مدیرگروه مطالعات زنان پژوهشکده مطالعات فرهنگی اجتماعی وزارت علوم با اشاره به وضعیت حضور زنان در آموزش عالی گفت: بر اساس آمار مربوط به آموزش عالی، حضور دختران در آموزش عالی در مقطع کارشناسی معنادار است. در دو مقطع کارشناسی ارشد و دکترا تعداد دختران به یک سوم کاهش می‌یابد. بنابراین نگاه دختران به آموزش عالی، صنفی، دستیابی به موقعیت اجتماعی، یافتن فرصت ازدواج و آشنا شدن با فضای اجتماعی و رشد فرهنگی است لذا آنان به اندازه کافی انگیزه مشارکت اجتماعی ندارند.
لیلا فلاحتی در گفت‌وگو با ایسنا، افزود: از سال 1995 سند پکن مورد تایید همه کشورهای دنیا قرار گرفت و قرار شد که چند اقدام به منظور ایجاد برابری بین زنان و مردان در دسترسی به فرصتها که در نهایت منجر به دستیابی به منابع شود، صورت گیرد.
وی در ادامه گفت: این منابع شامل منابع سیاسی، قدرت تصمیم سازی، تصمیم گیری و منابع اقتصادی می‌شود. کشورها متعهد شده‌اند دربازه زمانی پنج ساله علاوه بر انجام فعالیت‌هایی به منظور برابر سازی جنسیتی، گزارشهایی را ارائه دهند.
مدیرگروه مطالعات زنان پژوهشکده مطالعات فرهنگی اجتماعی وزارت علوم با بیان اینکه ایران به طور قطع در زمینه‌های سلامت و آموزش زنان پیشرفت معناداری داشته است، اظهارکرد: در زمینه محو بیسوادی در میان زنان بسیار موفق عمل کرده‌ایم. در یک دهه، حضور حداکثری دختران در آموزش عالی را تجربه کردیم، اگرچه از نظر عددی رشد خوبی داشته‌ایم اما از دیدگاه کیفی هنوز چالش‌هایی را در حوزه زنان و آموزش داریم که منحصر به کشور ما نیست.
وی تاکید کرد: حتی کشورهایی که بالاترین آمار برابری جنسیتی را گزارش می‌کنند، درگیر چالش‌هایی هستند. از جمله آنها می‌توان به تعداد کمتر زنان در رشته‌های فنی مهندسی، فناوری و آی تی می‌توان اشاره کرد.
این فعال حوزه زنان با اشاره به باورهای کلیشه‌ای در زمینه توانایی‌های زنان اظهار کرد: برخی افراد معتقدند زنان قدرت حفظیات بیشتری دارند به همین علت بیشتر در رشته‌های علوم انسانی تحصیل می‌کنند. در صورتی که اگر از کودکی به زنان در حوزه ریاضی به‌خوبی آموزش داده شود آنان می‌توانند در حوزه ریاضی و فنی مهندسی موفق باشند. در حال حاضر هم یک نخبه ریاضیات در سطح جهان داریم.
مدیرگروه مطالعات زنان پژوهشکده مطالعات فرهنگی اجتماعی وزارت علوم با اشاره به چالش‌های دیگر زنان در حوزه آموزش گفت: فضای اشتغال زنان تحصیلکرده را هنوز به میزان کافی فراهم نکرده‌ایم.
فلاحتی درباره وضع قوانین محدود کننده برای حضور زنان در دانشگاه‌ها اظهار کرد: این موضوع یک حوزه نگران کننده است. نمی‌توانیم بگوییم که این محدودیت‌ها تعمدی ایجاد شده است. در یک بازه زمانی، کشور دچار یک نوع بی ثباتی اقتصادی شده است. این رکود نه به مردان و نه به زنان روی خوش نشان نداده است بنابراین نگاه بازار جنسیتی نیست. ما نیاز داریم به صورت سیستماتیک مدیران زن را تربیت کنیم تا آنان مطالبه ضرورت حضور معنادار زنان در تصمیم گیری را ایجاد کنند.
فلاحتی در زمینه حوزه زنان و سلامت گفت: خوشبختانه در این حوزه رشد خیلی خوب و معناداری داشته‌ایم. سلامت مادران بویژه در زمینه دوره باروری و زایمان خیلی خوب تامین شده است البته در سایر محورهای سند پکن هم رشد خوبی داشته‌ایم.
وی درباره میزان رشد زنان در دستیابی به موقعیت‌های اقتصادی اظهارکرد: افزایش سهم زنان در اقتصاد به سختی و به کندی در اکثر کشورهای دنیا پیش می‌رود چون هنوز چالش ناتمام تعادل بین وظایف سنتی و جنسیتی و وظایف و نقشهای جدید زنان حل نشده است.
مدیرگروه مطالعات زنان پژوهشکده مطالعات فرهنگی اجتماعی وزارت علوم افزود: ما با دو چالش عمده مواجه هستیم. یکی چالش فضای ساختاری و سیاستی است. به عنوان نمونه زنان در برخی کشورها در فرصت‌های برابر، دستمزد نابرابر دریافت می‌کنند البته در کشور ما این نابرابری را در سطح دسترسی به منابع تجربه می‌کنیم. چالش دیگر دست پیدا نکردن به این منابع به علت وظایف سنتی است. علت این نابرابری در کشورهای دنیا پیچیدگی نظام اقتصادی است.
وی در ادامه گفت: از سویی هنوز نتوانسته‌ایم چالش ارزش کار خانگی را حل کنیم. از سوی دیگر زنان به صورت رسمی در اقتصاد محسوب نمی‌شوند، مگر اینکه در سیستم اقتصاد رسمی مشارکت داشته باشند.
وی افزود: چالشها در تک تک سطوح اقتصاد، چه به معنای درآمد، کسب منابع و دسترسی به آن وجود دارد. ما رشد زیادی در حوزه کارآفرینان زن داشته‌ایم اما چرا آنان در تصمیم‌سازی اقتصادی مشارکت ندارند؟
فلاحتی در پایان اظهارکرد: باید به انگیزه‌های دختران در زمینه تحصیل و آموزش توجه کنیم. برای حضور کیفی دختران در عرصه مدیریت چه در آموزش عالی و چه در بخشهای دیگر نیازمند حضور کیفی هستیم. ممکن است سیاست‌هایی وجود داشته باشد که پسران را در آموزش عالی به دختران ترجیح دهد البته انگیزه کیفی دختران در حوزه آموزش عالی پایین است.
در سال ۱۹۹۵ در چهارمین اجلاس جهانی زنان در چین - سندی که به «کار پایه پکن» معروف شد - جهت عزم جهانی برای بهبود وضعیت زنان به تصویب رسید. این سند شامل 12 حوزه نگران‌کننده در حوزه زنان می‌شد که از جمله آنها می‌توان به فقر، زنان و اقتصاد، زنان و حقوق بشر، زنان و محیط زیست، زنان و رسانه، خشونت علیه زنان، زنان در قدرت و تصمیم‌گیری، سازوکارهای نهادین برای پیشرفت زنان، زنان در مناقشات مسلحانه، مسائل حقوق بشر زنان و دختربچه‌ها اشاره کرد.
