انتخاب یک زن برای ریاست مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۵۳ با انتخاب "ویجایا لاکشمی پاندیت"، خواهر جواهر لعل نهرو، نخست وزیر فقید هندوستان آغاز شد. پس از او هم "انجی الیزابس بروکز" از لیبریا در سال ۱۹۶۹ و سپس "شیخه راشد آل خلیفه" از بحرین در سال ۲۰۰۶ به این پست رسیده بودند.
رئیس جدید مجمع عمومی سازمان ملل که امروز (سه شنبه) انتخاب می‌شود، به طور حتم یک زن است .
به گزارش ایسنا، به نوشته روزنامه واشنگتن پست، در اینکه انتخاب یک زن برای ریاست مجمع عمومی سازمان ملل حتمی است و وی چهارمین زن در تاریخ ۷۳ ساله این نهاد بین‌المللی است، شکی وجود ندارد، اما اینکه این زن از اکوادور یا هندوراس باشد، جای تردید دارد.
انتخاب رئیس جدید مجمع عمومی سازمان ملل از یک سیستم نانوشته در ریاست دوره‌ای این مجمع پیروی می‌کند و در سال جاری میلادی ریاست به یکی از کشورهای آمریکای لاتین یا حوزه دریای کارائیب می‌رسد.
براساس سنتی دیرینه، گروه‌های منطقه‌ای سازمان ملل کاندیدایی واحد را نامزد می کنند. اما در سال جاری میلادی، این روند برای نخستین بار از ۱۹۹۱ به رقابت گذاشته شده چون کشورهای آمریکای لاتین نتوانستند بر روی یک کاندیدا به تفاهم برسند.
در رای گیری امروز اعضا باید میان ماری الیزابت فلورس فلیک از هندوراس یا ماریا فرناندا اسپینوزا، از اکوادور یکی را انتخاب کنند.
با وجود آنکه ریاست مجمع عمومی سازمان ملل بیشتر پستی تشریفاتی است، اما از نظر وجهه و جایگاه جهانی از اهمیت زیادی برخوردار است چون کنترل بودجه سازمان ملل را برعهده دارد و معاهدات و همچنین چندین قطعنامه را باید تصویب کند که اگرچه از نظر حقوقی الزام آور نیستند، اما به صورت کلی می‌توانند بر ایده‌های بین‌المللی اثر بگذارند.
برای نخستین بار در سال جاری میلادی، رئیس کنونی این مجمع میروسلاو لایکاک که وزیر امور خارجه اسلواکی است، تصمیم گرفته تا از روندی که آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل انتخاب کرده، پیروی کند.
او از هر دو کاندیدا در چهارم مه دعوت کرد تا در مقابل اعضای مجمع حاضر شوند و دیدگاه‌هایشان را برای ریاست بگویند و به پرسش‌های دیپلمات‌ها و نمایندگان جامعه مدنی پاسخ دهند.
وزیر خارجه هندوراس گفت که مسائل مربوط به کودکان اولویت کاری‌اش است و بر ضرورت امنیت جهان برای نسل‌های آتی و استفاده از گفتگو در سطوح مختلف جامعه به منظور بر قراری صلحی بادوام تاکید کرد.
وزیر خارجه اکوادور اما بر تحقق، مسئولیت پذیری و همکاری بیشتر سازمان ملل با مردم در سراسر جهان و متقاعد کردن آنها برای این همکاری و اینکه سازمان ملل به دنبال ارائه زندگی بهتر برای آنهاست، تاکید داشت.
انتخاب یک زن برای ریاست مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۵۳ با انتخاب "ویجایا لاکشمی پاندیت"، خواهر جواهر لعل نهرو، نخست وزیر فقید هندوستان آغاز شد. پس از او هم "انجی الیزابس بروکز" از لیبریا در سال ۱۹۶۹ و سپس "شیخه راشد آل خلیفه" از بحرین در سال ۲۰۰۶ به این پست رسیده بودند.
