ترامپ با اعلام عصر طلایی جدید امریکایی، در ساعات ابتدایی دوره جدید خود با یک امضای ساده با خودکار مشکی‌اش، صد‌ها نفر از شورشیان ۶ ژانویه ۲۰۲۱ را عفو کرد. او برنامه پاکسازی مهاجرتی و طرح امنیت مرز‌های خود را با هدف اخراج آنها کلید زد. در عین حال چندین سخنرانی انتقادی و جدی او در این مراسم نشان داد که همانند دوره اولش، بزرگ‌ترین چالش او در ایجاد یک میراث معنادار، انتخاب تمرکز ریاست‌جمهوری بر سیاست‌های نمایشی خواهد بود.
دونالد ترامپ به عنوان چهل و هفتمین رییس‌جمهور ایالات متحده بعد از مراسم تحلیف رسما فعالیت خود را در کاخ سفید آغاز کرد. همزمان با صدور چندین فرمان اجرایی، اولویت‌های خود را برای تغییرات عمده در سیاست‌های داخلی و خارجی ایالات متحده اعلام کرد. خروج از توافقنامه‌های بین‌المللی مانند توافق پاریس، انسداد مرز‌ها با هدف اخراج مهاجران غیرقانونی و نیز عفو شورشیان ۶ ژانویه ۲۰۲۱ و همچنین تهدید مجدد کانادا، مکزیک و گریلند با هدف الحاق این سه کشور به ایالات متحده از جمله فرامین اجرایی مهم رییس‌جمهور جدید امریکا بودند.
به گزارش اعتماد، همزمان رسانه‌های امریکایی نیز ضمن اشاره به حواشی مراسم تحلیف دونالد ترامپ به تحلیل اولویت‌های دولت دوم او طی چهار ساله آینده پرداخته‌اند.
ترامپ با اعلام عصر طلایی جدید امریکایی، در ساعات ابتدایی دوره جدید خود با یک امضای ساده با خودکار مشکی‌اش، صد‌ها نفر از شورشیان ۶ ژانویه ۲۰۲۱ را عفو کرد. او برنامه پاکسازی مهاجرتی و طرح امنیت مرز‌های خود را با هدف اخراج آنها کلید زد. در عین حال چندین سخنرانی انتقادی و جدی او در این مراسم نشان داد که همانند دوره اولش، بزرگ‌ترین چالش او در ایجاد یک میراث معنادار، انتخاب تمرکز ریاست‌جمهوری بر سیاست‌های نمایشی خواهد بود.
این در حالی است که به ادعای سی‌ان‌ان خبری بخش زیادی از اقداماتی که در روز دوشنبه انجام شد، ممکن است در چهار سال آینده توسط یک رییس‌جمهور دموکرات جدید لغو شود، همانطور که ترامپ میراث بایدن را از بین برد.
به باور گروهی از تحلیلگران اقدام شگفت‌انگیز ترامپ در عفو شورشیان نشان داد که رییس‌جمهورانی که پس از هجوم به دموکراسی به قدرت می‌رسند، می‌توانند به دور از عدالت حامیان خود را عفو کنند.
به ادعای ناظران، اما در ابعادی وسیع‌تر ترامپ دوباره خواب رهبران جهانی را مختل کرده است. در این راستا او مجددا جنگ لفظی خود را بر سر کانال پاناما تشدید کرد و گفت که ایالات متحده وقتی که حاکمیت این آبراه حیاتی را واگذار کرد هدیه‌ای احمقانه داده است. در همین راستا واشنگتن‌پست با انتشار یادداشتی تحلیل کرد یکی از اقداماتی که ترامپ بلافاصله انجام نداد، وضع تعرفه‌های جدید و وسیع بر روی شرکای تجاری بود شاید به این دلیل که نمی‌خواست بازار‌ها را دچار نگرانی کند. اما او بعدا اعلام کرد که در تاریخ ۱ فوریه، تعرفه‌های ۲۵ درصدی برای مکزیک و کانادا وضع خواهد کرد.
تحلیلگران مدعی‌اند این اقدام احتمال وقوع یک جنگ تجاری قاره‌ای را افزایش می‌دهد. چرا که اگر او نتواند این مسائل را مدیریت کند تمام گزاره‌هایی که پیروزی او در انتخابات ۲۰۲۴ را تقویت کرد و همچنین قدرت‌نمایی او در قاب رییس‌جمهور که در روز دوشنبه به نمایش درآمد ممکن است تحت تاثیر قرار دهد و چالش‌های جدی برای او در ادامه دوره ریاست‌جمهوری‌اش ایجاد کند.
به این بهانه سرمقاله‌های نشریات جهان را در واکنش به مراسم تحلیف چهل و هفتمین رییس‌جمهور امریکا و همچنین برنامه‌ها و اولویت‌های او در عرصه سیاست خارجی را مورد تحلیل و بررسی قرار داده است.
نشریه فارن پالسی طی یادداشتی تحلیلی به اولویت‌های احتمالی دولت دوم ترامپ در روز‌های ابتدایی پرداخته و در ادامه آورده است که ترامپ در کمپین انتخاباتی خود قول داده است که در زمینه‌های امنیت مرزی، تجارت و انرژی به‌طور فوری اقدام کند. به گزارش آکسیوس همچنین او متعهد شده که در روز اول ۵۹ وعده مختلف را اجرایی نماید. این درحالی است که ترامپ در طول کارزار انتخاباتی خود وعده‌های جسورانه و بلندپروازانه‌ای داد، از جمله اخراج‌های گسترده مهاجران غیر قانونی و پایان دادن به جنگ روسیه و اوکراین در عرض ۲۴ ساعت... اگرچه ترامپ احتمالا رویکردی تهاجمی را برای دستیابی به اهدافش اتخاذ خواهد کرد، اما به باور ناظران او در مسیر اجرای این وعده‌ها با موانع جدی روبه‌رو خواهد شد.
در ادامه گزارش فارن پالسی آمده است که رییس‌جمهور امریکا احتمالا دو اقدام را در اولویت قرار خواهد داد. اول مساله مهاجرت که پیش از این وعده داده بود از همان ابتدا به پیشبرد برنامه‌های سختگیرانه خود در این زمینه خواهد پرداخت؛ از جمله مهر و موم کردن مرز جنوبی ایالات‌متحده و همزمان راه‌اندازی بزرگ‌ترین برنامه اخراج در تاریخ امریکا. امروز به عنوان بخشی از این تلاش، ترامپ وعده داده که فرمان اجرایی برای لغو تابعیت ذاتی را امضا می‌کند. این درحالی است که درخصوص مهاجرت قانونی نیز عدم قطعیت زیادی وجود دارد، چراکه در دولت اول او ممنوعیت ناگهانی سفر چند کشور با اکثریت مسلمان به ایالات‌متحده فقط چند روز پس از مراسم تحلیف او در سال ۲۰۱۷ اعلام شد. بیش از دوازده دانشگاه امریکایی از دانشجویان و اعضای هیات علمی بین‌المللی خود خواستند که قبل از روز تحلیف در ۲۰ ژانویه به دانشگاه بازگردند. اولویت بعدی، اما از نگاه فارن پالسی، احتمالا جنگ روسیه و اوکراین خواهد بود.
به باور تحلیلگران به نظر می‌رسد تنها چند روز قبل از اینکه ترامپ به ریاست‌جمهوری برسد، غیرمحتمل بودن ایده پایان این جنگ نزدیک به سه ساله آن هم در یک روز برای تیم رییس‌جمهور منتخب دیگر روشن شده است.
به عبارتی مشاوران ترامپ اکنون در حال تغییر رویکردشان هستند و احتمالا برای اولین‌بار نیز اعتراف خواهند کرد که جنگ روسیه و اوکراین احتمالا ماه‌ها طول خواهد کشید تا حل و فصل شود، چراکه به ادعای ناظران استراتژی برای دستیابی به هر نوع توافقی در این زمینه عمدتا همانند توافقات مشابه قبلی خواهد بود. ترامپ نیز در این راستا پیشنهاد داده است که از تهدید تحریم‌ها و کمک‌های نظامی (یا عدم وجود آن) برای وادار کردن ولادیمیر پوتین رییس‌جمهور روسیه و همزمان ولادیمیر زلنسکی، رییس‌جمهور اوکراین به نشستن بر سر میز مذاکره استفاده کند.
همچنین به نظر می‌رسد که ترامپ آماده است به برخی از خواسته‌های مسکو، از جمله از دست دادن برخی از سرزمین‌های اوکراین و جلوگیری از عضویت کی یف در ناتو، تن دهد. این درحالی است که مارکو روبیو، که به عنوان وزیر امور خارجه ترامپ منصوب شده، در جلسه تاییدیه خود در سنا در روز چهارشنبه این موضع را دوباره تاکید کرد.
روبیو در این باره گفت: باید تصمیماتی از سوی فدراسیون روسیه، و همزمان از سوی اوکراینی‌ها اتخاذ شود. در این میان تحریم‌ها و لغو تحریم‌ها باید بخشی از این گفت‌و‌گو‌ها باشد.
روبیو همچنین بر این نکته تأکید کرد که ترامپ همچنان حامی قوی ناتو است. با این حال، ترامپ بار‌ها ادعا کرده که قصد دارد بار امنیت قاره سبز را بر دوش اروپا بگذارد و پیشنهاد داده که تمایل دارد سایر کشور‌ها در تحمل بار تلاش‌های آینده برای میانجی گری مشارکت داشته باشند.
فارن افرز طی یادداشتی به رویکرد خاورمیانه‌ای و تصمیمات احتمالی دونالد ترامپ رییس‌جمهور امریکا مشخصا در ارتباط با فلسطین پرداخته است.
این نشریه آورده است که ترامپ در جریان کمپین انتخاباتی ۲۰۲۴ وعده داد که مسائل خاورمیانه را حل خواهد کرد، اما جزییات کمی درباره چگونگی دستیابی به چنین هدفی را ارایه داد.
به ادعای تحلیلگران، اما به احتمال زیاد ذیل این ادعا، وعده «اول امریکا» به دلیل مشارکت ایالات‌متحده در جنگ اسراییل در غزه و بحران انسانی غیرقابل تصور در آنجا که هنوز بهبود نیافته، با چالش‌هایی مواجه خواهد شد. چرا که خاورمیانه در شرایط کنونی تحولات عدیده قابل توجهی را تجربه کرده است. به عبارتی در طول سال گذشته، ایران و اسراییل به‌طور مستقیم رویارویی‌هایی را تجربه کرده‌اند. حملات گسترده تل‌آویو به غزه و لبنان درگیری‌های متعددی را در منطقه ایجاد کرده است. همزمان یکی از مهم‌ترین متحدان ایران یعنی بشار اسد ناگزیر به واگذاری قدرت در سوریه شد.
این در حالی است که به ادعای این نشریه ترامپ، اما همچنان یک عامل غیرقابل پیش بینی است. او با امضای توافق آتش‌بس میان اسراییل و حماس از اینکه از بار حملات طولانی اسراییل آزاد است به خود می‌بالد. از طرفی عربستان سعودی نیز می‌تواند از رابطه خوب خود با ترامپ برای ترغیب رییس‌جمهوری به شناسایی نیاز‌ها و حقوق فلسطینی‌ها استفاده کند. به ادعای تحلیلگران، اما فراتر از این، سیاست ایالات‌متحده به تعادل ناپایدار قدرت در خاورمیانه بستگی خواهد داشت.
این در حالی است که فلسطینی‌ها همچنان هیچ امیدی ندارند که ترامپ هم پیمان‌شان باشد، اما برخی هنوز امیدوارند که یک رییس‌جمهور غیرقابل پیش بینی که در یک جغرافیای به سرعت در حال تغییر عمل می‌کند، بتواند تغییرات مورد نیاز را به ارمغان آورد. چرا که پیش بینی آینده خاورمیانه همیشه خطرناک بوده است و این کار زمانی دشوارتر می‌شود که رفتار غیرقابل پیش بینی ترامپ را لحاظ کنیم.
در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ سرنخ‌هایی از این خصلتش در خاورمیانه شاهد بودیم. اگرچه او در ابتدا اعلام کرد که هیچ ترجیحی برای راه‌حل دو دولتی یا یک دولتی ندارد، اما شرق بیت المقدس را به عنوان پایتخت اسراییل به رسمیت شناخت. شاهد بودیم که در نهایت سیاست خاورمیانه‌ای او به توافقات موسوم به ابراهیم در سال ۲۰۲۰ منجر شد. این در حالی است که این توافقات به‌طور عمده عادی‌سازی روابط عربی-اسراییلی را از سرنوشت فلسطین جدا کرد. به همین دلیل ترامپ امیدوار بود که توافقات ابراهیم با طرح ادعایی او تحت عنوان معامله قرن که صلحی میان اسراییل و فلسطین است، همراه باشد.
در ادامه یادداشت فارن افرز آمده است که اگرچه ترامپ تا پایان دوره اول خود این طرح را کنار گذاشت، اما دلایل خوبی وجود دارد که احتمال دهیم او تلاش می‌کند آن را دوباره فعال کند. رویکرد ترامپ به‌طور کلی نسبت به تشکیل دولت فلسطینی ابهام داشته و کاهش کمک‌های مالی به فلسطینی‌ها تنها عدم علاقه او به رفاه آنها را تأیید کرد. اما اکنون به نظر می‌رسد که او معتقد است توافقات سیاسی می‌توانند در نهایت از منافع مالی و اقتصادی مشترک نشأت بگیرند. چرا که اگر مجددا به دنبال نسخه ۲۰۲۰ باشد این‌بار احتمالا مقاومت موثری از سوی فلسطینی‌ها وجود نخواهد داشت.
همچنین احتمالا از سوی دیگر دولت‌های منطقه نیز فشار چندانی وجود ندارد. این در حالی است که همزمان حامیان مالی، مشاوران و نامزد‌های ترامپ نشانه‌های دیگری از نحوه برخورد او با خاورمیانه را ارایه می‌دهند و این امر موجب نگرانی فلسطینی‌ها شده است. به ادعای نیویورک‌تایمز برخی از اسراییلی‌ها، اما به دنبال چیزی بدتر از طرح ادعایی معامله قرن ترامپ هستند. اعضای کابینه افراطی پیشنهاد کرده‌اند که صد‌ها هزار فلسطینی را از غزه جابه‌جا کنند، بخش‌هایی از کرانه باختری را ملحق کنند. پرواضح است که فلسطینی‌ها به تنهایی نمی‌توانند از چنین حمله‌ای جلوگیری کنند.
نیویورک تایمز طی یادداشتی به قلم دیوید سنجر، روزنامه‌نگار برجسته این نشریه رویکرد احتمالی دولت دوم دونالد ترامپ در قبال ایران را ارزیابی کرده و در این گزارش مدعی شده است که تحولات اخیر در ایران احتمالا می‌تواند دونالد ترامپ را به سمت مذاکره با تهران درباره سرنوشت برنامه هسته‌ای آن و نقش آن در خاورمیانه سوق دهد یا او را به سمت اولین درگیری نظامی ادعایی در دولت دومش هدایت کند.
به ادعای نیویورک تایمز اکنون شرایط منطقه و همچنین بازیگران آن از جمله ایران بیش از هر زمان دیگری متحول شده است. حماس و حزب‌الله تحت تاثیر درگیری‌های بیش از یکساله خود با رژیم اسراییل قرار گرفته‌اند و همچنین سوریه تحت رهبری بشار اسد نیز به عنوان یکی از متحدان ایران سقوط کرده است. از طرفی خروج تهران و تل آویو از منطقه خاکستری آنها را وادار به رویارویی‌هایی نیز کرده است.
همزمان ادعا‌هایی در خصوص کاهش آستانه گریز هسته‌ای توسط ایران مطرح است، اما همچنان به ادعای مقامات امنیتی دولت بایدن، هیچ نشانه‌ای از تصمیم تهران در راستای تحقق این امر وجود ندارد. این در حالی است که ترامپ بسان دولت اول خود مجددا درباره احیای سیاست ادعایی موسوم به فشار حداکثری گفته است و همزمان در پاسخ به سوالی درباره درگیری نظامی مدعی است هرچیزی ممکن است. به ادعای دیوید سنجر، اما به نظر می‌رسد که لحظه مهم تصمیم‌گیری در این زمینه شاید زمانی باشد که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسراییل، بخواهد از این پاسخ مبهم ترامپ نهایت بهره‌برداری را داشته باشد تا بتواند با حرکت به سمت یک درگیری نظامی آن هم با حمایت ایالات‌متحده بقای خود را تضمین کند. در این زمینه نتانیاهو ترامپ را برای تعرض ادعایی به تاسیسات هسته‌ای ترغیب خواهد کرد.
به ادعای ناظران احتمالا نتانیاهو این استدلال ادعایی را خواهد کرد که ایران اکنون در شرایطی نیست که قادر به دفاع از خود باشد. در این صورت ترامپ باید انتخاب کند که آیا از حمله نزدیک‌ترین متحدش جلوگیری خواهد کرد یا ریسک کرده و ایالات‌متحده را به یک درگیری جدید در اوایل ریاست‌جمهوری‌اش می‌کشاند. این در حالی است که به ادعای نیویورک‌تایمز توقف پیشرفت برنامه هسته‌ای ایران به عنوان کلید دستیابی به جایزه صلح نوبل که ترامپ در دوره اول خود به آن اشاره می‌کرد، توسط بسیاری از اطرافیان او مورد توجه قرار گرفته است. چرا که مدعی‌اند این امر می‌تواند راه را برای ادامه بزرگ‌ترین دستاورد دیپلماتیک او در دوره اولش هموار کند و آن توافقات ابراهیم در سال ۲۰۲۰ است.
بلومبرگ، اما در نگاهی دیگر به رویکرد احتمالی ترامپ در قبال جنگ اوکراین با لحاظ کردن نتایج احتمالی آن و همچنین تضعیف یا تقویت قدرت میان طرف‌های درگیری پرداخته است. یادداشت این نشریه با یک سوال آغاز شده است و آن اینکه آیا ترامپ می‌تواند وعده خود مبنی بر تأمین صلح از طریق قدرت را به تحقق برساند یا نه... مطرح شدن این سوال بدان معناست که او در اروپا ابزار‌های بیشتری برای اعمال فشار بر طرف ضعیف‌تر دارد تا طرف قوی‌تر. به گونه‌ای که هر چه ترامپ به عنوان سازنده صلح در امریکا بخواهد که نبرد‌ها سریع‌تر به پایان برسند، بیشتر نیاز دارد که ابتدا قدرت اوکراین را تقویت کند تا ولادیمیر پوتین رییس‌جمهور روسیه را متقاعد کند که با رد یک صلح واقعی با همسایه‌اش متضرر خواهد شد.
برعکس، هر چه ترامپ کمتر به دفاع از اوکراین متعهد به نظر برسد، انگیزه پوتین برای مذاکره یا سازش کمتر خواهد شد. بنابراین اگر ترامپ می‌خواهد که امور سریع‌تر پیش برود، تهدید روسیه باید به مراتب تندتر و قاطع‌تر باشد. به گزارش بلومبرگ اکنون نیز برخی نشانه‌ها وجود دارد که تیم سیاست خارجی دولت جدید این موضوع را درک کرده است. اما تاکنون، تنها گزارش‌هایی که درباره یک رویکرد مشخص وجود دارد، نشان می‌دهد که آنها امیدوارند با کاهش تحریم‌های نفتی، پوتین را به یک بازی منصفانه ترغیب کنند.
از نگاه تحلیلگران این رویکرد احتمالا به عنوان بخشی از یک استراتژی بسیار گسترده‌تر خواهد بود. چرا که اینگونه نیست که ملاقات با پوتین برای یک نشست یا پیشنهاد لغو تحریم‌ها به خودی خود حرکات احمقانه‌ای باشند، بلکه کاملا برعکس و کاملا هوشمندانه است چرا که این اقدام قطعا به تنهایی همان‌گونه که ترامپ هنگام ملاقات با کیم جونگ اون رهبر کره شمالی در دوره اول خود متوجه شد، موثر نخواهد بود.
پوتین نیز مانند کیم به سادگی می‌نشیند و هر امتیازی را به عنوان هدیه‌ای رایگان دریافت خواهد کرد و به اقدامات خود ادامه خواهد داد. برای اینکه هر اقدامی در مواجهه با کرملین مفید باشد، باید هر پیشنهادی با یک تهدید قابل توجه نیز همراه باشد. در این راستا بهترین گزینه این است که هم زیستی بین نیرو‌های انسانی اوکراین و تسلیحات غربی که تا سال گذشته وجود داشت، دوباره تقویت شود. اتخاذ این رویکرد احتمالا این پیام را می‌رساند که داشتن سربازان بهتر تجهیز شده برای تقویت خطوط دفاعی اوکراین و بازپس‌گیری ابتکار عمل در میدان نبرد، برای متقاعد کردن پوتین به مذاکره جهت یک توافق واقعی حیاتی خواهد بود. در بلندمدت، این مساله به اندازه‌ای که برای اروپا و ایالات‌متحده مفید است، برای روسیه نیز سودمند خواهد بود. اما تا زمانی که همه طرف‌های درگیر در این درگیری این موضوع را درک کنند، هم پوتین و هم ترامپ مدت‌هاست که از صحنه خارج شده‌اند.
پولیتیکو در یادداشتی تحلیلی به تصمیم‌های جنجالی رییس‌جمهور آمریکا در ارتباط با کشورهایی، چون کانادا، پاناما و نیز گرینلند پرداخته است. در ادامه گزارش این وب سایت آمده است که در هفته‌های منتهی به دومین سوگند ریاست‌جمهوری ترامپ او بر اهداف دیگری نیز تمرکز کرده است و از جمله این اهداف الحاق گرینلند، کانادا و کانال پاناما و همچنین تغییر نام خلیج مکزیک است.
به باور تحلیلگران اگر ترامپ به وعده‌های اصلی خود در این زمینه‌ها عمل کند، اهداف او نه تنها سیاست‌های دولت بایدن را معکوس خواهد کرد، بلکه آزمونی برای دامنه قدرت قوه مجریه است و اینکه یک نفر تا چه حد می‌تواند بوروکراسی فدرال را تحت تأثیر قرار دهد. دونالد ترامپ پیش از آغاز به کار، تلاش کرد تا کانادا و مکزیک را تحت فشار قرار دهد، به گونه‌ای که او تهدید کرده بر روی صادرات آنها به ایالات‌متحده تعرفه ۲۵ درصدی وضع خواهد کرد.
به ادعای پولیتیکو رییس‌جمهور امریکا همچنین تهدید کرده است که بر روی کالا‌های چینی تعرفه ۱۰ درصدی وضع کند تا از حمل و نقل از این کشور جلوگیری کند. گفتنی است اقدامات دیگری مانند لغو روابط تجاری عادی دایمی با چین یا وضع مالیات تنظیمی مرزی کربن، نیاز به تأیید کنگره دارد. کنگره همچنین می‌تواند مسائل تجاری و تعرفه‌ای را به عنوان بخشی از قانون گذاری برای تجدید کاهش‌های مالیاتی ترامپ در سال ۲۰۱۷ که سال آینده منقضی می‌شود، مورد بررسی قرار دهد. ترامپ همچنین درباره استفاده از مالیات واردات به عنوان راهی برای افزایش درآمد و کاهش کسری تجاری ایالات‌متحده صحبت کرده است.
در ادامه این یادداشت تحلیلی همچنین آمده است که به نظر می‌رسد رویکرد ترامپ به چین در دوره دوم ریاست‌جمهوری‌اش پیچیده‌تر و گسترده‌تر از دوره اول باشد.
به باور گروهی از تحلیلگران، اما تنش‌ها با پکن می‌تواند یکی از اهداف کلیدی رییس‌جمهور را که کاهش قیمت کالا‌های مصرفی و تسهیل تورم در داخل کشور است، تضعیف کند. چرا که دولت اول ترامپ بر تجارت دوجانبه متمرکز بود و تعرفه‌هایی را برای کاهش وابستگی اقتصادی ایالات‌متحده به پکن و مجازات سرقت مالکیت معنوی اعمال کرد.
با این حال، نظرات اخیر او درباره حضور چین در پاناما نشان می‌دهد که دولت دوم ترامپ به‌طور مستقیم‌تری بر روی افزایش نفوذ چین در امریکای لاتین و آفریقا تمرکز خواهد کرد. ترامپ همچنین باید به مدیریت اتحاد‌های جدید در حیاط خلوت چین بپردازد تا به اقدامات نظامی تحریک آمیز پکن در سراسر آسیا پاسخ دهد. در حالی که ترامپ انتقادات خود را نسبت به نظامی‌گری تایوان ابراز کرده است، اما او همچنین تمایل خود را به ادامه بسیاری از شراکت‌های ایجاد شده در دوران بایدن اعلام کرده است.
فایننشال تایمز طی گزارشی تحلیلی به بروز شکاف‌هایی میان جمهوری‌خواهان پرداخته و نوشته که این شکاف‌ها در کنگره می‌توانند چالش‌هایی را برای رییس‌جمهور امریکا در اجرای وعده‌های انتخاباتی‌اش ایجاد کنند، چرا که مدیریت اختلافات درون حزبی می‌تواند دونالد ترامپ را از اهداف اصلی‌اش که برای خود نیز ترسیم کرده منحرف نماید.
در ادامه گزارش فایننشال‌تایمز آمده است که در طول یک دهه گذشته، استیون بنن، استراتژیست باتجربه به عنوان یک متحد سرسخت دونالد ترامپ شناخته شده و از چالش‌های خود با آنچه تحت عنوان نخبگان لیبرال می‌بیند، لذت می‌برد. اما در روز‌های آغازین بازگشت ترامپ به کاخ سفید و درست در روز مراسم تحلیف، بنن رویاروی کاخ سفید قرار گرفت؛ در همین راستا دعوای فوق‌العاده با ایلان ماسک، سرمایه‌دار میلیاردری که به یکی از نزدیک‌ترین مشاوران رییس‌جمهور منتخب تبدیل شده حاشیه‌ساز شده است.
این در حالی است که استیو بنن پیش از این و قبل از سفر به واشنگتن برای حضور در مراسم تحلیف ترامپ در گفت‌و‌گو با فایننشال با لحنی ملایم‌تر، اما همچنان تند و منتقدانه با اشاره به ایلان ماسک گفت: این افراد به دولت ملت اعتقادی ندارند، آنها به فئودالیسم تکنولوژیک اعتقاد دارند. بنن در ادامه مدعی شد که این شکاف به یک مساله جدی میان پوپولیست‌ها و تکنوکرات‌ها در آینده تبدیل خواهد شد.
این در حالی است که ترامپ در طول کمپین انتخاباتی‌اش توانست آرای رأی‌دهندگان دموکرات ناراضی را به سمت خود جلب کند و تلاش کرده با انتخاب دموکرات‌های سابقی مانند رابرت اف کندی جونیور و تولسی گابارد برای نقش‌های کلیدی، صدای آنها را در کابینه‌اش منعکس کند.
به گزارش فایننشال تایمز درست است که با تشکیل هر دولت جدیدی، شخصیت‌های بزرگی برای جلب‌توجه رییس‌جمهور رقابت می‌کنند؛ اما اختلاف میان بنن و ماسک واقعیت پیچیده‌ای را برای ترامپ در آغاز دولت دومش برجسته می‌کند. چرا که همزمان که دونالد ترامپ در جایگاه رییس‌جمهور از موقعیت قوی‌تری در میان عموم مردم امریکا نسبت به تقریبا هر زمان دیگری برخوردار است، همچنین باید یک ائتلاف سیاسی بسیار متنوع‌تر را مدیریت کند. به عبارتی حزب جمهوری‌خواه ممکن است در وفاداری شخصی به ترامپ متحد باشد، اما اکنون شامل چندین جناح است که دیدگاه‌ها و دستورکار‌های بسیار متفاوتی دارند. با این حال به باور گروهی از ناظران نتیجه موفقیت سیاسی که ترامپ توانست در ۲۰۲۴ از میان رای‌دهندگان امریکایی کسب کند این است که پایگاه او اکنون در میان مدیران فناوری با گرایش لیبرال‌تری مانند ایالان ماسک تا دموکرات‌های سابقی که نسبت به واکسن‌ها و غذا‌های فوق پردازش شده مانند رابرت اف‌کندی‌جونیور تردید دارند، گسترش یافته است.
در ادامه یادداشت فایننشال‌تایمز آمده است که به نظر می‌رسد تنش‌ها میان جناح دوستدار کسب وکار حزب جمهوری‌خواه و جناح پوپولیستی که به‌طور فزاینده‌ای برتری یافته اکنون بسیار شدیدتر شده است. به گونه‌ای که این اختلافات جناحی احتمالا در تقریبا تمام مسائلی که دولت جدید وعده حل آنها را داده است، بروز خواهد کرد. در عین حال با توجه به اکثریت متزلزل آنها در کنگره، جمهوری‌خواهان تنها می‌توانند دو یا سه رأی را برای تصویب قانون از دست بدهند، بنابراین احتمالا هر پیشنهاد یک نبرد سیاسی خواهد بود.
