روستای لاش از توابع بخش چاروسا در شهرستان کهگیلویه مکانی است که مردمانش در اوج محرومیت به سر می برند و سال هاست چشم امید به توجه مسئولان دارند.
پس از طی ۲۰ کیلومتر راه خاکی و ناهموار به روستایی رسیدیم که با وجود دور بودن از مرکز بخش چاروسا و نداشتن جاده مناسب، هنوز زندگی در آن جریان داشت.
روستای لاش از توابع بخش قلعه چاروسا در شهرستان کهگیلویه جایی است که در آن محرومیت و یا به قول مسئولان توسعه نیافتگی به اوج خود رسیده است.
اینجا خبری از امکانات دنیای مدرن نیست و سادگی، مظلومیت و محرومیت را می توان در چهره های معصوم مردمانش به روشنی دید.
اینجا جایی است که هنوز تنها گوسفندشان را برای مهمان سر می برند با این حال به دلیل نداشتن راه ارتباطی مناسب، مهمانان کمی به دیارشان سفر می کنند.
اما راه ارتباطی تنها مشکل روستاییان "لاش" نیست، از همه امکانات بی شمار دنیای مدرن مردم این روستا فقط از نعمت برق برخوردارند و دیگر هیچ.
در دنیایی که ارتقای کیفیت هوشمندسازی مدارس و آموزش بر اساس فناوری روز حرف اول را می زند، دانش آموزان روستای "لاش" در مکانی شبیه به سیاه چال درس می خوانند که نه روشنایی دارد، نه گاز، نه آب و نه ساختمان مناسب.
در حالی که روزانه اخبار مربوط به تجهیز مدارس به سیستم های گرمایشی استاندارد گوش فلک را کر می کند، اما دانش آموزان روستای لاش از هیزم برای گرم کردن خود استفاده می کنند.
روستای "لاش" دارای ۴۰ خانوار است که به صورت پراکنده اما با فاصله نزدیک به هم ساکن هستند و از راه دامپروری و کشاورزی روزگار می گذرانند.
تنها معلم روستای "لاش" با بیان اینکه مدرسه این روستا در سال ۱۳۵۷ تأسیس شده است، گفت: ۲۴ دانش آموز در شش پایه تحصیلی در این مدرسه به تحصیل مشغولند و با وجود اینکه نسبت به مدارس روستاهای دیگر دانش آموزان بیشتری دارد، اما تاکنون هیچ توجهی از سوی مسئولان ذیربط به این مدرسه نشده است.
پالار فضای آموزشی نامناسب، نبود سیستم های گرمایشی، روشنایی و بهداشتی و کمبود معلم را از مهمترین مشکلات این مدرسه عنوان کرد و گفت: در فصل بارش برف و باران مجبورم دانش آموزان را به منزل شخصی خود ببرم زیرا با کوچکترین بارشی امکان رفتن به این مدرسه وجود ندارد.
