کمتر از ٢ماه تا پایان کار اعضای شورای شهر تهران باقی مانده و قهرمانان ورزشی که در چند دوره اخیر حضور گسترده‌ای داشتند، با توجه به آرای پایینی که کسب کردند، فعلا باید سیاست و امور مدیریت شهری را کنار گذاشته و شاید به فکر بازگشت به حوزه ورزش بیفتند.
به گزارش شهروند، البته این‌که چقدر فضا برای بازگشت افراد ورزشی شورای شهر به جامعه ورزش و پست‌های مدیریتی و فنی وجود دارد، خودش یک بحث جداگانه است اما بعید هم نیست سیاست آنها را آن‌قدر درگیر خودش کرده باشد که هوای بازگشت به ورزش را نداشته باشند.
جایگاه‌هایی که از دست رفت
شاید اگر امثال عباس جدیدی، هادی ساعی، علیرضا دبیر و حسین رضازاده به خاطر اهداف غیرورزشی راهی شورای شهر نمی‌شدند، درچند سال اخیر جایگاه خوبی برای خود در ورزش دست و پا کرده بودند. حسین رضازاده وقتی کاندیدا شد و رأی آورد، رئیس فدراسیون وزنه‌برداری بود و به دلیل قانونی که اعضای شورای شهر را از حضور در انتخابات فدراسیون‌ها منع می‌کرد، نتوانست برای دوره بعدی ثبت‌نام کند و جای خود را به علی مرادی داد.
هادی ساعی نیز قصد داشت جای سیدمحمد پولادگر را در رأس فدراسیون بگیرد اما بعد از درگیری بر سر حضورش در انتخابات درنهایت مجوز نگرفت و پشت درماند. عباس جدیدی نیز با این‌که شانس بالایی برای شکست‌دادن رسول خادم در انتخابات فدراسیون کشتی نداشت، ثبت‌نام کرد و او نیز به انتخابات راه داده نشد.
تنها سمتی که برای قهرمانان ورزشی شورای شهر باقی مانده، نایب‌رئیسی علیرضا دبیر در کمیته ملی المپیک است که آن هم شغل محسوب نمی‌شود. با این حال دبیر هم اگر عضو شورای شهر نبود، می‌توانست به سمت‌های بالاتری در انتخابات کمیته ملی المپیک همچون ریاست و دبیرکلی فکر کند.
فرار به موقع خادم
رسول خادم نیز همراه علیرضا دبیر، هادی ساعی و چند عضو ورزشی دیگر در دوره سوم شورای شهر حضور داشت اما او با این‌که شانس بالایی برای رسیدن به شورای پنجم داشت، تصمیم گرفت فرار به موقعی از سیاست داشته باشد و به جایگاه اصلی خودش هم که همان ورزش و کشتی بود، بازگردد. قهرمان سابق کشتی جهان و المپیک بعد از سرمربیگری در تیم‌ملی کشتی، به‌عنوان رئیس فدراسیون کشتی انتخاب شد و در سال‌های اخیر نیز توانسته با مدیریت قابل قبول خود افتخارات زیادی را برای کشتی به دست آورد و حتی کرسی بین‌المللی در اتحادیه جهانی کشتی هم کسب کند.
مدیران ورزشی یا... ؟
در میان اعضای شورای شهر تهران در دوره چهارم ٢ مدیر ورزشی هم جای داشتند. حبیب کاشانی مدیرعامل سابق باشگاه پرسپولیس که هنوز هم مورد حمایت خیلی از اهالی ورزش به‌ویژه پرسپولیسی‌هاست، درچند سال اخیر با وجود عضویت در شورای شهر مدیریت تیم فوتبال امید را برعهده گرفت اما با ادامه ناکامی در رسیدن به المپیک ٢٠١٦ او هم از ورزش دور شد. احمد دنیامالی، رئیس سابق فدراسیون قایقرانی هم یکی از افرادی بود که در زمان حضورش در شورای شهر تصمیم گرفت به ورزش برگردد.
کار به جایی رسید که او برای گرفتن مجوز حضور در انتخابات استعفایش را از شورای شهر ارایه کرد، اما بعد از برگزاری انتخابات و بازگشتش به فدراسیون قایقرانی اعضای شورای شهر با این استعفا مخالفت کردند تا او بازگشت ناموفقی به صحنه ورزش داشته باشد و به جایگاهش در شورای شهر تهران بازگردد؛ اگرچه همچنان در باشگاه ملوان به‌عنوان رئیس هیأت‌مدیره فعالیت می‌کند، حال باید دید با پایان‌یافتن حضور این ٢ مدیر ورزشی در شورای شهر، آنها به فکر بازگشت به ورزش می‌افتند یا خیر.
ساعی: فضا برای بازگشت ما به ورزش مهیا نیست
هادی ساعی، قهرمان سابق تکواندوی جهان و یکی از پرافتخارترین ورزشکاران ایران در تاریخ المپیک که در دوره‌های سوم و چهارم شورای شهر حضور داشت، درباره احتمال بازگشت قهرمانان ورزشی به فضای ورزش بعد از پایان حضورشان در شورای شهر به «شهروند» می‌گوید: «با شرایطی که الان وجود دارد، بعید می‌دانم فضا برای بازگشت ما مهیا باشد. هنوز وزیر ورزش در دولت دوازدهم مشخص نیست و ورزش نیز همواره دستخوش حوادث بوده است. من و سایر دوستان که سال‌ها برای این کشور قهرمانی آوردیم، قطعا علاقه داریم در ورزش باشیم اما فعلا چیزی مشخص نیست.
اگر سلطانی‌فر در وزارت ورزش بماند، به خاطر ثباتی که ایجاد می‌شود، وضع بهتر خواهد شد اما اگر قرار به تغییر دوباره باشد، برخی افرادی که سال‌ها در این ورزش هستند، بازهم خودشان را به وزیر جدید می‌چسبانند، چون ارتباطات خوبی هم دارند و کاسه داغ‌تر از آش هستند.» وی همچنین می‌افزاید: «اصلا بحثم شخصی نیست اما اگر واقعا قانونی برای ایجاد محدودیت ریاست برخی افراد در فدراسیون‌ها وجود دارد، چطور برخی از چند دهه قبل هنوز در یک فدراسیون هستند؟ این همه ورزشکار تحصیلکرده و قهرمان بزرگ داریم که تجربه مدیریتی هم دارند.
جالب است که ورزشی‌ها را به ورزش راه نمی‌دهند و جای دیگر هم که می‌روند، همین سیاسیون علیه آنها جبهه می‌گیرند.» ساعی درباره برنامه خودش برای ورود به پست‌های فنی و مدیریتی ورزش نیز می‌گوید: «در بحث فنی که اصلا وارد نمی‌شوم، چون همه چیز در اختیار فدراسیون است و من هم با مدیریت فعلی نمی‌توانم کار کنم. در بحث‌های مدیریتی نیز اگر هر سمتی به جز فدراسیون تکواندو باشد، استقبال می‌کنم؛ چون حالا با تجربه بیشتری وارد می‌شوم. رسول خادم یک نمونه حاضر است که تجربه مدیریت شهری را داشت و می‌بینید که در فدراسیون کشتی چقدر موفق بوده است.
او توانسته تمام بزرگان کشتی را دور هم جمع کند، چون خودش ورزشی است و فدراسیون را محدود به چند نفر نمی‌کند. از سوی دیگر، در فدراسیون تکواندو به دلیل حضور افراد غیرورزشی شرایط این‌گونه نیست و هر فردی که انتقاد کند، از فدراسیون دور می‌شود. این روزها هم که اکثر قهرمانان به خاطر عملکرد ضعیف فدراسیون انتقاد کردند و جایی در سیستم آقایان ندارند.»
... و شانس آخر
قطعا از این پس راه قهرمانان سابق ورزش که در شورای شهر کنار هم بودند، از هم جدا خواهد شد. با این حال، یک نکته را می‌توان نقطه مشترک آنها دانست؛ این‌که در صورت بازگشت به فضای ورزش برای اعاده حیثیت خودشان شاید فقط یک شانس دیگر داشته باشند. دوری این قهرمانان از ورزشی و حضورشان در شورای شهر انتقادات زیادی را هم از سوی افراد ورزشی و هم سیاسی در پی داشت. حالا ماموریت آنها در این بخش به پایان رسیده و باید دید آنها چقدر مایل به بازگشت به فضایی هستند که به آن تعلق داشتند.
البته شرایط همان‌طور که هادی ساعی اعلام کرده، شاید مهیا نباشد اما ورزش هم می‌تواند با چراغ سبز امثال ساعی، دبیر، جدیدی و رضازاده که هم در بحث‌های فنی و هم مدیریتی سابقه کار دارند، استفاده کند. هر ٤نفر جزو مدال‌آوران المپیک بوده‌اند و در بالاترین سطح رویدادهای ورزشی رقابت کردند، پس با کمی انعطاف از سوی مدیران ورزشی به‌ویژه فدراسیون‌ها و خود این قهرمانان، می‌توان پتانسیل بالقوه‌ای را به ورزش کشور اضافه کرد.
درنهایت باید دید دست سرنوشت چه شرایطی را برای قهرمانان دیروز و سیاسیون امروز رقم می‌زند و آیا آنها بعد از یکی، ٢ دوره حضور در شورای شهر فرد ورزشی می‌مانند یا مدیر سیاسی.
بیایین ثروت این افراد که به نام خود و یااطافیانشان است رابررسی کنید ببیند چقدر بردند وخوردند
اگه مملکت قانون داشت باید همشون حسابرسی بشن