محمد صادقی روزنامه‌نگار و از دوستان محمدعلی اسلامی ندوشن، گفت: در تماسی که امروز ۶ اسفند ۱۳۹۹ (ساعت ۸ به وقت تورنتو) با خانم دکتر شیرین بیانی داشتم، فرمودند که حال و وضع دکتر اسلامی ندوشن نسبت به ماه‌های قبل تفاوتی نکرده و همچنان ضعیف، ناتوان و از پا افتاده هستند، اما اشکال جدیدی در کار نیست.
به گزارش ایرنا، وی افزود: هرچه در فضا‌های مجازی غیر از این منتشر شده، نادرست است.
صادقی با غیرمسئولانه خواندن این شایعات، اضافه کرد: آنچه غیر از این در فضا‌های رسانه‌ای منتشر شده است واقعیت ندارد و کاری غیراخلاقی در انتشار اخبار است.
روز گذشته در برخی محافل خبری، اخبار نادرستی درباره وضعیت سلامتی استاد محمد علی اسلامی ندوشن ادیب و پژوهشگر ادبیات کشور منتشر شده است.
محمدعلی اسلامی ندوشن، سوم شهریور ۱۳۰۳ در ندوشن متولد شد، وی تحصیلات ابتدایی و دبیرستان خود را در یزد به پایان برد و در سال ۱۳۲۳ به تهران رفت و بقیه دوره متوسطه را در دبیرستان البرز به پایان رساند، سپس وارد دانشکده حقوق دانشگاه تهران شد. وی از حدود ۱۲ سالگی سرودن را آغاز کرد، بعضی از قطعه شعر‌ها او در مجله سخن منتشر می‌شد.
پس از آن نیز ۵ سال در فرانسه و انگلستان به اندوخته‌های علمی خود افزود و پایان نامه دکترای خود درباره کشور هند نوشت و دکترای حقوق بین‌الملل از دانشکده حقوق دانشگاه پاریس را دریافت کرد. محمدعلی اسلامی ندوشن در سال ۱۳۳۴ پس از بازگشت به ایران، چند سال در شغل قاضی دادگستری خدمت کرد و پس از ترک خدمت در دادگستری، به تدریس حقوق و ادبیات در برخی دانشگاه‌ها و آموزشگاه‌های عالی، از جمله: دانشگاه ملی، مدرسه عالی ادبیات، مدرسه عالی بازرگانی و مؤسسه علوم بانکی پرداخت.
شیرین بیانی استاد تاریخ دانشگاه تهران و نویسنده چندین کتاب تاریخی، همسر محمدعلی اسلامی ندوشن است.
در سال ۱۳۴۸ به دعوت پروفسور فضل الله رضا (رئیس وقت دانشگاه تهران) به همکاری با دانشگاه تهران دعوت شد و بر اساس تألیفاتی که در زمینه ادبیات انتشار داده بود، جزء هیئت علمی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران قرار گرفت و تدریس نقد ادبی و سخن سنجی، ادبیات تطبیقی، فردوسی و شاهنامه، شاهکار‌های ادبیات جهان در دانشکده ادبیات و تدریس تاریخ تمدن و فرهنگ ایران را در دانشکده حقوق برعهده گرفت و تا سال ۱۳۵۹ که به انتخاب خود از دانشگاه تهران بازنشسته شد، ادامه داشت.
وی در کنار فعالیت‌های علمی و تحقیقی خود، از زبان شعر کمتر استفاده کرده است، اما آنچه از او چاپ و در دسترس قرار گرفته است، بسیار خوب و نمودار استعداد و ذوق سرشار و قریحه اوست.
اسلامی ندوشن، برخی از آثار خود را با امضای مستعار «م. دیده ور» چاپ و منتشر کرده است، کتاب ابر زمانه و ابر زلف در سال ۱۳۴۲ به عنوان کتاب برگزیده سال از سوی انجمن کتاب انتخاب شد.
ندوشن در مدت ۵۰ سال بیش از ۴۵ کتاب و صد‌ها مقاله در باب فرهنگ و تاریخ ایران و ادبیات فارسی به رشتهٔ تحریر درآورده است. تأسیس فرهنگ‌سرای فردوسی و انتشار فصل‌نامهٔ هستی از اقدامات او در زمینهٔ اعتلای فرهنگ و ادب فارسی است.
