حسین رحیمی کارگردان نمایش «پرده برداری» با اشاره به اینکه هدف از اجرای اثر نمایشی که با بازی افراد کم توان ذهنی - حرکتی اجرا می شود، تلاش برای آموزش نقش پذیری و مسئولیت پذیری این افراد در جامعه است بیان کرد در حال آموزش به معلولان به عنوان یک تئاتر درمانگر در مراکز مختلف آموزشی است.
به گزارش مهر، حسین رحیمی کارگردان این اثر نمایشی درباره استفاده از افراد کم توان جسمی و ذهنی در نمایش «پرده‌برداری» به خبرنگار مهر گفت: من 12 سال قبل با بچه های کم توان ذهنی و جسمی آشنا شدم که اجرای نمایش «اینجا فقط آرزو» در کرمانشاه و ایلام حاصل این همکاری بود. این کار زمینه ساز همکاری با بچه های معلول بود. بعد از چندین سال از سال 87 تصمیم گرفتم مجددا کار با این افراد را آغاز کنم که حاصلش اجرای چند اثر نمایشی است.
وی افزود: نمایش «پرده برداری» پیش از این در جشنواره «مهر آیین» که مخصوص معلولان برگزار می شود، اجرا شده و جوایزی چون تقدیر ویژه هیات داوران، کارگردانی و بازیگری اول را کسب کرده است. این نمایش همچنین در جشنواره «هایفست» ارمنستان نیز اجرا شد. با وجودیکه این جشنواره یک فستیوال حرفه ای محسوب می شد و مختصص بچه های معلول نبود اما گروه ما را برای اجرا دعوت کردند.
این کارگردان تئاتر متذکر شد: همچنین با همین گروه نمایش «صندلی ها» اوژن یونسکو را هم در جشنواره «مهر آیین» به صحنه بردم که موفق به دریافت جوایز زیادی از جمله بازیگری و کارگردانی اول شد و آن را برای اجرا به جشنواره تئاتر فجر نیز معرفی کردند که متاسفانه جدول اجراها بسته شده بود و این امکان فراهم نشد. نمایش «صندلی ها» به 9 جشنواره مختلف از جمله جشنواره های میندتون امریکا، لیورپول کانادا، کوفار بلاروس، آرتوکیای روسیه، آبنت هاوزر اتریش و ...دعوت شده است. در حال حاضر نیز با همین گروه که کمی گسترش پیدا کرده و به 11 - 12 نفر رسیده، مشغول تمرین دو نمایش «آوازه خوان طاس» نوشته اوژن یونسکو و «پزشک نازنین» نیل سایمون هستیم.
وی درباره افراد تشکیل دهنده گروه نمایش «پاپیون» یادآور شد: اعضای این گروه شامل افراد نابینا، ناشنوا، کم توان ذهنی - حرکتی هستند که من در طول سالها که به مراکز مختلف نگهداری از این بچه ها سر می زدم آنها را پیدا کرده و کسانی را که فکر می کردم در زمینه تئاتر استعداد دارند شناسایی کردم. بیشتر این افراد هیچ تجربه ای در زمینه حضور در یک نمایش نداشتند و برخی از آنها هم در حد اجرای یک نمایش ساده و غیر حرفه ای با تئاتر آشنا بودند. همچنین این روزها نیز با بچه های کم توان ذهنی مستقر در مرکز «به‌کوش» گرگان نمایش «در انتظار گودو» را تمرین می کنم.
رحیمی درباره شیوه بازی گرفتن از این افراد توضیح داد: شیوه کار با این بچه ها بسیار سخت است چون این افراد معمولا در زندگی شان نقشی بر عهده ندارند و ایزوله هستند بنابراین با تئاتر باید آنها را به خود اوری رساند و به آنها آموزش داد همانطور که در صحنه نمایش می توانند نقشی را بر عهده بگیرند در زندگی اجتماعی شان هم می توانند این کار را انجام دهند. برای اجرای «پرده برداری» حدود 6 ماه تمرین کردیم. بازیگر زن این نمایش شنو قادری است که نیمه چپ مغز و نیمه راست بدنش در زمان تولد به علت اصابت بمبی به بیمارستانی در پاوه در زمان جنگ تحمیلی دچار ضایعه شده است.
وی ادامه داد: همچنین مهران قندهاری نیز سندروم داون دارد. بنابراین کار کردن با این بازیگران بسیار سخت بود اما خوشبختانه از نتیجه کار بسیار راضی هستم. شنو قادری در این نمایش بیش از 30 دقیقه مونولوگ می گوید و حتی مخاطبان تا پایان نمایش متوجه نمی شوند که او مشکل حرکتی دارد چون با تمرین های زیادی که انجام دادیم روی صحنه به درستی حرکت می کند.
این هنرمند تئاتر درباره داستان نمایش «پرده برداری» عنوان کرد: داستان این نمایش درباره همسر یک مرد نویسنده است که بعد از فوت شوهرش به مراسم پرده برداری از مجسمه او دعوت می شود. در این مراسم مشخص می شود که زن به دلیل رفتارهای نامناسب شوهرش مدتی در تیمارستان بوده و این مرد در زندگی واقعی اش کمبودهای زیادی داشته و شخصیتش به شکلی که مردم فکر می کنند نبوده است. در واقع این نمایش واگویه های این زن از زندگی گذشته اش را بازگو می کند. این نمایش با هدف تبدیل جامعه معلولان به جامعه ای نقش پذیر آماده اجرا شده است چون متن نمایشنامه قابلیت این را داشت تا مهارتها و توانایی های یک فرد معلول را به نمایش بگذارد.
رحیمی در پایان درباره فعالیتهایی که در زمینه کار با بچه های کم توان و ناتوان ذهنی و حرکتی انجام می دهد، توضیح داد: در حال حاضر در دو حوزه به عنوان تئاتر درمانگر فعالیت می کنم. اول حوزه مربوط به حل مشکلات این بیماران است. مشکلات جسمی، حرکتی، مهارت های زندگی و در کل آموزش زندگی کردن و از پس کارهای خود برآمدن در مواقعی که خانواده به هر دلیلی امکان رسیدگی به آنها را ندارد. به عنوان نمونه به آنها آموزش می دهیم که چطور خرید کنند، از مترو و تاکسی و اتوبوس استفاده کنند و به تنهایی به خیابان بروند. شیوه دیگر به بچه هایی مربوط می شود که سطحشان بالاتر است و و می توان از آنها در تئاتر استفاده کرد. با آموزش هایی که به این افراد می دهیم آنها علاوه بر آموزش تئاتر یاد می گیرند که چطور زندگی شان را مدیریت کنند و بیان درستی داشته باشند.
اجرای نمایش «پرده برداری» کاری از گروه نمایش پاپیون به نویسندگی روسودی سان سکندو و کارگردانی حسین رحیمی از روز یک شنبه اول تیر ماه در خانه نمایش اداره تئاتر آغاز شده است.
