یادداشت دریافتی- محمد ماکویی؛ اگر احیانا محمد رضا گلزار بخواهد نماینده مجلس شورای اسلامی شود و برایش مشکل عدم تایید صلاحیت هم پیش نیاید آیا می تواند روی آرای طرفداران خود حساب کند؟!
احتمال دارد! رضا صادقی چطور؟! ممکن است! علی دایی!؟چرا که نه!
واقعا چرا چهره های هنری و ورزشی برای ورود به عالم سیاست راه چندان دشواری را پیش رو ندارند!
چون کارشان را خوب بلدند!؟
یعنی اگر کسی کاری را خوب بلد باشد، قادر است از پس کار دومی که چندان ربطی هم به کار اولی ندارد، به همان خوبی بر بیاید؟!
می دانیم که در میان ما کمتر کسی پیدا می شود که چنین اعتقادی داشته باشد که اگر چنین بود هم زیاد پیش می آمد که از لوله‌کش محله بخواهیم که نقاشی ساختمانمان را هم انجام دهد و هم کم اتفاق نمی افتاد که از راننده سرویس مدرسه بچه مان خواهش کنیم، سر راه خانه یا مدرسه، سری هم به تحصیل فرزندمان زده و عقب ماندگی او از درس و مشق را با تدریس خصوصی جبران نماید!
جالب اینکه ورزشی ها و هنری هایی که ورود افراد متفرقه به حرفه شان را اکیدا ممنوع کرده و همیشه به جد خواستار این هستند که سیاسیون و به ویژه مدیران آن ها عرصه هنر و ورزش را جولانگاه قدوم مبارک خویش نسازند، وقتی پای خودشان جهت ورود به حرفه ای دیگر به میان می آید "این فرق می کند" می گویند و معتقد می شوند که در وادی سیاست ،هر آنکه سر بتراشد قلندری دارند!
شاید گفته شود که ورود هنری ها و ورزشی ها به عرصه سیاست تنها کار ایرانیون نیست و مردمان دیگر کشورها هم بارها و بارها شاهد دست گیری سکان سیاست کشورشان توسط چهره های هنری و ورزشی بوده اند!
در پاسخ باید گفت که در چنین کشورهایی یا چهره های هنری و ورزشی از همان بدو ورود به دنیای هنر و ورزش، کار سیاسی هم کرده اند و خیلی زود مبدل به یک چهره ورزشی-سیاسی و یا هنری-سیاسی شده اند و یا پس از بوسیدن و کنار گذاردن دنیای ورزش و هنر از صفر سیاست شروع کرده اند و پذیرفته اند که در دنیای جدید یک تازه وارد و یک نوآموز بیشتر نیستند که حالا حالا ها باید مشق سیاست ببینند!
به عبارتی با وجودی که اصلا بد نمی دانیم که چهره های ورزشی و هنری کشورمان را هم در عالم سیاست ببینیم،گمان داریم که برای آنها و مردمشان بهتر است که "استارت گاه" مسیر سیاسی آن ها یا NGO هایی که کارهای ویژه می کنند و مثلا به حل و فصل معضلات و مشکلات عمده ای همچون "آلودگی هوا" و "بحران آب" می پردازند ، باشد و یا شوراهای محلاتی را شامل گردد که مسائل و موضوعات اجتماعی مبتلا به یک جامعه بسیار کوچک را سامان دهی می نمایند! نه اینکه ایشان دست گرمی خود را با حضور در مجلس شورای اسلامی انجام داده و به مددد کارآموزی در آن و قلم زدن مصوبات کشوری، آینده شغلی مناسب و خوش حالی خویش را به هزینه مردم و برای سال هایی طولانی رقم بزنند!
