(تصاویر) گرینلند؛ سرزمینی یخ‌زده که این روز‌ها در صدر اخبار است

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری منتخب آمریکا روز سه‌شنبه اعلام کرد که استفاده از زور و نیروی قهری برای الحاق گرینلند به کشورش را رد نمی‌کند. این اظهارنظر که بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌ها پیدا کرد سبب شد تا سوال‌هایی در خصوص چرایی این ادعای ارضی در میان بسیاری از شهروندان آمریکایی مطرح شود.

به گزارش فرارو، گرینلند، سرزمینی یخ‌زده و تحت حاکمیت دانمارک که از آن به عنوان بزرگ‌ترین جزیره جهان یاد می‌شود، به دلیل برخورداری از موقعیتی استراتژیک در مسیر‌های مهم کشتیرانی و وجود مواد خام حیاتی در آن که به ندرت در جای دیگری یافت می‌شوند، از دیر باز مورد توجه استراتژیست‌ها در واشنگتن و سایر نقاط جهان قرار داشته است؛ اگر چه کپنهاگ همچنان بر غیرقابل فروش بودن این جزیره اصرار دارد.

این جزیره پوشیده از یخ و برف به دلیل نزدیکی به قطب شمال، از اهمیت ژئوپلیتیک بالایی برخوردار است.

ذخایر معدنی غنی گرینلند، از جمله فلزات کمیاب و همچنین فرصت‌های اقتصادی ناشی از ذوب شدن یخ‌ها و دسترسی به منابع انرژی جدید، این منطقه را به کانونی برای رقابت قدرت‌های جهانی تبدیل کرده است.

گرینلند در کوتاه‌ترین مسیر از آمریکای شمالی به اروپا قرار دارد و یک مرکز فضایی بزرگ آمریکا را در خود جای داده است. گرینلند همچنین دارای برخی از بزرگترین ذخایر مواد معدنی کمیاب است که برای ساخت باتری‌ها و دستگاه‌های پیشرفته مهم هستند.

الکس پلیتزاس، یکی از اعضای شورای آتلانتیک به واشنگتن پست گفت: دو دلیل اصلی (برای الحاق گرینلند) وجود دارد. نخست، ذخایر بزرگی از عناصر خاکی کمیاب که برای تولیدات حیاتی دفاعی و الکترونیکی مورد نیاز است؛ و دوم اینکه گرینلند به دلیل موقعیت استراتژیک خود در نزدیکی قطب شمال، نقش کلیدی در دسترسی به منابع و مسیر‌های دریایی این منطقه دارد. این موقعیت می‌تواند به ایالات متحده مزیت قابل توجهی در رقابت‌های فزاینده بر سر منابع و نفوذ در قطب شمال بدهد.

ایالات متحده سال‌هاست در رقابتی پنهان با چین و روسیه بر سر دسترسی به قطب شمال، کشتی‌های یخ‌شکن نظامی را برای انجام مأموریت‌هایی به منظور اکتشاف توندر‌های (سرددشت‌ها) یخ‌زده و غنی از منابع طبیعی به این منطقه اعزام کرده است.

رقابت بر سر قطب شمال طی سال‌های اخیر به دلیل تغییرات آب‌وهوایی که سبب ذوب یخ‌های قطبی شده بالا گرفته است؛ حال آنکه شرایط پیشین حاکم بر قطب شمال اغلب دسترسی به منابع موجود در این منطقه را تقریباً غیرممکن می‌کرد.

آمریکایی‌ها تاکنون از رقبای خود در این زمینه عقب افتاده‌اند؛ دلیل بخشی از این موضوع، دسترسی محدود ایالات متحده به این منطقه و تعداد نسبتاً کم کشتی‌های یخ‌شکن این کشور عنوان شده است.