تل آویو به دنبال جنگ نیابتی با تهران

ریچارد هاس، تحلیلگر زبده امور خاورمیانه و رئیس شورای روابط خارجی آمریکا بر این باور است که بی نتیجه مانده دیپلماسی در قبال ایران، اسرائیلی ها را بر آن داشته تا اقدام نظامی پیشگیرانه علیه برنامه های هسته ای ایران را یک گزینه مناسب قلمداد کنند.

هاس در مصاحبه ای که شورای روابط خارجی آمریکا با وی انجام داده، می گوید، ایالات متحده تلاش کرده تا اسرائیل را آرام کند اما هیچ تضمینی وجود ندارد آمریکا بتواند به طور حتم تل آویو را قانع کند. به طور کلی ریچارد هاس عقیده دارد شرایط به گونه های است که در آن انتخاب های روشن و آسان وجود ندارد و ایران مجهز به سلاح هسته ای ریسک اقدام نظامی آمریکا یا اسرائیل را به همراه خواهد داشت که پیامد های آن غیر قابل پیش بینی خواهد بود.

تل آویو هم اکنون نگران برنامه های هسته ای ایران به لحاظ کمی و کیفی است. مذاکرات و اگر بخواهم واژه ای بهتر برای آن پیدا کنم" دیپلماسی" ، تا کنون دستاوردی به همراه نداشته است. به این ترتیب زمانی که با مقامات اسرائیلی ملاقات می کنید، پرسش آنها این نیست که چه کسی پیروز انتخابات 6 نوامبر آمریکا می شود ، بلکه پرسش این است کدام یک از نامزد ها یعنی باراک اوباما یا میت رامنی به انجام اقدام نظامی پیشگیرانه علیه برنامه های هسته ای ایران تمایل دارند.

درک من بر این است که اسرائیلی ها ترجیح می دهند ایالات متحده این اقدام را انجام دهد، چرا که بر ظرفیت های نظامی آمریکا واقف هستند. آنها همچنین می دانند در صورتی که آمریکا این اقدام را به جای اسرائیل انجام دهد؛ خصومت های منطقه ای کمتر خواهد بود. اما در عین حال آنها تردید دارد . این در حالی است که بهترین روند برای ایالات متحده این است که از حمله نکردن اسرائیلی ها به ایران اطمینان حاصل کنند. دولت اوباما تا کنون تعداد زیادی از مقامات عالی خود را به اسرائیل فرستاده تا آنها را از طرح های آمریکا آگاه کرده و از اقدام نظامی بازدارند.

چنین سفری با طیفی از برداشت ها و گمانه زنی ها همراه خواهد بود. احساس من این است که چنین سفری انجام نخواهد شد و در واقع در چنین زمانی نباید انجام شود. از سوی دیگر این سفر در بحث امنیت ملی آن هم در میانه تبلیغات انتخاباتی،  نگرش هایی تازه ای را ایجاد خواهد کرد که می توان برداشت سیاسی از آنها داشت. در صورتی که رئیس جمهور به دنبال ارسال پیامی خاص برای اسرائیل یا هر دولت دیگری باشد، می تواند آن را ارسال کند. به همین دلیل است که نمایندگان خود را به اسرائیل فرستاده است. اما آمریکایی ها این احتمال را نیز در نظر می گیرند که در نهایت این امکان وجود دارد اسرائیل پیش از انتخابات اقدام نظامی یکجانبه را علیه ایران انجام دهد. اما در صورتی که این اقدام انجام نشود، احتمال اقدام نظامی آمریکا یا اسرائیل در سال 2013 بیشتر خواهد شد.

من هنوز با توجه به فروریختن دیوار برلین بین آلمان شرقی و غربی، درک روشنی از متعهد ها و غیر متعهد ها ندارم.  این اجلاس می تواند پیام اشتباهی را ارسال کند.

دیپلماسی همیشه در کارت ها قرار ندارد. اما در مورد ایران و برنامه های هسته ای اش همچنان امیدوارم که شانس برای دیپلماسی وجود داشته باشد. اما این راه بسیار دشوار است و دستیابی به راهکاری مذاکره با جمهوری اسلامی نیز مشکل است.

اقدامات زیادی وجود دارد که می توان آنها را انجام داد. می توان انواعی از دسترسی را تضمین کرد یا اطمینان داد مواد هسته ای تامین می شود. اما موضوع این است که ایران باید در مورد غنی سازی اورانیوم  محدود شده و ذخایر اورانیوم غنی شده نیز از این کشور خارج شود. در اینجا هدف باید این باشد که اطمینان یابیم ایران مواد و تجهیزات لازم برای تولید سلاح هسته ای را در اختیار ندارد.

باید گفت یک سال و نیم گذشته برای اسرائیلی ها طیفی از رویداد های نگران کننده را به همراه داشته است. اسرائیل تنها با تهدید های ایران مواجه نیست بلکه مرز هایش در سوریه و مصر نیز ناامن است. اوضاع لبنان به هم ریخته است و آینده اردن نیز موجی از تردید ها را برای تل آویو به ارمغان آورده است. همه این نگرانی ها با عدم پیشرفت در جبهه فلسطین ترکیب شده و می توان گفت اوضاع اسرائیل در 18 ماه گذشته وخیم بوده است.

در صورتی که اسرائیل تصمیم بگیرد به ایران حمله کند، نظر من این است که آمریکا نیز باید موضع خود را مشخص کند و می تواند در این تراژدی مداخله کند. البته این به واکنش ایران نیز بستگی دارد. در واقع این واکنش ایران است که ایالات متحده را به صورت مستقیم وارد بحران می کند یا اینکه از آن جلوگیری می کند.