با وجود تلاشی که روس‌ها به کار بسته اند، مشخص نیست تا چه اندازه می‌توانند اسد را در مورد محدود کردن حضور ایران در سوریه قانع کنند؛ بویژه آنکه ایران می‌تواند در برابر فشار‌های روسیه در این راستا، حمایتی عالی را از اسد به عمل آورد.
به عقیده بسیاری از تحلیلگران، ایجاد اختلاف بین ایران و روسیه، به نفع سوریه نیست؛ چرا که این کشور هم پیمانان زیادی در منطقه ندارد؛ علاوه بر اینکه حضور نظامی روسیه در سوریه بدون وجود نیرو‌های زمینی تحت حمایت ایران ممکن نمی‌شود. با این حال، در سیاق اهداف روسیه در سوریه، توافق بین روسیه و اسرائیل نیز عجیب نیست.
به گزارش انتخاب، اندیشکده واشنگتن در تحلیلی به قلم عمر الرداد نوشت: به عقیده بسیاری از تحلیلگران، ایجاد اختلاف بین ایران و روسیه، به نفع سوریه نیست؛ چرا که این کشور هم پیمانان زیادی در منطقه ندارد؛ علاوه بر اینکه حضور نظامی روسیه در سوریه بدون وجود نیرو‌های زمینی تحت حمایت ایران ممکن نمی‌شود. با این حال، در سیاق اهداف روسیه در سوریه، توافق بین روسیه و اسرائیل نیز عجیب نیست، بویژه انکه ایران خطری برای استراتژی روسیه در سوریه در دو سطح نظامی و سیاسی محسوب می‌شود، آن هم در زمانی که روسیه برای یافتن راه حلی در سوریه در چارچوب تشکیل یک دولت سکولار و فدرالی با حفظ پایگاه‌های نظامی ساحلی خود در این کشور تلاش می‌کند و ایران به دنبال راه حلی است تا بر نقش منطقه‌ای خود در چارچوب طرح ایدئولوژیک متمرکز باشد.
در ادامه این تحلیل آمده است: در ادامه، انتظار نمی‌رود که روسیه به دنبال کنار زدن کامل ایران از سوریه باشد. به جای آن، روسیه فشار‌های خود بر ایران را افزایش می‌دهد تا بتواند نفوذ آن در سوریه را به حداقل برساند. در همین رابطه، توقف دفاع روسیه در برابر حملات اسرائیل، پیامی بود برای ایران، با این مفاد که حضور نظامی آن در سوریه، بدون پوشش روسی در معرض خطرات زیادی قرار خواهد گرفت.
بدیهی است که افزایش و بهبود روابط با روسیه و ایران، اسد را در شرایط سختی قرار داده است؛ در زمانی که رئیس جمهور سوریه می‌داند که دلایل ائتلاف او با روسیه نسبت به ائتلاف با ایران مهمتر است، در عین حال، می‌داند که برای روسیه مهم نیست که پس از مرحله انتقالی، شخص اسد رئیس جمهور بماند یا کس دیگری؛ درست برخلاف تهران که باقی ماندن اسد در قدرت را در نظر دارد.
با وجود تلاشی که روس‌ها به کار بسته اند، مشخص نیست تا چه اندازه می‌توانند اسد را در مورد محدود کردن حضور ایران در سوریه قانع کنند؛ بویژه آنکه ایران می‌تواند در برابر فشار‌های روسیه در این راستا، حمایتی عالی را از اسد به عمل آورد. علاوه بر این، همچنان قدرت اسد برای اتخاذ اقداماتی برخلاف اراده تهران، تا حد زیادی مقید به نفوذ نظامی و اقتصادی ایران در سوریه است.
در سایه آنچه گذشت، مسکو برای تحقق منافع خود در سوریه، ناچار است به اسد وعده دهد که در صورت موفقیت برای طرد ایران از سوریه، روسیه بقای نظام اسد در اینده را تضمین می‌کند. در همین زمان، ادامه عملیات گسترده‌ای که اسرائیل علیه اهداف ایرانی در سوریه انجام می‌دهد نیز حامل پیامی برای ایران است، مبنی بر اینکه نفوذ منطقه‌ای آن در معرض خطر قرار گرفته است.
