فرارو- یک اندیشکده اطلاعاتی آمریکا، سیاست خارجی ایران را مورد بررسی قرار داد.
به گزارش فرارو، اندیشکده استراتفور در یادداشتی به اهداف سیاست خارجی ایران پرداخت و نوشت: از زمانی که کوروش کبیر امپراتوری هخامنشی را در سال ۶۲۵ قبل از میلاد بنیانگذاری کرد، ایران واقعا هویت امپریالیستی خود را حفظ کرد. حتی معماران انقلاب سال ۵۷ هم جاه‌طلبی این کشور برای تاسیس یک امپراتوری را زنده نگه داشتند هر چند که این بار تحت یک ردای سیاسی اسلامی بود. مقاله سال ۲۰۱۴ محمد جواد ظریف در فارین افرز هیچگونه شکی درباره آمال‌های جمهوری اسلامی برای "یک نقش منطقه‌ای و جهانی" باقی نگذاشت.
در این یادداشت آمده: حتی امروز هم، رهبران این کشور، دائما به مقامات خارجی درباره ادعای استثنای فرهنگی ایران یادآوری می‌کنند. رهبران ایران واقعا معتقدند که کشورشان به برکت استقامت و پایداری‌اش به عنوان یکی از قدرتمندترین کشور‌های جهان ظاهر شده است. این نگرش بدون شک در سیاست خارجی ایران یافت می‌شود.
استراتفور ادامه داد: از آغاز انقلاب، آیت الله روح الله خمینی (ره)، ایران را در مسیر تصادم با آمریکا قرار داد. کشوری که به آن لقب "شیطان بزرگ" داد. امام خمینی (ره) استاندارد‌های محکوم کردن سیاست خارجی آمریکا بخصوص در ارتباط با ایران و نزاع اسرائیلی- فلسطینی را برای سیاستمداران، فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب و دیپلمات‌های ایران وضع کرد. با این حال، لحن قوی و اغلب آتشین امام خمینی (ره) و جانشین او، آیت الله خامنه‌ای، فقط یک بخشی از راهبرد دو وجهی سیاست خارجی ایران است. در حالی که رهبری و سپاه بیانیه‌های ستیزه‌جویانه علیه اسرائیل، آمریکا و متحدان آمریکا در جهان عرب منتشر می‌کنند، دولت اصلاح‌طلب در تهران، رویکرد دیپلماتیک‌تری در روابط بین المللی اتخاذ می‌کند. این دو تاکتیک یکدیگر را تکمیل می‌کنند.
"یکی از اهداف عمده ایران در چهار دهه گذشته، صدور ایدئولوژی انقلاب به سراسر خاورمیانه بوده است. در این راستا، رهبری روحانی ایران و سپاه، روابط نزدیکی با گرو‌ه‌های غیر دولتی در خاورمیانه همچون حزب الله لبنان، حماس، جهاد اسلامی فلسطین، جنبش حوثی‌های یمن و حشدالشعبی عراق ایجاد کرد."
نویسنده افزود: ایران برای پیشبرد برنامه‌های سیاست خارجی‌اش، از زمان شروع خیزش‌های عربی در سال ۲۰۱۰ از آشوب‌های خاورمیانه بهره برده است. تهران خواهان صلح با همسایگان عربش نیست مگر اینکه هژمونی ایران را به رسمیت بشناسند. اهداف این کشور به همان اندازه‌ای که با تاریخ مرتبط هستند، با دائمی‌سازی انقلاب هم مرتبط هستند. در طول هزاره‌ها، ایران، مکررا تلاش کرده تا امپراتوری‌اش را در جهان عرب بگستراند. شکست در تحقق این مسئله، اهانتی برای رهبران ایران محسوب می‌شود و حیثیت سیاسی و فرهنگی که آن‌ها به کشورشان نسبت می‌دهند را تضعیف می‌کند. در نتیجه، رغبت برای تاسیس یک امپراتوری در خاورمیانه، هنوز در سیاست خارجی ایران نفوذ دارد. جمهوری اسلامی، سوریه را در این تلاش کلیدی می‌داند، سوریه پایگاهی است که ایران از آن می‌تواند به تمام جهان عرب برسد.
در پایان این یادداشت آمده: رهبران ایران با این گمان عمل می‌کنند که نظم بین المللی مستقر، فضا را برای یک نظام چندقطبی مهیا می‌سازد. نظامی که در آن کشورشان می‌تواند برای خود جایگاهی ایجاد کند.
