جايزه اول مسابقه NanoArt 2011 به تصويري از يک نانوساختار ستوني شکل از جنس نانولوله‌هاي کربني قرار گرفت که تحت فشار قرار گرفته است.
اين تصوير زيبا و ظريف را «سيدهارتا پاتاک» در دوره پسادکتري خود با استفاده از ميکروسکوپ الکتروني روبشي (SEM) در مرکز EMPA گرفته است.
با استفاده از تصاوير ميکروسکوپ الکتروني روبشي مي‌توان تصاوير هنري بسيار جالبي گرفت. سيدهارتا پاتاک اين حقيقت را بارها در دوره پسا دکتري خود به اثبات رسانده است. او که روي مکانيک مواد و نانوساختارها و پردازش مواد پيشرفته کار مي‌کند، تصاوير متعددي از اجسام مختلف گرفته است. 
سيدهارتا پاتاک در پروژه خود که در حوزه ميکروالکترونيک است، به دنبال پاسخ اين سوال است که مواد ماکرومقياس زماني که به مقياس نانو يا ميکرو در مي‌آيند، رفتارشان به چه شکل تغيير مي‌کند.
براي پاسخ به اين سؤال، سيدهارتا پاتاک با استفاده از سيستم پرتو يون متمرکز (FIB) برجهايي به قطر 500 نانومتر توليد کرد. براي اين کار او از نانولوله‌هاي کربني استفاده کرد که به‌صورت ستون‌هايي ايستاده و متراکم بستري را مفروش کرده بود. او قصد داشت بفهمد که اين ساختار در چه فشاري به‌هم مي‌چسبند. نتايج اين کار نشان داد که ستون‌ها قادرند فشار بالايي را تحمل کنند؛ بنابراين اين ساختار براي مصارف جذب انرژي در سيستم‌هاي ميکرومکانيکي مناسب است.
تصاوير گرفته شده از اين ساختار بسيار جالب است؛ زيرا ميکروسکوپ الکتروني ابتدا سطح را به‌صورت توپولوژيکي اسکن مي‌کند. در قدم بعد، از بلندي‌ها و گودي‌هايي که توسط ميکروسکوپ رصد شده تصاويري ايجاد مي‌شود. در نهايت تصوير به وجود آمده رنگ‌آميزي مي‌شود.
سيدهارتا پاتاک دريافت که چگونه تصاوير سياه و سفيد به‌دست آمده را به تصاويري مناسب تبديل کند.
جان ميچلر، مدير آزمايشگاه مکانيک مواد و نانوساختارها، مي‌گويد فکر مي‌کنم روح سرزنده و همچنين علاقه سيدهارتا پاتاک است که او را در اين کار همراهي مي‌کند. علاوه بر اين، سيدهارتا پاتاک داراي روحيه ورزشکاري است که او را قادر مي‌كند تا با ديگران در اين حوزه به رقابت بپردازد. به‌همين دليل است که در رقابت‌هاي اين چنيني شرکت مي‌کند تا زيبايي‌هاي دنياي نانو را به نمايش بگذارد.
