حسن آقا محمدی| بازگشت یک ابرقهرمان ۶۸ سال انتظار ایرانیان برای قهرمانی در مسابقات وزنه برداری جهان، بالاخره در طلیعه بامداد چهارشنبه ۱۵ آذر ماه ۹۶ به پایان رسید و باهمت عالی پولادمردان آریایی، عنوان طلایی قهرمانی در خاک آمریکا به ایران رسید.
در میان افتخار آفرینی‌های رنگارنگ ملی پوشان ایرانی و حتی غیر ایرانی درخشش یک مدال بیشتر از همه چشمگیرتر و ماندگارتر شد و آن نشان طلای «همت و امید» نقره‌ای رنگ سعید علی حسینی، قهرمان فوق سنگین تیم ملی وزنه برداری کشورمان بود.
کمتر کسی یا دقیق‌تر بگوییم شاید هیچ کس هنوز هم نمی‌تواند باور بکند که یک قهرمان ورزشی با مهار جراحات عمیق روانی و جسمانی هشت سال محرومیت نابود کننده از میادین ورزشی اینچنین در اولین آوردگاه جهانی نمایش خیره کننده و تحسین برانگیزی از خود به نمایش گذارد.
هشت سال پیش سعید علی حسینی جوان رشید ۲۱ ساله اردبیلی که رکورددار دسته فوق سنگین وزنه برداری جوانان جهان بود طی گرفتاری نا خواسته خود در آلودگی یا توطئه از پیش طراحی شده ناجوانمردان ورزشکارنما و قصور عمدی یا غیر عمدی مربیان خود ۲۴ ساعت قبل از رفتن بر روی تخته مسابقات جهانی ۲۰۰۹ گویانگ کره جنوبی و جابجایی رکورد اشتاینر آلمانی با اختلاف شگرف ۲۰ کیلو گرم که در تمرینات آمادگی از خود بر جای گذاشته بود، با حکم سنگین محرومیتی مادام العمر نقره داغ و از ادامه افتخار آفرینی و کسب عنوان قویترین مرد جهان با دیواری به بلندای ۲۸۸۰ شبانه روز دور نگه داشته شد.
در حالیکه سعید و افکار عمومی انتظار داشتند حسین رضازاده، رئیس وقت فدراسیون وزنه برداری ایران برای جبران این ضایعه ناشی از کوتاهی مسئولین فنی تیم ملی، از اعتبار و ارتباطات ویژه خود با تاماش آریان، رئیس مجاری فدراسیون بین المللی وزنه برداری نهایت استفاده کرده و این مجازات را لغو یا حداقل کاهش دهد، اما آنها را از این امید ناامید کرد و محکوم اذهان پرسشگر همه ایرانیان شد.
اما این پایان افسانه سعید و تسلیم شدن این جوان ایرانی نشد. او با اراده‌ای پولادین و ادامه تمرینات شخصی خود در مقابل زهر تلخ این سیلی ناحق روزگار طلایی ورزشی خود، چون سرو ایستاد و همچون یک ابر قهرمان که تاریخ ۱۲۰ ساله وزنه برداری به خود ندیده است با امید راه گشای خود از ظلمت این شب گمنامی و مهجوریت ۸ ساله، پروازی افسانه‌ای به سوی سکوی دوم نایب قهرمانی آوردگاه وزنه برداری جهان در آناهیم آمریکا کرد و ایران و جهان را شگفت زده کرد.
هیچ کس نمی‌تونه خودشو جای سعید علی حسینی بذاره که در آغاز طلایی‌ترین روزهای قهرمانی خود می‌تونست تمام رکورد‌های داخلی و خارجی قبل خودشو با اختلاف زیاد جابجا کنه، یه جهان رو بلرزونه و ناگهان بهش بگن نه تو حق نداری!
بتونی قویترین مرد دنیا باشی و بهت بگن نه تو حق نداری! بتونی هشت سال افتخار برای کشورت کسب کنی و آقای ورزش ایران باشی و بهت بگن نه تو نمیتونی! هشت سال در اوج قدرت و طراوت جوانی صدات در نیاد، بغضتو در خودت فرو ببری و بی مجال از برآورده کردن آمال و رویاهای نوجوانی خودت و خانوادت بهت بگن نه تو حق نداری! و ده‌ها و صد‌ها حسرت و آه و بغض دیگه که گفتن نه و نه و نه و… ما می‌گیم تو حقی نداری!
اما سعید، هرکول ایران با یه صبر زیبا و باور نکردنی، با روشنایی چراغ امیدی به فردا و رهایی از غل و زنجیر این هشت سال طرد و محرومیت و کسب عنوان پر افتخار دومی جهان در رده فوق سنگین مسابقات وزنه برداری جهان اسطوره‌ای شد برای همه ما آدم‌ها با هر زبان و فرهنگ و ملیتی در سراسر جهان.
سعید تنها به بخش ناچیزی از افتخارات توقیف شده خود تو این سال‌ها رسید که با نمایه‌های واژگان نمی‌شه اونا رو ترجمه کرد.
سعید به همه ما درس امید و جنگیدن با ناامیدی و سر فرود نیاوردن در مقابل هجمه مشگلات و ناملایمات داد.
بغض ورزش ایران ترکید و سعید تازه متولد شد. تولدی دوباره برای افتخار و عزت ایران در این عرصه پرنگاه ورزش جهان.
با گریه خوشحالی تو ما هم اشک ریختیم و برای ادامه و شمردن این حماسه‌های دلاورانه تو روز شماری می‌کنیم.
سعید، پهلوان غیور ایرانی نمره تو بیسته، شک نکن… برو جلو که یه ایران پشت توست … با توییم تا طلای المپیک ۲۰۲۰ توکیو، شک نکن.
راستی سعید عزیز در این آغاز نو، تولد دوباره ات مبارک.
