روزنامه شرق نوشت:
اين روزها خبرهاي موثق و شايعات قابل اعتنايي در جامعه دانشگاهي تهران مبني بر ادغام يا تجميع دانشگاه‌هاي صنعتي خواجه نصيرالدين طوسي و صنعت آب و برق (شهيد عباسپور) به گوش مي‌رسد كه نگراني‌هايي را در ميان دانشگاهيان به وجود آورده است.
مهم‌ترين نكته‌اي كه در اين رابطه ملاحظه مي‌شود اعمال اراده از بالا و عدم مشاركت دانشگاهيان در فرآيند تصميم‌گيري در اين‌باره است. همين امر به نگراني‌هاي موجود دامن زده و مانع از خوشبيني جامعه دانشگاهي به اين تصميم شده است. به نظر مي‌رسد نگراني‌هاي موجود كه در زير به پاره‌اي از آنها اشاره مي‌شود، مانع مهمي براي تحقق اين امر خواهد بود:
1- با توجه به اينكه دانشگاه خواجه نصيرالدين‌طوسي يكي از پنج دانشگاه صنعتي تهران و جزو 10 دانشگاه برتر كشور بوده و نتيجه تلاش استادان و دانشجويان آن منجر به روند صعودي در كميت و كيفيت خروجي اين دانشگاه شده است، ادغام آن با مجموعه دانشگاهي ديگري كه خود داراي مجموعه بزرگي از استادان، دانشجويان و كارمندان است كه به هر حال تا يكي، دو سال پيش زيرمجموعه وزارت نيرو تلقي مي‌شده و سياست خاص خود را داشته است، چه نفعي خواهد داشت و چه مشكلي را از اين دو دانشگاه حل خواهد كرد؟
2- آيا صرف توجه به فضاي فيزيكي فراوان موجود در دانشگاه صنعت آب و برق و پراكندگي دانشكده‌هاي دانشگاه صنعتي خواجه نصير دليل موجهي براي ادغام دو دانشگاه با دو ديسيپلين كاملا متفاوت است؟ آيا نمي‌توان محل مناسبي را در اين شهر بزرگ براي تجميع دانشكده‌هاي دانشگاه خواجه نصير يافت تا از مضرات متعدد ادغام دو مجموعه حجيم انساني نيز برحذر بود؟
3- بايد توجه داشت كه شرايط موجود يك دانشگاه، عامل بسيار مهمي در انتخاب آن دانشگاه توسط اعضاي هيات علمي و دانشجويان براي ادامه كار است بنابراين مجموعه دانشگاهيان موجود در اين دانشگاه‌ها براساس شرايط موجود آنها اقدام به انتخاب محل كار يا تحصيل خود كرده‌اند. بنابراين هرگونه تغييري در اين شرايط، مي‌تواند به شدت وضعيت ادامه كار و تحصيل دانشگاهيان شاغل در آن را تغيير دهد. آيا صلاح و شايسته نيست در چنين تصميم‌گيري مهمي جامعه فرهيخته دانشگاهياني كه از اين تصميم تاثير مي‌پذيرند، دخيل بوده و نظرشان محترم شمرده شده و مدنظر قرار گيرد؟
4- يكي از عوامل مهم در پيشرفت و ترقي هر جامعه‌اي توفيق آن جامعه در همگرايي و «جمعيت‌سازي» و استفاده از سينرژي جمعي است. بديهي است هر تصميمي كه به واگرايي مجموعه‌هاي انساني دامن بزند، حركتي در جهت ركود و پسرفت است. برهم زدن آرامش مجموعه دانشگاهي كه با حرارت زياد در حال تلاش براي دستيابي به دستاوردهاي علمي درخور توجهي است و درگير كردن آنها با مباحث حاشيه‌اي نظير سلسله‌مراتب افراد در مجموعه جديد، وضعيت گروه‌ها، گرايش‌ها و افراد علمي موازي در دو مجموعه، رتبه قبولي دانشجويان كارشناسي و تحصيلات تكميلي متفاوت دو مجموعه، سازمان اداري و تشكيلات آموزشي مجموعه جديد و... اينها عواملي است كه ركودي حداقل ميان‌مدت را به اين مجموعه‌ها تحميل خواهد كرد و انگيزه اصلي اخذ چنين تصميمي را زيرسوال مي‌برد.
5- چرا تاكنون تلاش بسياري شده تا حركت‌هايي كه در اين راستا انجام شده است از چشم دانشگاهيان مخفي بماند؟ چرا زماني اخبار مربوط به اين موضوع مهم به بدنه دانشگاه منتقل شده است (درز كرده است) كه بسياري از تصميم‌هاي مهم دور از چشم صاحبان موضوع گرفته شده است. نكند قراردادهاي حقوقي هم درخصوص واگذاري زمين و ساختمان و... صورت گرفته كه بدنه از آن بي‌خبر است؟ اينها و نظاير آن مجموعه‌اي از نگراني‌ها در بدنه دانشگاهي است.
6- نامي براي دانشگاه ادغامي در نظر گرفته شده است كه ديگر «دانشگاه صنعتي خواجه نصيرالدين طوسي» نيست. اين يعني كساني كه مقاله‌ها، كتب، اختراعات و ساير دستاوردهايي را كه با رنج و زحمت فراوان تهيه و به‌نام دانشگاه مزبور ثبت كرده‌اند، از اين پس بايد براي اثبات سوابق خود به هرجايي كه مي‌روند مداركي نيز براي اثبات اينكه دانشگاه جديد همان دانشگاه قبلي است به همراه داشته باشند و سال‌ها اين كار را با جديت پيگيري كنند تا نياز به ارايه مدارك در اذهان از بين برود و مانند امروز كه نام دانشگاهي مثل دانشگاه تهران نياز به ارايه مدرك براي كسي ندارد، نام دانشگاه جديد هم جا بيفتد و اين از وظايف جديد اعضاي هيات علمي دانشگاه ادغامي است تا تلاش براي اثبات هويت جديد خود را نيز علاوه بر كار طاقت‌فرساي تحقيقاتي برعهده بگيرند و هرجا مي‌روند توضيح دهند كه بوده‌ايم و كه شده‌ايم. البته نام‌هاي متعددي اين روزها در دانشگاه به‌گوش مي‌خورد: از «دانشگاه صنعتي تهران» كه 30 سال پيش براي دانشگاه صنعتي شريف و بعد يكي، دو دانشگاه ديگر در نظر گرفته شده بود و نشد تا نام «دانشگاه خواجه عباس تهران» كه نامي براي مطايبه در بين دانشگاهيان شده است. به هر حال شايد نام «دانشگاه صنعتي تهران» نبايد بر روي زمين مي‌مانده كه اكنون تدارك مسمايي براي آن ضرورت يافته است.
بهتر است اعضای محترم هیات علمی دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی بر خلاف رویه رئیس محترم آن دانشگاه، به شان هیات علمی دانشگاه صنعت آب و برق احترام گذاشته و چنین در ذهن ها القا نکنند که اساتید این دانشگاه از اعتباری کمتر از اساتید دانشگاه خواجه نصیر برخوردارند.
احترام نگه داشتن همنوعان وظیفه همه ماست و باید بگونه ای رفتار کردکه اگر (بر خلاف میل اعضای هیات علمی هر دو دانشگاه و بنا بر هر دلیلی) ادغامی اتفاق بیافتد از کرده های خود شرمسار نباشیم.
بد نیست بدانیم که اساتید دانشگاه صنعت آب و برق نیز غالباً از این موضوع ناراضی اند و لیکن اگر بنا بر حل مشکلات ایجاد شده برای دانشگاه خواجه نصیر باشد و وزارت علوم نیز چاره ای جز این کار نداشته باشد، عقل سلیم حکم میکند که همکاری نموده و دست همدیگر را با منطق و احترام متقابل فشرد.
الخیر فی ما وقع
عضو هیات علمی دانشگاه صنعت آب و برق