دکتر علی شریعتی

تصویری کمتر دیده شده از داریوش ارجمند بازیگر را در کنار دکتر علی شریعتی و در سال ۱۳۵۰ مشاهده می‌کنید.

بی‌شک مهم‌ترین اثر شریعتی در قرآن‌شناسی، نوشته حج او است که برای آحاد مردم در سفر حج قابل استفاده است که گام به گام مناسک حج را در پرتو روشنگری‌های آن تبیین می‌کند. همچنان‌که قرآن همه مناسک حج را شعائرالله نامیده است. او با سوگند به قلم که توتم او بود، گفت که توتم مقدسم را نمی‌فروشم، نمی‌کشم، گوشت و خونش را نمی‌خورم، به دست زورش تسلیم نمی‌کنم، به کیسه زرش نمی‌بخشم، به سرانگشت تزویرش نمی‌سپارم، دستم را قلم می‌کنم و قلمم را از دست نمی‌گذارم.

اکنون علی باید در دنیا بماند. سی سال دیگر! فرستاد ” ام رافع» بیاید، وی خدمتکار پیغمبر (ص) بود. از او خواست که -‌ای کنیز خدا، بر من آب بریز تا خود را شست وشو دهم. با دقت و آرامش شگفتی، غسل کرد و سپس جامه‌های نویی را که پس از مرگ پدر کنار افکنده بود و سیاه پوشیده بود، پوشید، گویی از عزای پدر بیرون آمده است و اکنون به دیدار او می‌رود.

وقت مناسب مردن البته یک شانس است و ما خود انتخاب نمی‌کنیم ولی‌ای کاش این شانس را داشته باشیم. (برخلاف گفته دکتر که می‌گوید خدایا! چگونه‌زیستن را تو به من بیاموز، چگونه‌مردن را خود خواهم آموخت!) امیدواریم که ما لحظه مرگ را بتوانیم خود انتخاب کنیم. پوران خوشبختانه این شانس را داشت.

براساس اسناد ساواک، اجرای نمایش ابوذر به کارگردانی داریوش ارجمند در مشهد و تهران حساسیت ساواک را برانگیخته بود به طوری که سازمان اطلاعات و امنیت کشور طی گزارشی به تاریخ ۱۰ اسفند ۱۳۴۹ درباره آن نمایش، دست‌اندرکاران و ارتباط آن‌ها با شریعتی به جمع‌آوری اطلاعات پرداخته بود