ممکن است از نظر تسلیحات در مقابل سوخو-۳۵ محدودتر باشد.
چینی‌ها تمایل بیشتری به انتقال فناوری و فروش گسترده‌تر دارند، که برای ایران یک مزیت محسوب می‌شود.
سوخو-۳۵:
تسلیحات پیشرفته‌تر و توانایی حمل موشک‌های دوربرد یک امتیاز مهم است.
اما ممکن است روس‌ها تمایلی به انتقال کامل فناوری نداشته باشند، که ایران را در زمینه نگهداری و توسعه تسلیحات وابسته می‌کند.
جی-۱۰:
ارزان‌تر است و ایران می‌تواند تعداد بیشتری از آن را خریداری کند.
برای پر کردن شکاف‌های نیروی هوایی و جایگزینی جنگنده‌های قدیمی (مانند اف-۵ و اف-۴) گزینه بهتری است.
سوخو-۳۵:
گران‌تر است و خرید تعداد زیاد از این مدل ممکن است از نظر مالی برای ایران محدودیت ایجاد کند.
برای مأموریت‌های خاص و استراتژیک به تعداد محدود مفید خواهد بود.
جی-۱۰:
چین معمولاً در معاملات نظامی با ایران کمتر تحت تأثیر فشارهای غرب قرار می‌گیرد.
احتمال ارائه پشتیبانی بلندمدت و انتقال فناوری بیشتر است.
سوخو-۳۵:
روسیه در برخی موارد به دلیل فشارهای غرب ممکن است از ارائه پشتیبانی کامل خودداری کند.
اما روابط نزدیک نظامی ایران و روسیه در سال‌های اخیر این احتمال را کاهش داده است.
اگر ایران به دنبال جنگنده‌ای ارزان‌تر، چابک، و مناسب برای دفاع منطقه‌ای است، جی-۱۰ چین انتخاب بهتری خواهد بود. همچنین چین احتمال بیشتری برای انتقال فناوری و پشتیبانی درازمدت دارد.
اما اگر نیاز ایران بیشتر به جنگنده‌ای استراتژیک با برد عملیاتی بالا و توانایی برتری هوایی در فواصل دور باشد، سوخو-۳۵ روسیه گزینه‌ای برتر است. این جنگنده می‌تواند توان نیروی هوایی ایران را برای مقابله با تهدیدات پیشرفته و عملیات فرامرزی به شکل قابل‌توجهی افزایش دهد.
