حمله اسرائیل به عراق

سیاست اسرائیل دو گام به جلو، یک گام به عقب است.اسرائیل برای بحران سازی هجمه زیادی انجام می‌دهد، اما وقتی فشار زیاد شود عقب نشینی می‌کند، اما نه به اندازه قبل. اسرائیل تلاش می‌کند با ایجاد التهاب در منطقه نشان دهد دست برتر را دارد.

نتانیاهو برای باقی ماندن در قدرت دست و پا می‌زند. در آینده نه چندان دور او باید بار دیگر در انتخابات شرکت کند. دور قبلی انتخابات، او پیروزی شکننده‌ای به دست آورد. اما باز هم نتوانست موقعیت خود را مستحکم کند. نصرالله در سخنرانی اخیر خود، نتانیاهو را متهم کرد که با خون اسرائیلی‌ها می‌خواهد در انتخابات پیروز شود. به همین دلیل، اقداماتی علیه حزب الله و دیگر گروه‌ها انجام می‌دهد.

اسرائیل در این دوره، تمرکزش را بر تامین امنیت مرز‌های خود قرار داد، اما در عین حال، هنگامی که در سرزمین‌های دور یک «تهدید استراتژیک» بوجود می‌آمد، برای حمله به آن اقدام می‌کرد. شاید بارزترین مصداق این استراتژی، حمله اسرائیل به راکتور هسته‌ای اوزیراک عراق در هفتم ژوئن ۱۹۸۱ بود. حمله به تاسیسات هسته‌ای عراق در واقع بخشی از دکترین مناخیم بگین بود.

در رابطه با حملات هوایی به نیروهای حشد الشعبی در عراق، یک مقام نظامی اسرائیلی مدعی شد: «همانطور که در سوریه اقدام کردیم، در عراق هم اقدام کردیم و می‌توانیم در یمن و در ایران هم اقدام کنیم تا دشمنان‌مان را از انتقال تسلیحات کیفی یا استقرار در مناطق استراتژیک در منطقه منع کنیم.»