حکیمی در سال ۱۳۴۸ اجازه اجتهاد را از آقابزرگ تهرانی دریافت کرد. وی از مُجَدِّدانِ مکتب معارفی خراسان، مشهور به مکتب تفکیک است که معتقد به جدایی دین از فلسفه و عرفان است. دکتر علی شریعتی وی را به‌عنوان وصی خود جهت هرگونه دخل و تصرف در آثارش انتخاب کرده بود.
محمدرضا حکیمی در پی ابتلا به کرونا و ضعف شدید جسمی در بیمارستان بستری شده است و تحت مراقبت‌های ویژه قرار دارد.
به گزارش تسنیم، محمدرضا حکیمی (زاده ۱۴ فروردین ماه ۱۳۱۴ در مشهد)، فقیه و مجتهد شیعه، فیلسوف، متفکر و نویسنده ایرانی است.
از وی با عناوینی، چون علّامه، استاد، فیلسوف عدالت و مرزبان توحید یاد می‌شود. حضرت امام خمینی (ره) در پیامی به‌تاریخ ۲۸ آذرماه سال ۱۳۴۸ او را با این جملات مورد خطاب قرار داده‌اند «جناب مستطاب ثقةالاسلام آقای محمدرضا حکیمی ـ دامت افاضاته».
کتاب «الحیاة» وی که یک دایرةالمعارف اسلامی است، از شهرت و اعتبار خاصی در جهان اسلام برخوردار است.
حکیمی در سال ۱۳۲۰ تحصیلاتش را آغاز کرد، در سال ۱۳۲۶ وارد حوزه علمیه خراسان شد و تا ۲۰ سال از عمر خودش را در این حوزه به تحصیل دروس مقدمات و سطح، خارج، فلسفه، ادبیات عرب، نجوم و تقویم گذراند.
محمد تقی ادیب نیشابوری، شیخ مجتبی قزوینی خراسانی، سید محمدهادی میلانی، احمد مدرس یزدی، اسماعیل نجومیان، حاج سید ابوالحسن حافظیان و حاجی‌خان مخیری از مهم‌ترین اساتید وی بودند.
حکیمی در سال ۱۳۴۸ اجازه اجتهاد را از آقابزرگ تهرانی دریافت کرد. وی از مُجَدِّدانِ مکتب معارفی خراسان، مشهور به مکتب تفکیک است که معتقد به جدایی دین از فلسفه و عرفان است. دکتر علی شریعتی وی را به‌عنوان وصی خود جهت هرگونه دخل و تصرف در آثارش انتخاب کرده بود.
