ابراهیم گلستان نوشت: محمدرضا شجریان را هرگز ندیدم، اما یادم هست که در حدود ۶۰ سال پیش از این، برادر کوچکم که او هم سال‌هاست از دنیا رفته است، به من گفت کسی از خراسان آمده که خیلی خوب آواز می‌خواند. از آن زمان من با آقای شجریان تنها تماس سمعی و نه بصری داشته‌ام و حتما از کار او و آوازش خیلی خوشم می‌آمد و نیز از پشتکارش برای کار درست‌کردن خیلی خشنودم. شجریان نه‌تن‌ها صدای خوبی داشت، تسلط او بر خوب‌خواندن از مشخصات کارش بود.
وقتی اشخاص بر اساس متد درست کار می‌کنند، حاصل کارشان رضایت به وجود می‌آورد و آدم را راضی می‌کند و شجریان از این نمونه‌ها بود. من از آواز شجریان خیلی خوشم می‌آمد، چون با دیگران تا حد بسیاری فرق داشت. به نظر من، شجریان به‌دلایل مختلفی محبوبیت داشته است.
طبعا من به‌دلایل خاصی از موضوعی یا کسی خوشم می‌آید و دیگران به دلایل دیگر و هرکس به نوع مختلفی فکر می‌کند. اما استنباط من از شجریان این است؛ او آدمی بود که با پشتکار و دقت به کارش توجه داشت و راه درست را دنبال می‌کرد و این برای من فرمول کار آدم خوب و موفق است.
من متأسفانه با شخصیت این آدم هرگز مواجه نبودم، علتش هم این است که من سال‌هاست از خانه بیرون نمی‌آیم و امکان برخورد با ایشان را نداشته‌ام. با این احوال، من از آقای شجریان خوشم می‌آمد؛ از صدایش، از نحوه کارش و قصه‌هایی که از او شنیده‌ام. با کمال تأسف هرگز ندیدمش و با او برخورد نکردم.
