پرتاب کفش خبرنگار عراقی به سوی جرج بوش بازتاب های متضادی در میان ایرانیان داشته است. عده ای آن را تا حد انتفاضه بالا برده اند و در مقابل نیز گروهی این حرکت را تقبیح کرده اند.
علیرضا غزوه در مدح عمل منتظر الزیدی شعری سروده و در آن گفته است:
کفشی به او نخورد/ ولی مُرد/ و پیش از آن که بمیرد/ در نطق بچگانه خود گفت/ که نمره ات 10 بود/ اما تو 20 گرفتی المنتظر!
در مقابل اما بابک داد می گوید: «در حاليكه جهانيان، به اعراب كفش پران خلاصه نمي شوند و داوري دنياي متمدن از اين عمل غيرحرفه اي و زشت خبرنگار عراقي، نهايتا به سود مردم عراق و به نفع اعراب نخواهد بود.»
در زیر متن کامل شعر علیرضا غزوه و یادداشت بابک داد را می خوانید:
پرزیدنتی که سوسک شد
کفشی به او نخورد
ولی مُرد
و پیش از آن که بمیرد
در نطق بچگانه خود گفت
که نمره ات 10 بود
اما تو 20 گرفتی المنتظر!
حالا باران کفش می بارد در واشنگتن و بغداد
المپیک کفش راه افتاده است در خیابان های دنیا
و در منا
شیطان عقبی را
هر ساله بعد از این
با کفش های سنگی
خواهند زد
کوتاه نیا المنتظر!
سیاستمداران تنها می توانند جا خالی بدهند
و کفش های گران و برّاق بپوشند
و حرف مفت بزنند
کوتاه نیا در برابر کوتوله ها
که کفش تو فصیح تر است و
یک لنگه کفش تو
از قیمت تمام کفش های دیکتاتورها
بالاتر است
مزایده کفش!
حراج فراگ های کابوی!
سقوط قیمت گاومیش!
سرگیجه فراکسیون دلار!
محاصره غزه!
موشک در برابر غذا
کفش در برابر دلار
دلار می شکند
و کفش های منتظر
پیروز می شود
و بعد از این
در قصّه های شب یلدا
مادربزرگ ها حکایت می کنند:
یکی نبود و یکی بود
کفشی بود و
پرزیدنتی که سوسک شد!
كفش پرانی!
كفش پراني خبرنگار عراقي "منتظر الزيدي" بسوي رئيس جمهوري آمريكا، متاسفانه در بخشهايي از دنياي عرب به «نماد مبارزه با استكبار» شهرت يافته است! در حاليكه جهانيان،به اعراب كفش پران خلاصه نمي شوند و داوري دنياي متمدن از اين عمل غيرحرفه اي و زشت خبرنگار عراقي،نهايتا به سود مردم عراق و به نفع اعراب نخواهد بود.از نگاه مردم دنياي غرب،مردم كشورهايي مثل استراليا و فرانسه و انگليس و آمريكا و نظاير اينها، كفش پراني "الزيدي" بسوي جرج بوش، تاكيدي است بر فاصله فرهنگي عراقيها و اعراب با ملل متمدن جهان.
از نگاه آنها كه به ماجرا بنگريم، ملتي كه بعد از سالها رنج و عذاب از چنگال حكومت جبار و ستمگر صدام حسين نجات يافته،بعد از 4 سال بمبگذاري و كشتار داخلي،اكنون با كفش پراني يكي از نمايندگان افكار عموميش در يك جلسه مطبوعاتي، سطح فرهنگي خود را به نمايش گذاشته است.ملل جهان،وقتي تظاهرات اعراب كشورهاي ديگر در حمايت از اين اقدام عجيب خبرنگار عراقي را بر صفحه تلويزيونهاي خود مي بينند،ممكن است درباره ساير مسائل اعراب، منجمله «لزوم خروج نيروهاي نظامي چندمليتي از عراق» هم،دچار خطاي داوري شوند و صرف اين عمل "الزيدي" را براي داوري خود درباره ساير مسائل اعراب كافي بدانند.
بر اساس اعلام دفتر نخست وزيري عراق، اين خبرنگار عراقي ديروز از "نوري المالكي" نخست وزير عراق بخاطر سرافكنده كردن او نزد جهانيان پوزش خواسته و به قبح عملش اقرار كرده است.آنچه روشنفكران و اهالي رسانه ها بايد بدان بپردازند(و ظاهرا" با هوشياري اين كار را شروع كرده اند) جداكردن وظيفه رسانه اي از اقدام غيرخبري و احساسي خبرنگار عراقي است و تاكيد بر اين مهم كه اقدام "الزيدي" نه يك عمل انقلابي فايده بخش بلكه يك كار غيرحرفه اي و دور از شئون خبرنگاري بوده است كه فقط باعث بدبيني ملتهاي جهان به اعراب و ملت عراق خواهد شد.
