بررسی سهم هزینه پوشاک و کفش از هزینه کل یک خانوار شهری در استان‌های مختلف در سال ۱۳۹۸ نشان می‌دهد استان‌های خراسان شمالی، کردستان و کهگیلویه و بویراحمد بالاترین سهم و استان‌های تهران، بوشهر و خوزستان کمترین سهم را به‌خود اختصاص داده‌اند.
باور می‌کنید مردم ساکن استان تهران، پایتخت ایران، به‌دلیل فشار‌های تورم و رشد هزینه‌ها کمتر پول خرج ظاهرشان می‌کنند و سهم کفش و لباس از سبد هزینه‌هایشان کمتر شده است؟ این واقعیتی است که در آمار‌های رسمی منعکس شده است. ماجرا چیست؟
به گزارش همشهری‌آنلاین، وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی از کاهش سهم هزینه پوشاک و کفش در بین خانوار‌های شهری و افزایش آن در سبد هزینه خانوار‌های روستایی در سال ۹۸ خبر داده است و می‌گوید: مردم برخی استان‌ها نظیر آذربایجان غربی و خراسان شمالی ۲ برابر بیشتر از میانگین کشوری برای خرید کفش و لباس هزینه می‌کنند.
نتیجه گزارش یک نهاد دولتی وابسته به وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی نشان می‌دهد متوسط هزینه پوشاک و کفش خانوار‌های شهری و روستایی در کشور طی سال‌های ۹۸-۱۳۹۰ روندی افزایشی را تجربه کرده و مردم برخی استان‌های ایران حتی از میانگین کشوری بیشتر پول خرج لباس و کفش‌شان می‌کنند.
متوسط هزینه پوشاک و کفش یک خانوار شهری از ۶ میلیون ریال در سال ۱۳۹۰ به ۱۵ میلیون ریال در سال ۱۳۹۸رسیده و در سال ۱۳۹۸ متوسط هزینه پوشاک و کفش یک خانوار شهری ۲.۵ برابر ابتدای دهه ۹۰ شده است. وزارت کار می‌گوید: یک خانوار شهری در ایران به‌طور متوسط در سال ۹۸ معادل ۱۴ میلیون و ۵۳۵ هزار ریال برای خرید پوشاک و کفش هزینه کرده که نسبت به سال قبل آن رشدی ۴.۷ درصدی را نشان می‌دهد. البته سهم متوسط هزینه پوشاک و کفش یک خانوار شهری از متوسط هزینه کل از ۴.۲ درصد در سال ۱۳۹۰ به کمترین میزان آن با ۳.۱ درصد رسیده است.
این گزارش نشان می‌دهد یک خانواده روستایی در سال ۹۰ به طور میانگین ۵ میلیون ریال پول صرف خرید کفش و لباس کرده و در سال ۹۸ این رقم به ۱۳ میلیون ریال رسیده که رشدی ۶.۲ برابری را نشان می‌دهد. نکته دیگر در این گزارش اینکه در سال ۹۸ یک خانوار روستایی در ایران به‌طور متوسط ۱۲ میلیون و ۷۸۸ هزار ریال برای پوشاک و کفش هزینه کرده که نسبت به سال ۹۷ رشدی ۱۸ درصدی را نشان می‌دهد که نمایانگر افزایش قیمت پوشاک در نقاط روستایی نسبت به نقاط شهری است و مهم‌تر اینکه سهم متوسط هزینه پوشاک و کفش یک خانوار روستایی از متوسط هزینه کل طی سال‌های ۹۰ تا ۹۸ به استثنای سال ۹۱ روندی کاهشی داشته و از ۶.۲ درصد در سال ۹۰ به ۴.۹ درصد در سال ۹۸ رسیده است.
بررسی سهم هزینه پوشاک و کفش از هزینه کل یک خانوار شهری در استان‌های مختلف در سال ۱۳۹۸ نشان می‌دهد استان‌های خراسان شمالی، کردستان و کهگیلویه و بویراحمد بالاترین سهم و استان‌های تهران، بوشهر و خوزستان کمترین سهم را به‌خود اختصاص داده‌اند. به بیان دیگر شهرنشینان ۳ استان خراسان شمالی، کردستان و کهگیلویه و بویراحمد بیشتر خرج لباس و کفش‌شان می‌کنند و به جای آن تهرانی‌ها کمتر لباس می‌خرند. وزارت کار توضیح می‌دهد که سهم هزینه پوشاک و کفش از هزینه کل در تمامی استان‌های کشور به استثنای خوزستان، بوشهر و تهران، بیش از سهم کشوری بوده است و این سهم در سال ۱۳۹۸ در اکثر استان‌ها به استثنای استان‌های خراسان شمالی، هرمزگان، اردبیل، آذربایجان شرقی، کرمان، سمنان، همدان، یزد و البرز که روند افزایشی داشته، نسبت به سال ۱۳۹۷ کاهش یافته است.
سنجش سهم هزینه پوشاک و کفش از هزینه کل یک خانوار روستایی در سال ۱۳۹۸ در سطح استانی نشان‌دهنده این است که استان‌های آذربایجان غربی، خراسان شمالی و کردستان در صدر جدول و روستانشینان استان تهران، بوشهر و چهارمحال و بختیاری کمترین سهم را در سبد هزینه‌هایشان به خرید لباس و کفش اختصاص می‌دهند. سهم لباس و کفش در سال ۹۸ هم روایتگر این واقعیت است که سهم آن در سبد هزینه خانوار‌های روستایی اکثر استان‌های ایران به استثنای استان‌های آذربایجان غربی، خراسان شمالی، کرمان، سیستان و بلوچستان، آذربایجان شرقی، فارس، مرکزی، همدان، مازندران، البرز و خوزستان افت کرده است.
مثلا پارچه ای که در ساخت لباس های کردی مخصوصا برای خانم ها استفاده میشه و سنگ دوزی هایی که انجام میدن شاید باورتون نشه حداقل 4-5 میلیون میشه!!!
تو سیستان و بلوچستان هم از پارچه های با کیفیتی برای تولید شلوار و لباس مردان استفاده می کنن و تقریبا یه لباس 10-15 متر پارچه اعلا میخواد!!!
همین یک جمله کافیه تا سواد نویسنده ارزیابی بشه
اینجا ماشین داره طرف میلیاردی ولی پول نداره روغنش رو عوض کنه
چرا که
نوع پوشش بسیار مهم است. مثلا در کردستان برای تهیه یک پیراهن زنانه چند متر پارچه مصرف می شود . برای تهیه یک تی شرت در بوشهر یا تهران چی؟