خانه ماندن و بیرون نرفتن، وجه مشترک توصیه‌های پزشکان، کارشناسان و مسئولان کشوری و لشکری درباره پیشگیری از ویروس کرونا است که از رسانه تا فضای مجازی دیده و شنیده می‌شود، توصیه‌هایی که روز‌ها گوش شنوا دارد، اما با گشتی شبانه در سطح شهر اثری از عمل به آن دیده نمی‌شود.
پاساژها، مراکز خرید و رستوران‌ها با چراغ‌های روشن و پرتلالو، میزبان افرادی است که فارغ از توصیه‌های این روز‌ها مبنی بر ماندن در خانه و خود قرنطینگی، شمشیر عناد با خود را از رو بسته و سوار بر مرکب ها، عرض و طول خیابان‌ها را طی می‌کنند.
به گزارش ایرنا، نمونه آن مشاهده میدانی خبرنگار ایرنا از بلوار سعادت آباد حدفاصل میدان کاج تا بیمارستان مدرس است که هنوز رنگ و بوی گذشته را دارد و ترافیک شبانه دور دور در آن کاهش نیافته است. مردمی که بی خیال از خطر شیوع ویروس خطرناکی که این روز‌ها جان صد‌ها نفر در کل کشور را گرفته هزاران نفر را مبتلا کرد و می‌رود که ایام عید و سفر‌های نوروزی را هم تحت تاثیر قرار دهد، به دور دور و گردش‌های خیابانی ادامه می‌دهند.
موضوعی که از نگاه سید جواد میری جامعه شناس نشات گرفته از نوعی سهل انگاری، بی اعتمادی مردم و در بسیاری موارد وضعیت اقتصادی ناموزون میان اقشار مختلف است.
وی روز دوشنبه در گفت: وگو با خبرنگار حوزه زنان و خانواده ایرنا افزود: نکته اصلی این که مفهوم مردم در نگاه جامعه شناسی به مردم طبقه متوسط، متوسط رو به بالا و پایین، نخبگان، کارگران، حاشیه نشینان و ... تقسیم می‌شود که هر کدام وضعیت خاص خود را دارند. حال در موضوع خانه نشینی و خود قرنطینگی باید به این مفهوم توجه ویژه داشت، به عنوان مثال برای کسی که کارمند دولت است ماندن در خانه معنایی دارد، اما کسی که زباله گرد یا دستفروش و روزمزد است یا از اقشار آسیب پذیر به شمار می‌رود معنای خانه نشینی به منزله نداشتن درآمد و اوضاع بد اقتصادی است.
این جامعه شناس تاکید کرد: نکته دیگر این که ویروس کرونا و آسیب آن هنوز از سوی مردم به عنوان هشدار‌های بهداشتی جدی گرفته نشده است. این که این ویروس به سلامتی آسیب می‌زند و شیوع آن از شهری به شهری دیگر را منتقل می‌شود، این است که شاهد جاده‌های شلوغ و مردمانی سرخوش هستیم که به شوق تعطیلی، به خیابان‌ها زده اند.
چرا چین توانست مردم را در قرنطینه نگه دارد ما نه؟
میری در پاسخ به این پرسش رایج که چرا چین موفق به قرنطینه کردن مردم شد و ما نمی‌توانیم، توضیح داد: در بررسی شهر‌های بزرگ ایران با ووهان چین می‌توان دریافت که در این کشور قرنطینه کردن مردم به مردم واگذار نشده بلکه آن به دولت بستگی دارد.
وی ادامه داد: واقعیت امر این است که مسولان نیز در این موارد نتوانسته شهروند ایرانی را مطیع و در حالت تمکین قرار دهد. همین انشقاق بین مردم و مسولان به بی نظمی ختم شده است.
این جامعه شناس ضعف مسولان در نقش دولت فراگیر را چالش این روز‌ها و عامل گوش ندادن مردم به هشدار‌ها عنوان کرد و اظهار داشت: تجربه دولت فراگیر را در جنگ تحمیلی هشت ساله عراق علیه ایران که موجودیت فیزیکی ایران توسط بیگانگان مورد تهاجم قرار گرفت شاهد بودیم حال هم که جنگ‌ها از موشک و تن به تن به جنگ میکروبی و بیولوژیکی کشانده شده است و همه برای رسیدن به قدرت ملی، در حال تخریب دیگری هستند، نیاز به همان فراگیری و انسجام به شدت احساس می‌شود.
تغییر فضای فرهنگی و رسانه ای، راهکاری برای خانه نشینی
این جامعه شناس در ادامه این گفت: وگو، تغییر سمت و سوی برنامه‌های فرهنگی صدا وسیما در جهت میل عمومی را یکی از راهکار‌های تشویق اقشار مختلف مردم به ماندن در خانه دانست و خاطرنشان کرد: شاید اگر اندکی اندیشه‌ها و ارزشیابی‌های سخت کنار گذاشته و تغییر با در نظر گرفتن مقتضیات زمان و مکان برجسته شود بتوان گفت: مردم گوش به حرف می‌دهند و در خانه می‌مانند.
وی توضیح داد: ایجاد برنامه‌های شاد و با نشاط منطبق بر سن و سال تمامی افراد در صدا و سیما از جمله راهکار‌هایی است که در کنار افزایش سرعت اینترنت و حذف فیلترینگ شبکه‌های مجازی می‌تواند به این امر کمک شایانی کند.
میری تاکید کرد: حال که فضای سنگینی برای فرزندان فراهم شده و لاجرم در آپارتمان‌های نقلی که در آن جایی برای تفریح کودکان معنا نشده است، باید بمانند و آموزش مجازی ببینند بهینه است تدبیری اندیشیده شود تا فضای فیلترینگ تلگرام برداشته شود تا هم معلمان برای ارسال مطالب آموزشی به زحمت نیافتند و هم دانش آموزان بتوانند فارغ از دغدغه فیلترشکن امورات را بگذرانند.
