محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر با استفاده از 5 ماده زیستی، پوست مصنوعی را تولید کردند که پس از 7 روز قادر به بهبود زخم است بدون آن که جای زخم باقی بماند.
به گزارش ایسنا، دکتر کشوری با تاکید بر اینکه محصول ساخته شده جایگزین پوست برای ترمیم بافت به کار برده می‌شود، گفت: این محصول با همت دکتر «شیوا اسبری» از محققان دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر و با استفاده از مواد طبیعی تولید شده است.
وی، کلاژن را یکی از مواد استفاده شده در پوست مصنوعی تولید شده دانست و ادامه داد: این ماده موجب بهم پیوستن و پشتیبان بافت است ضمن آن که در کل بدن وجود دارد.
کشوری اسید هیالورونیک را از دیگر مواد استفاده شده در این محصول نام برد و یادآور شد: این ماده قادر به کنترل رفتار سلولی و عامل جلوگیری کننده از رشد و تکثیر باکتری‌ها است ضمن آنکه موجب ترمیم آسیب بافت می‌شود.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، کیتوسان، ارزن و عسل را از دیگر مواد استفاده شده در این طرح تحقیقاتی نام برد و اظهار کرد: کلاژن مورد نیاز این تحقیق از موش و اسید هیالورونیک از خون بند ناف استخراج شده است.
وی با تاکید بر اینکه در این مطالعات موفق به طراحی سامانه‌ای با الهام از الگوهای زیستی شدیم، خاطرنشان کرد: برای ساخت این پوست مصنوعی در ابتدا فیلم دو بعدی با استفاده از فرآیند لایه نشانی چرخشی عسل و کیتوسان و ارزن تهیه شد و خواص مکانیکی، تخریب پذیری، نرخ نورم، نفوذ آب و ضدمیکروبی آن آنالیز شد.
کشوری، تهیه فیلم 3 بعدی را گام دیگر این پروژه تحقیقاتی ذکر کرد و ادامه داد: فیلم‌های 2 بعدی و 3 بعدی تهیه شده در فاز حیوانی بر روی موش و خرگوش مورد آزمایش قرار گرفت که نتایج به دست آمده حاکی از اثربخشی پوست تولید شده برای ترمیم بافت بوده است.
دکتر اسبری، از محققان این طرح نیز با اشاره به نتایج به دست آمده از این تحقیقات، خاطرنشان کرد: ترمیم زخم با پانسمان‌های معمول 21 روز طول می‌کشد و بعد از ترمیم اسکار بر روی بافت باقی می‌ماند ولی نتایج به دست آمده از این تحقیقات نشان داد که با استفاده از فیلم‌های 2 بعدی پس از 14 روز و با استفاده از فیلم 3 بعدی پس از 12 روز زخم بهبود می‌یابد.
اسبری، در عین حال اضافه کرد: در مواردی که در ابتدا فیلم 2 بعدی بر روی زخم قرار داده و جذب بدن شد و بعد از آن فیلم 3 بعدی قرار داده شد، زخم پس از 7 روز بهبود یافت بدون آنکه جای زخم بر روی بدن باقی بماند.
به گفته وی از آنجایی که ساختار بدن موش با انسان مشابهت دارد، نتایج این تحقیقات بر روی موش مطلوب‌تر بود.
