نیازی به آمار درست و غلط نیست. همین‌که سرمان را بالا بیاوریم و کمی دور و بر را ببینیم می‌فهمیم چه‌خبر است. همین هفته پیش نوبت فلان دوست صمیمی‌امان بود. یک‌سال پیش هم نوبتِ فلان دختردایی یا پسرعمه‌امان. بگذریم که خودمان هم چقدر می ترسیم که نوبت به ما هم برسد. از طلاق حرف می‌زنیم؛ اتفاقی که مدتی است بدجور گریبان خانواده ایرانی را گرفته؛ چراکه هرسال آمار طلاق بیشتر میشود.
سخن گفتن؛ و نه همخوابگی!
تمامی مسائل دیگر در ازدواج موقت و گذرا است.
تا زمانی که دو نفر حرفی برای گفتن و گوشی برای شنیدن دارند، می شود به عمر ارتباطشان امید داشت.
نیچه
طلاق یعنی ادامه زندگی و امید به آینده. از طلاق نترسید و بدیهای طلاق رو بزرگ نکنید. اگر زندگی مشترک واقعا به بن بست رسیده باشه و واقعا امیدی به ادامه اش نباشه ، هیچ چیزی بهتر از طلاق نیست.