فرارو- روسیه به دنبال تثبیت جایگاه ابرقدرتی خودش است.
به گزارش فرارو، بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه، در گفتگویی با شبکه راشا تودی روسیه در ۳۱ می، حضور نیرو‌های ایرانی در کشورش را تکذیب کرد و گفت: " ما نیرو‌های ایرانی (در سوریه) نداریم... بلکه ما افسران ایرانی داریم که به ارتش سوریه کمک می‌کنند، اما آنها نیرو‌هایی بر روی زمین ندارند".
این اظهارات ظاهرا پاسخی به سرگئی لاوروف، وزیر خارجه روسیه، است که چند هفته قبل گفته بود "همه نیرو‌های غیرسوری" باید از مرز جنوبی با اسرائیل عقب‌نشینی کنند. درخواست لاوروف اندکی پس از تاکید ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، بر خروج همه نیرو‌های مسلح خارجی از سوریه مطرح شد.
ظاهرا مواضع ایران و روسیه درخصوص سوریه بیانگر وجود نوعی اختلاف دیدگاه است. وبگاه شبکه الجزیره، طی تحلیلی ضمن بررسی این اختلاف، به این پرسش پرداخت که آیا روسیه برای بدست آوردن حمایت غرب، بر سر ایران معامله خواهد کرد؟
الجزیره نوشت: " در حالی که روسیه به همراه امضاکنندگان اروپایی به طور مداوم از توافق هسته‌ای ایران حمایت کرده است، فشار فزاینده بین المللی بر تهران بر سر فعالیت‌هایش در منطقه، یک فرصت واقعگرایی سیاسی برای مسکو بوجود آورده تا با تل‌آویو گرم بگیرد و نهایتا واشینگتن را بدست آورد. پرسش کلیدی این است که پوتین تا چه حد مایل خواهد بود ایران را برای دستیابی به این هدف قربانی کند".
مسکو و تهران از زمان امضای توافق چندجانبه هسته‌ای در ژولای ۲۰۱۵، روابط نزدیکی برقرار کرده‌اند. هر دو طرف از نظام سوریه در جنگ داخلی هفت ساله حمایت کردند و به همراه ترکیه به دنبال این بودند که مستقل از فرآیند ژنو، که مورد حمایت غرب است، برای نزاع سوریه راه حلی سیاسی پیدا کنند.
الجزیره با اشاره به سفر پوتین تهران و همکاری‌های سیاسی و اقتصادی ایران و روسیه، افزود: " تحلیلگران و سیاستمداران که بواسطه این تحولات مشابه متقاعد شده‌اند، تا جایی پیش رفتند که ادعا کنند ایران و روسیه از همگرایی تاکتیکی منافع فراتر رفته و وارد یک مرحله جدید ‘شراکت استراتژیک’ و ‘اتحاد رو به تکامل’ شده‌اند. اما اگر تاریخ را راهنما بدانیم، چنین درک فوق خوشبینانه از ‘اتحاد’ روسی-ایرانی، متوهمانه خواهد بود".
در ادامه یادداشت آمده: " روسیه به عنوان یک ابرقدرت خودخوانده، خود را همتای آمریکا می‌بیند نه جمهوری اسلامی؛ و اساسا از امتناع مداوم غرب از رفتار با آن بدین شکل خشمگین است. در همین راستا، کرملین به طور تاریخی، از تهران به عنوان یک وزنه مقابل یا اهرمی برای متوازن کردن روابطش با قدرت‌های غربی، بویژه واشینگتن، استفاده کرده است. امروز هم استثنا نیست و به محض بوجود آمدن یک فرصت استراتژیک برای مسکو، ایران احتمالا قربانی تمایل روسیه برای احترام و شناخته‌شدن به عنوان یک قدرت بزرگ، خواهد شد".
الجزیره در این زمینه به تاخیر روسیه در تکمیل نیروگاه اتمی بوشهر و تحویل سامانه اس ۳۰۰، به خاطر فشار‌های آمریکا، اشاره کرد.
علاوه بر این، رای دادن روسیه به نفع تصویب شش قطعنامه شورای امنیت علیه ایران از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۰، مورد استناد قرار گرفته است.
به گفته الجزیره، همزمان با پیوستن روسیه به سایر قدرت‌های غربی برای افزایش فشار بر ایران به خاطر فعالیت‌هایش در خاورمیانه، امروزه الگوی رفتاری مشابهی در روابط ایران و روسیه در حال ظهور است. همزمان با این فشار، روسیه برای حفظ اهرم با تهران و واشینگتن، از توافق هسته‌ای حمایت می‌کند.
در پایان یادداشت آمده: " تاریخ اخیر آشکارا نشان می‌دهد که روابطه روسیه و ایران، متغیر وابسته روابط روسیه و آمریکا بوده است و کرملین، همانگونه که در گذشته انجام داده، از ایران برای تقویت کردن موضع چانه‌زنی‌اش در مقابل آمریکا بهره خواهد برد. در این راستا، نفوذ وسیع و قدرت لابی‌گری اسرائیل در واشینگتن، می‌تواند به عنوان یک کاتالیزور مفید عمل کند".
غیر از این فک کنی خیلی ...