حضرت محمد (ص) می فرمایند مرد خوب با خبر خوب و مرد بد با خبر بد می‌آید؛ یعنی افراد خوب، کلام‌شان نیز خوب است برخلاف افراد بد که از دهان‌شان توهین و غیبت و تهمت خارج می‌شود.
"تهمت زدن" از زشتترین کارهائى است که اسلام آن را به شدت محکوم ساخته است، آیات قرآن و روایات متعددی که در باره این موضوع وارد شده است. خداوند در سوره نساء آیه 112 می فرماید: «من یکسب خطیئة أو إثما ثم یرم به بریئا فقد احتمل بهتنا و إثما مبینا، و کسى که خطا یا گناهى مرتکب شود سپس بیگناهى را متهم سازد بار بهتان و گناه آشکارى بر دوش گرفته است».
امام صادق (ع) از حکیمى چنین نقل مى کند: «البهتان على البرىء اثقل من جبال راسیات، تهمت زدن به بى گناه از کوههاى عظیم نیز سنگین تر است! تهمت زدن به افراد بى گناه با روح ایمان سازگار نیست.
چنانکه از امام صادق علیه السلام نقل شده: «اذا اتهم المؤمن اخاه انماث الایمان فى قلبه کما ینماث الملح فى الماء، کسى که برادر مسلمانش را متهم کند، ایمان در قلب او ذوب مى شود همانند ذوب شدن نمک در آب». در حقیقت بهتان و تهمت، بدترین انواع دروغ و کذب است، زیرا هم مفاسد عظیم کذب را دارد، و هم زیانهاى غیبت و هم بدترین نوع ظلم و ستم است.
از پیامبر اسلام (ص) نقل شده که فرمود: «من بهت مؤمنا او مؤمنة او قال فیهما ما لیس فیه اقامه الله تعالى یوم القیامة على تل من نار حتى یخرج مما قاله، کسى که به مرد یا زن با ایمان تهمت بزند و یا در باره او چیزى بگوید که در او نیست، خداوند در روز قیامت او را بر تلى از آتش قرار مى دهد تا از مسئولیت آنچه گفته است در آید. در حقیقت رواج این کار ناجوانمردانه در یک محیط، سبب به هم ریختن نظام و عدالت اجتماعى و آلوده شدن حق به باطل و گرفتار شدن بى گناه و تبرئه گنهکار و از میان رفتن اعتماد عمومى مى شود.
در حدیثى دیگراز امام صادق (ع) نقل شده که فرمود: «اذا تهم المؤمن اخاه انماث الایمان من قلبه کما ینماث الملح فى الماء، هنگامى که مسلمانى برادر مسلمانش را به چیزى که در او نیست متهم سازد ایمان در قلب او ذوب مى شود، همانند نمک در آب»، و نیز می فرماید: «من اتهم أخاه فی دینه فلا حرمة بینهما، هر کس به برادر دینى خود تهمت زند حرمتى میان آن دو به جا نمى ماند».
در حدیث دیگر که امام على بن موسى الرضا از جدش پیامبر نقل کرده چنین آمده است«من بهت مؤمنا او مؤمنة او قال فیه ما لیس فیه اقامه الله تعالى یوم القیامه على تل من نار حتى یخرج مما قاله فیه!، کسى که مرد یا زن مسلمانى را بهتان زند یا در باره او سخنى بگوید که در او نیست خداوند او را در قیامت روى تلى از آتش قرار مى دهد تا از عهده آنچه گفته برآید!.
پیامبر خدا (ص) می فرماید: «من بهت مؤمنا أو مؤمنة أو قال فیه ما لیس فیه أقامه الله تعالى یوم القیامة على تل من نار حتى یخرج مما قاله فیه، هر کس به مرد یا زن مؤمن بهتان زند یا درباره او چیزى بگوید که از آن مبراست خداوند در روز رستاخیز وى را بر تلى از آتش نگه دارد تا از حرف خود درباره او برگردد.
امام على (ع) می فرماید:«لا قحة کالبهت، هیچ بى شرمى و وقاحتى چون بهتان زدن نیست»، و نیز می فرماید: «البهتان على البری ء أعظم من السماء، بهتان زدن به آدم بیگناه بزرگتر از آسمان است.
امام سجاد (ع) می فرماید: «من رمى الناس بما فیهم رموه بما لیس فیه، هر کس به مردم عیبى را نسبت دهد که دارند، مردم به او عیبى را که ندارد نسبت دهند.
در بدی تهمت
- آن مدعی که ادعایش اساسی ندارد، هلاکت در انتظار اوست، و کسی که افترا به واقعیات زند، به استقبال نومیدی و سقوط می‌شتابد.(امام علی علیه اسلام)
- پنج گناه هستند که برای آنها کفّاره ای (جهت آمرزش) وجود ندارد: شریک قرار دادن به خداوند و بدون حق، شخصی را به قتل رساندن و تهمت زدن به مؤمن و فرار از میدان نبرد (با باطل) و قسمی که با آن مال شخصی بدون حق، از او گرفته می شود.(حضرت محمد صلی الله علیه و آله)
- وزن یک تهمت، سنگین تر از هزار هزار دشنام است. (اُرد بزرگ)
- آنکه تهمت می زند، هزار بار می کشد و قاتل، یکبار. (مثل چینی)
