محمد رضا کارگر، رئيس کل سابق موزه ملي ايران روز یکشنبه در حالي صندلي رياست خود را ترک کرد که محمدرضا مهرانديش جانشين وي تاکيد کرد که تا کنون فقط سه بار موزه ملي ايران را آن هم با تکليف ديگران ديده است.
در مراسم توديع محمدرضا کارگر که روز يکشنبه با حضورقائم مقام سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري کشور و جمعي از معاونان اين سازمان در تالار اجتماعات موزه ملي برگزار شد، حسين جعفري، معاون فرهنگي اين سازمان از دور جديد جابه جايي مديران موزه ها و زيرمجموعه هاي فرهنگي سازمان خبر داد و گفت: «نظر برخي دوستان که در بعضي جايگاه‌ها قرار گرفته اند، اين است که بايد تا ابد در آنجا بمانند، در صورتي که همه ما يک روز مي آييم و يک روز هم مي رويم.»
طبق آمارهاي موجود، از زمان رياست اسفنديار رحيم مشائي بر سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري، طي دو سال صدها مدیر و کارشناس برکنار يا جابه‌جا شده‌اند و تغييراتي که از سوي
جعفري نويد داده مي شود، دومين دور تغييرات در اين معاونت طي کمتر از دو سال است.
اگرچه در محافل داخلي سازمان ميراث فرهنگي از اين تغييرات با عنوان تصفيه مديران و کارشناسان غيرهمسو با رئيس و قائم مقام سازمان ميراث فرهنگي نام برده مي شود، اما جعفري تاکيد کرد هر دو اين مقام ها به او گوشزد کرده اند که جابه جايي ها بايد با حفظ سرمايه هاي انساني صورت پذيرد.
محمد رضا مهرانديش، رئيس کل جديد موزه ملي ايران که ظاهرا طلايه دار موج جديد تغييرات تلقي مي شود و اکنون مديريت 350 هزار اثر تاريخي کشور را برعهده گرفته است، فارغ التحصيل رشته کارگرداني سينما از دانشگاه هنر وليسانسيه ادبيات فارسي از دانشگاه علامه طباطبايي است.
او که از دوستان بسيار نزديک اسفنديار رحيم مشايي به شمار مي رود، دو ماه پس از آمدن وي به سازمان ميراث فرهنگي و گردشگري، مدير کل روابط عمومي اين سازمان شد و تا مردادماه سال جاري که به يک باره کنار رفت، دوره اي از کم تحرکي و روابط نسبتا سرد سازمان ميراث فرهنگي با رسانه ها را پشت سر گذارد.
هرچند در آن زمان آقاي مهرانديش علت استعفاي خود را تصميم به ادامه تحصيل اعلام کرد، اما اندکي بعد دبير جشن ملي اصفهان شد. جشني که به سبب هزينه هاي هنگفت آن و مخالفت برخي مقام‌هاي سياسي و مذهبي استان اصفهان و نيز توصيه بزرگان نظام لغو شد.
طي 70 سال گذشته اين نخستين بار است که يک فرد دانش آموخته در رشته اي غير مرتبط با امور موزه داري به رياست موزه ملي مي رسد.
مديران پيشين که سوابق آنها را در جدول صفحه اول ملاحظه مي شود، غالبا از باستان شناسان بزرگ کشور و چهره‌هاي شاخص علمي بوده اند که در ميان‌شان نام کساني چون دکتر محمد تقي مصطفوي، عزت‌الله نگهبان، دکتر فيروز باقر زاده و سيف‌الله کامبخش فرد ديده مي شود.
چنين مي نمايد که رئيس کل جديد موزه ملي ايران نيز از موج مخالفت با انتصاب خود در اين مقام آگاهي کامل دارد، زيرا ديروز در مراسم معارفه مرتبا بر سوابق فرهنگي خويش تاکيد کرد.
او گفت : «بر خلاف آقاي کارگر که در 33 سالگي مدير موزه ملي شده است، 42 سال سن دارم ؛ از سن 18 سالگي به فضاي مديريت کشور پرتاب شده‌ام؛ در جواني بسياري از موزه هاي دنيا را ديده و واحد سفرهاي خارجي خود را خيلي زود پاس کرده ام.»
آقاي مهرانديش همچنين به سوابق خود در مديريت فرهنگي شهرداري هاي مناطق مختلف تهران اشاره کرد و خاطر نشان ساخت که
تا به حال 46 فرهنگسرا را تاسيس يا اداره کرده است. (تهران در مجموع داراي 22 فرهنگسراست).
رئيس جديد موزه ملي ايران افزود : «در سه ماه گذشته حداقل 5 پست در سازمان ميراث فرهنگي به من پيشنهاد شد، اما من موزه ملي را با عشق پذيرفتم و آرزو دارم که دوران خدمت رسمي من در اين موزه به پايان برسد.»
او درعين حال ياد آور شد که پس از ورود به سازمان ميراث فرهنگي به فکر افتاده است که در رشته پژوهش هنر (در دانشگاه آزاد اسلامي) ادامه تحصيل دهد.
در مراسم معارفه رئيس جديد موزه ملي ايران، محمدرضا کارگر، رئيس سابق اين موزه نيز در سخنان مبسوطي موزه ملي ايران را موزه‌اي مهجور و با وضعيت اسفبار توصيف کرد که پس از آمدن او کاملا متحول شده است.
او همچنين از برپايي ده‌ها نمايشگاه موزه ملي در خارج از کشور که همواره مورد نقد و نظرمحافل فرهنگي بوده است، دفاع کرد و در پايان سخنان خود براي رفع خستگي حاضران به تعريف لطيفه اي پرداخت که مضمون آن تيز هوشي توني بلر، نخست‌وزير سابق انگلستان و کند ذهني سيد محمد خاتمي رئيس جمهور سابق کشورمان بود .بدين ترتيب آقاي کارگر دوره يازده ساله رياست خود را با اقدامي نامتعارف که شگفتي حاضران را از پي آورد به پايان رساند.
در حاشيه مراسم، حسين جعفري، معاون فرهنگي سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري کشور در پاسخ به پرسش خبرنگار «تهران امروز» مبني بر اينکه چرا از متخصصان امر موزه داري براي رياست موزه ملي استفاده نکرديد و پس از هفتاد سال کار را به يک فارغ التحصيل رشته سينما سپرديد، گفت : «به اين موضوع دو جور نگاه کنيد، يک شکل اين است که آدم متخصص را به موزه مي‌آوريد تا موزه را اداره کند و گاهي يک مدير را مي‌آوريد و مي گوييد موزه را اداره کن. درست مثل اينکه درختي در وسط اين حياط است و شما بگوييد اين درخت براي اين حياط است يا اين حياط براي اين درخت است ؟»
او در پاسخ به اين پرسش که چرا گزينه خود را از ميان استادان دانشگاه در رشته موزه داري يا از ميان باستان شناسان زبده انتخاب نکرديد، خاطر نشان ساخت : «باستان شناس بايد برود کار باستان‌شناسي اش را بکند و عضو هيات علمي هم بايد هفته اي 40 ساعت به دانشگاه برود و نمي تواند به موزه ملي برسد. من حيثيت فرهنگي خود را در اين ارتباط گذاشته ام ؛ انتخابم انتخاب درستي است و از اين انتخاب پشيمان نيستم.»
