پیشکسوت فوتبال ایران از شرایط این روز‌های تیم ملی و مسیر تیم کیروش برای قهرمانی در آسیا می‌گوید.
امیر هاشمی مقدم؛ فوتبالی تر‌ها او را با بازی‌های لیگ تهران می‌شناسند. از همان تیم پتروشیمی بچه‌های آب موتور و اصفهانک تهران. مهاجمی گلزن و چغر. بعد‌ها کیفیت بالایش را در استقلال نشان داد. گلزنی در فینال آسیا نصیب کمتر کسی در فوتبال مان شده است، اما او توانسته این موفقیت را کسب کند.
به گزارش خبر آنلاین، او بعدتر راهی اروپا شد. به هلند رفت و در توئنته بازی کرد. سال‌ها همانجا ماند و مربی شد. ماند و ماند تا علیرضا جهانبخش راهی هلند شد و از آن زمان مجددا نامش در ایران اوج گرفت. خانواده هاشمی مقدم در کنار علیرضا نقشی اساسی در پیشرفتش داشتند و البته بسیاری دیگر از این نسل تیم ملی از تجربیات هاشمی مقدم در اروپا استفاده کرده اند. این چهره شاخص دهه ۷۰ فوتبال ایران یکی از امیدوارترین‌ها به تیم ملی است و برای خبرآنلاین در این باره تحلیل کرده است.
امیر هاشمی مقدم به همراه جهانبخش
آقای هاشمی مقدم کمی درباره تیم ملی صحبت کنیم. تیمی که در جام جهانی استراتژی اش دفاعی بود و همین باعث میشد تا خیلی از بازیکنان به چشم نیایند. اما الان با هجومی‌تر شدن سبک بازی تیم آن بازیکنان فرصت درخشش پیدا کرده اند. نظرتان به طور کلی در مورد تیم ملی چیست؟
مسلما تفاوت خیلی زیادی وجود دارد بین بازی مقابل اسپانیا، پرتغال و مراکش تا جدال برابر یمن و ویتنام. مربی باید حساب و کتاب کند و ببیند که باید یک بازی را مساوی کند یا ببرد.
خدا را شکر ۹ گل زده داریم و گل خورده‌ای نداریم که آمار بسیار خوبی است. وقتی در جام جهانی بازی می‌کنی باید سازمان دفاعی محکمی داشته باشی، اما طبیعتا در بازی‌های آسیایی این امر فرق می‌کند، چون ما در آسیا بر بازی احاطه داریم. مالکیت توپمان در هر بازی از حریفان بیشتر است و باید هم همین گونه باشد. این سبک بازی نشان می‌دهد که مهاجمان ما آزاد‌تر شده اند و مدافعین کناری هم فرصت نفوذ پیدا کرده اند که این مسئله بسیار مهمی است.
کیفیت فردی بازیکنان هم بهتر شده است. مثل علیرضا جهانبخش که پس از دو ماه بازی نکردن چه مقابل عراق چه مقابل عمان تاثیرگذار بود. همچنین سردار آزمون با وجود اینکه گل نزد، ولی بسیار تاثیر گذار بود و زحمت کشید. همینطور طارمی، امیری و دژاگه هم عملکرد خیلی خوبی داشتند. برای بیرانوند هم بسیار خوشحالم که چنین کیفیتی را درون دروازه خود داریم. آن پنالتی که بیرانوند گرفت بسیار تاثیرگذار بود.
ما در مقابل عراق کمی به مشکل خوردیم. فکر می‌کنید در بازی‌های سخت دچار مشکل شویم؟
بازی با عراق یک جور‌هایی حالت دربی دارد و بازی همیشه شرایط خاص خودش را دارد. مخصوصا که عراق هم بازی را به خشونت کشاند و ایران هم از لحاظ فنی چندان خوب بازی نکرد. ضمن اینکه آن ذهنیت ۴ سال پیش هم همچنان با ما بود و بچه‌ها می‌ترسیدند اگر زیاد درگیر شوند یا خطا کنند ممکن است قرمز بگیرند و تیم ببازد.
در خط دفاع نسبت به جام جهانی بیشتر اشتباه می‌کنیم. با وجود اینکه گل نخورده ایم، ولی کمی نامطمئن ظاهر می‌شویم. فکر می‌کنید مقابل چین مارچلو لیپی اگر عقب بیفتیم می‌توانیم جبران کنیم؟ ما چندان تجربه عقب افتادن با کارلوس کی روش در آسیا را نداریم.
ما در بازی هایمان شروع خوبی نداشته ایم. چه در مصاف با عمان، چه مقابل یمن و ویتنام و عراق. ویتنام در ۵ دقیقه اول مقابل ما صاحب دو موقعیت گل شد و این به تمرکز ما بر می‌گردد. ما باید با تمرکز بازی را شروع کنیم. من فکر می‌کنم هر تیمی جلوی ایران بیاید. چه ژاپن چه چین، هیچ فرقی نمی‌کند. ما این توانایی را داریم که آنها را شکست دهیم. حتی اگر عقب بیفتیم. این یک دستی و همبستگی تیم و تفکرات آقای کی روش می‌تواند ما را در مقابل هر تیمی پیروز کند.
در مورد همین بازی مقابل عراق مهدی مهدوی کیا توییتی زد و گفت که اگر بخواهیم به اوت دستی بلند تکیه کنیم باید یکی مثل علی علیزاده را بیاوریم که تیز‌تر توپ را پرتاب کند. بخاطر همین حرف هم هجمه‌های زیادی به او وارد شد. فکر می‌کنی آیا می‌شود از تیم هم انتقاد کرد؟ و آیا اینکه این فضا به تیم لطمه نمی‌زند؟
مهدی همیشه از تیم ملی حمایت کرده، چون می‌داند تیم ملی مثل خانواده ماست و او همیشه جزو این خانواده بوده است. اگر هم نامی برده فقط یک مثال بوده و مطمئنم هیچ غرضی وجود نداشته. متاسفانه از حرف او اشتباه برداشت شده.
سوال بعدی هم درباره علیرضا جهانبخش است. همیشه بحث این بود که آن ستاره‌ای که ما در اروپا داریم در تیم ملی نداریم. اما در بازی مقابل عمان در نقش ناجی ظاهر شد و حالا فکر می‌کنم که می‌تواند خیلی راحت‌تر برای ما بازی کند و یک فشاری از روی دوشش برداشته شد.
من خیلی ناراحتم که می‌آیند یک بازیکن را در دو جایگاه مختلف با هم میسنجند. باشگاه با تیم ملی خیلی فرق می‌کند. همیشه میگفتند علیرضا در جایگاهش فوق العاده بوده، اما در تیم ملی خوب نبوده. مهم این است که در تیم ملی آن چه مربی خواسته را در زمین پیاده کرده. این خودش کیفیت زیادی را لازم دارد. ما وقتی مقابل پرتغال بازی کردیم، مهاجمان ما هرکدام تک تک آقای گل لیگ هایشان بودند.
سردار آزمون فصل قبلش آقای گل لیگ روسیه بود. طارمی و انصاری فرد هم همینطور و علیرضا جهانبخش هم آقای گل لیگ هلند. همه این‌ها بدون استثنا در خدمت تیم ملی بودند. در اختیار سیستمی که از آنها خواسته شده بود بودند. همین که چنین احترامی به مربی می‌گذارند و همه کار‌هایی که مربی از آنها می‌خواهد را انجام می‌دهند بسیار بسیار ارزشمند است. خیلی خوب است اگر سردار آزمون و علیرضا جهانبخش اندازه باشگاهشان هم در تیم ملی گل بزنند، اما فراموش نکنیم که هر حریفی می‌تواند روی کیفیت شما تاثیر بگذارد.
من خیلی خوشحالم که علیرضا مقابل عمان توانست خیلی خوب بازی کند. از همان دقیقه اول مطمئن بودم که روز، روز علیرضاست، اما فراموش نکنیم که علیرضا در کناری گلی که زد، کار‌های دفاعی زیادی را هم انجام داد.
سوال آخرم را می‌خواهم درباره مسعود شجاعی و اشکان دژاگه بپرسم. چطور یکی مثل مسعود شجاعی کنار سرمربی نشسته و همه کار برای تیم می‌کند و نقش زیادی در جمع کردن و همبستگی تیم دارد و یا خود اشکان پس از مصدومیتی سنگین و طولانی با این کیفیت می‌آید و در این تورنمنت بازی می‌کند.
در کنار این ها، جوان‌تر‌هایی مثل جهانبخش و قدوس هم که کمتر بازی کرده اند برای تیم خوب درخشیده اند و فکر می‌کنم نسلی طلایی داریم که بالاخره می‌تواند به یک افتخار بزرگ دست یابد.
مسعود شجاعی، اشکان دژاگه یا کریم انصاری فرد این‌ها بازیکنان فوق العاده بزرگ و با شخصیتی هستند. این‌ها ورزشکارانی حرفه‌ای هستند که برای پرچم کشورشان می‌جنگند. یک روز باید در خط مقدم باشی، یک روز هم باید پشت جبهه باشی. فرقی برای این‌ها نمی‌کند. این‌ها به فلسفه مربی شان اعتقاد دارند پس حتی اگر قرار باشد یک دقیقه هم بازی کنند، از جان مایه می‌گذارند. به مسعود و اشکان عزیز تبریک می‌گویم، چون بسیار انسان‌های بزرگی هستند و الگو‌های خوبی برای جوانان هستند.
فکر می‌کنم بزرگ‌ترین ترسی که حریفان از ایران دارند در کنار فوتبال، این یکدستی و اتحاد تیم است. درنهایت باید بگویم من شکی ندارم که اگر اتفاق خاصی نیفتد ما می‌توانیم افتخار آفرینی کنیم و قهرمان شویم. از لحاظ روحی و فنی قطعا لیاقت قهرمانی را داریم.
در مورد مسائل حاشیه‌ای که سردار در جام جهانی داشت یا مسائل دیگر، انتقاد بسیار هم خوب است، اما زمان مطرح کردن آن خیلی مهم است. این که پشت تلویزیون بنشینی و بدون آن که معنی حرف سرمربی تیم ملی را بفهمی هرچه از دهنت دربیاید به مربی تیم ملی بگویی و احساسات مردم را تحریک کنی و به بازی بگیری، چون مشکل شخصی با مربی تیم ملی داری اصلا درست نیست. انتقاد باید از طرف اهل فن باشد.
