فرارو- احمد توکلی نماینده مردم تهران در مجلس با بیان اینکه در حال حاضر فساد در کشور به مرحله سیستمی رسیده است، گفت: این اتفاق به معنای آلودگی دستگاه های مبارزه با فساد است و در این نوع از فساد جرم یقه سفیدها بیشتر می شود.
این نماینده مجلس با بیان این که «فضای فساد در دولت گذشته گسترده و بی محابا بود» ابراز عقیده کرد: فاسد همانند خود را بر سر کار می آورد. در حال حاضر نیز به دلیل گسترده شدن فضای فساد مقابله با این امر قدری سخت و مشکل شده است.
وی در ادامه با اشاره به این که «مجلس و دولت تاثیر متقابلی از هم می پذیرند»، تصریح کرد: دولت قدرت تمرکزیافته بیشتری نسبت به مجلس دارد، پارلمان دارای قدرت های متکثر است و نمی تواند تصمیم قاطعی بگیرد. در نتیجه فسادها بیشتر می شود، اما اگر دولت افراد درستی را انتخاب کند، قدرت مبارزه با فساد آسان تر خواهد شد.
توکلی با اشاره به این که «در حال حاضر در زمینه مفاسد اقتصادی کار مجلس بسیار سخت شده است»، ادامه داد: معتقدیم اگر دولت ها سالم باشند، مجلس را به سلامت می کشانند، ساختار انتخابات باید استانی شود؛ زیرا هم اکنون به دلیل عدم حضور احزاب برخی از نماینده ها از بی حمایتی می ترسند در نتیجه در مقابل خیلی از اتفاقات سکوت می کنند.
پیش از این جهانگیری معاون اول رئیس جمهور هم گفته بود: امروز فساد به صورت سیستمی در حال شکل‌گیری است و این موضوع ایجاب می کند ستاد و دستگاههای نظارتی، پیشگیری‌های لازم را برای ممانعت از بروز تخلفات در دستور کار خود قرار دهند تا از نفوذ فساد به لایه های عمیق دستگاهها جلوگیری شود.
دکتر حسین راغفر استاد دانشگاه و کارشناس مسائل اقتصادی در گفتگو با فرارو گفت: «اصلی ترین دلیل رسیدن فساد در ایران به مرحله سیستمی، وجود انحصارهایی است که شکل گرفته و هیچ عامل نظارت بیرون از دستگاههای حکومتی بر این رفتارها وجود ندارد و این انحصارها پاسخگو هم نیستند.»
وی ادامه داد: «ضمن آنکه وقتی کشور با یک انسداد سیاسی روبرو شود و فضای سیاسی کشور بسته شود آنگاه فرصت برای رشد این انحصارات و فساد فراهم می شود و این اتفاقی است که به خصوص در سال های اخیر روی داده است.»
این استاد دانشگاه اظهار کرد: «دلیل رشد اینگونه فساد در هشت سال اخیر بسته شدن فضای سیاسی کشور است که به خصوص از سال 84 به بعد به دنبال روی کار آمدن دولت نهم و تلاش برای حذف جریان های سیاسی مختلف کشور و بسته شدن فضای رسانه ای صورت گرفت و زمینه را برای فرصت طلبان فراهم کرد.»
وی ادامه داد: «در این مدت تعداد بسیار زیادی از افراد گروههای رقیب را از نظام اداری در حوزه های مختلف هر سه قوه حذف کردند و افراد خود را جایگزین نمودند. طبیعتا این افراد به نوعی به کسانی که آنها را وارد دستگاهها کردند وامدار بودند و آنها کسانی بودند که در نظام تصمیم گیری کشور حضور داشتند و لذا طبیعی است که شاهد رشد نظام مند فساد در کشور باشیم.»
وی افزود: «مسئله اصلی این است که ما با انحصارهایی روبرو بودیم که به هیچکس پاسخگو نبودند و مادامی که نظام های خارج از نظام حکومت که در قانون اساسی به آنها تصریح شده است (همچون آزادی مطبوعات، آزادی احزاب سیاسی غیردولتی، آزادی تشکل های مردمی) ایجاد نکنیم تا بتوانند نقش نظاره گر افرادی که درون قدرت هستند را ایفا کنند، این وضعیت اصلاح نخواهد شد.»
این کارشناس مسائل اقتصادی تصریح کرد: «در واقع باید دسترسی به جریان شفاف و آزاد اطلاعات فراهم باشد تا گروههای رقیب بتوانند رفتار افرادی که در قدرت هستند را پایش و سپس گزارش کنند تا آنگاه فشار افکار عمومی اصلی ترین عامل کنترل کننده افراد درون قدرت باشد و آنها را پاسخگو کند.»
راغفر درباره صحبت توکلی پیرامون نقش مجلس در جلوگیری از بروز فساد در کشور گفت: «فرمایش آقای توکلی ناظر به وضعیت موجود است که درست هم می باشد؛ اما رافع مسئولیت مجلس نیست.»
وی ادامه داد: «معنای دیگر صحبت ایشان این است که مجلس خود بخشی از مسئله است و علت سکوت یک نماینده احتمالا این است که وی یا اقوام و نزدیکان وی درگیر مسئله فساد هستند.»
وی افزود: «متاسفانه در سال های اخیر هرگاه بحث از فساد و اختلاس شده بیشتر از جنبه رقابت های سیاسی مطرح شده است.»
امیدوارم در خصوص فساد ، سایت شما و معدود سایتهایی که قابل اعتنا هستند به وظیفه رسانه ای خود عمل کنند . اتفاقی که در دولت قبلی افتاد در این دولت هم ادامه دارد . این به آن معنی نیست که خدای ناکرده این کابینه فاسد است . موضوع آن است که پیکره اصلی دولت پیشین در این دولت حضور فعال دارند. در بخشهای اقتصادی و آن نهادهایی که با مسائل مالی سر وکار دارند...
به نظر می رسد که فساد به درجه انفجار رسیده باشد. من خود در یکی از این سازمانها شاغلم و شاهدم که چگونه بالا ترین مقام مسئول این سازمان کمترین اعتنایی به قانون نمی کنند . اینها به قصد ضربه زدن به دولت و با ظاهری فریبنده آمده اند . شاید این نوشته به لحاظ ظاهر ژورنالیستی از ادبیات وزین بهره نبرده باشد و لیکن هشداری است که آینده اثبات خواهد کرد.