این خانه که با الهام از برخی ویژگی‌های معماری سنتی شهر اصفهان ساخته شده، در سال ۱۳۹۹ رتبۀ دوم جایزه معمار در بخش تکواحدی مسکونی را به دست آورد؛ خانه‌ای که از بیرون ظاهری متواضعانه و ساده دارد، اما به شکل غیرمنتظره‌ای در درون خود دنیایی از تفاوت و تنوع را پنهان کرده است.
این پروژه در دل یکی از باغ‌های قدیمی و سرسبز دماوند با قدمت حدودا چهل ساله ساخته شده است. کارفرما آرزوی فضایی متفاوت داشت: ویلایی که در بیرون بسیار ساده و بی‌ادعا باشد، اما در داخل سرشار از تنوع و جذابیت باشد.
به گزارش فرادید؛ از همین رو طراحی پروژه بر پایه یک تضاد دلنشین شکل گرفت؛ سادگی در بیرون و پویایی در درون. این دوگانگی به ایده اصلی طراحی تبدیل شد تا هماهنگی زیبایی بین درون و بیرون برقرار شود.
این پروژه از منظر بیرونی تقریبا یک مکعب ساده و منظم است، اما فضاهای داخلی آن به شکلی پویا و متفاوت طراحی شده‌اند. داخل مکعب، فضاهایی خالی ایجاد شد که با هندسه‌ای طاق‌مانند، روحی متفاوت به فضا بخشیده‌اند و یادآور معماری سنتی ایرانی هستند. این برش‌ها و فضاهای خالی تمرکز را از نمای بیرونی به داخل معطوف می‌کنند و تنوع و جذابیت زیادی به محیط درونی ویلا می‌بخشند.
اما یک ویژگی خاص و استثنایی این پروژه وجود یک نهر طبیعی در بخش شمالی زمین است که فرصتی منحصربه‌فرد برای معماران به حساب می‌آمد. این نهر که یادآور کانال‌های سنتی آب در شهر اصفهان است، به قلب پروژه آورده شد. به این ترتیب فضای میانی دارای یک جریان آب دائمی شد که حس آرامش و پیوند با طبیعت را در کل پروژه جاری کرده است.
برای تقویت این حس، مکعب اصلی از مرکز برش خورده و فضایی واسط در آن شکل گرفته که تمام نورگیری و تمرکز پروژه را به سمت نهر آب هدایت کرده است. تقابل میان هندسه منظم مکعب و طاق‌های منحنی، فضایی زنده و پویا ایجاد کرده است.
در نهایت می‌توان گفت که این ویلا تنها یک بنای مسکونی ساده نیست؛ بلکه فضایی است که تعامل میان انسان، طبیعت و معماری را جشن می‌گیرد و آرامش و زیبایی را به قلب ساکنانش هدیه می‌کند.
