نگاهی به فیلم «مرد عنکبوتی؛ راهی به خانه نیست»

فرارو- بیایید یک لحظه به صحنه‌ای از فیلم «مرد عنکبوتی؛ دور از خانه» برگردیم. همان صحنه‌ای که میستریو دارد دربارۀ وجود یک جور چندجهانی (multiverse) صحبت می‌کند و ادعا می‌کند که خودش هم از یک بُعد دیگر به این دنیا آمده است. البته آن موقع میستریو داشت مرد عنکبوتی را دست می‌انداخت و چرند می‌گفت، اما این حرفی که زد در واقع مثل کاشتن یک بذر بود. جوانه‌های اولیۀ این بذر را در سریال «لوکی» می‌شد دید، اما ثمردهی کامل آن در اینجا یعنی در فیلم «مرد عنکبوتی؛ راهی به خانه نیست» اتفاق افتاده است. فرقی ندارد که قبلا این چیز‌ها را حدس زده باشید یا از شنیدنش غافلگیر شده باشید، به هر حال خبر خوب این است که این فیلم قطعا تماشاگر را به بهترین شکل ممکن راضی خواهد کرد.

به گزارش فرارو؛ همانطور که در تریلر‌ها هم معلوم بود، اشتباه خواندن طلسم‌ها باعث می‌شود که تقریبا همۀ هیولا‌های شرور دنیای مارول در این فیلم دور هم جمع بشوند؛ به همین خاطر گروه بازیگران این فیلم واقعا فوق‌العاده است و حتی از فیلم‌های قبلی هم مرد عنکبوتی هم بهتر است. البته در سکانس‌های اکشن فیلم خیلی نمی‌شود از دور هم جمع شدن این قهرمانان لذت برد، چون صحنه‌ها پر از صاعقه و شن و بمب‌های دستی است. اما در عوض صحنه‌هایی که گفتگو‌های نیش‌دار و پر انرژی بین شخصیت‌ها را می‌بینیم واقعا جذاب و لذتبخش هستند؛ مثل صحنۀ درخشانی که همۀ دشمنان عنکبوتی دور هم جمع شده‌اند و از او بدگویی می‌کنند.

اما جذابیت‌های این فیلم فقط این‌ها نیست بلکه خیلی بیشتر از این حرف‌هاست. با اینکه فیلم پر از شرارت و خطر است، اما عواطف فراموش نشده‌اند. مثل فیلم‌های قبلی در اینجا هم پیتر همیشه تلاش می‌کند رفتار درستی در قبال دوستان و خانواده‌اش داشته باشد و به نظر می‌رسد که گاهی تصمیماتش نتیجۀ عکس می‌دهند. هالند هیچوقت تا این اندازه در نقش خودش خوب ظاهر نشده است؛ او حالت پیتر را در مواجهه با این وضع ناجور خیلی خوب نشان داده است. او کاملا شبیه آدمی است که یا دارد مشکل درست می‌کند یا دارد آن مشکل را حل می‌کند. این فیلم یک شلوغی پر سر و صدای سطحی نیست بلکه واقعا حال و هوای عاطفی عمیقی را به مخاطب منتقل می‌کند.

مضمون اصلی فیلم استفاده از شانس‌های دوباره است. بعد از اینکه دسیسه‌های میستریو اوضاع پیتر و دوستانش را به هم ریخت، پیتر سعی کرد که این مشکل را درست کند که اتفاقا همه چیز بدتر شد. در اینجاست که مضمون شانس دوباره واقعا جالب می‌شود. چرا فقط قهرمان ما باید یک شانس دوباره داشته باشد؟ پیتر فکر می‌کند چرا همۀ این شرور‌ها و خلافکار‌های چندجهانی که به خاطر یک جور بیماری روانی مصنوعی و انواعی از جهش‌ها به سمت جرم کشیده شده‌اند نباید چنین شانس دوباره‌ای داشته باشند؟

در یک لایۀ عمیق‌تر، مضمون شانس دوباره حتی گسترش بیشتری هم پیدا می‌کند. وقتی که در‌های دنیای این فیلم به روی دنیای فیلم‌های قدیمی‌تر باز می‌شود، در واقع آن فیلم‌ها هم شانس دوباره‌ای به دست آورده‌اند؛ یعنی این فرصتی است برای اینکه اشتباهات و نقائص داستانی آن فیلم‌ها هم اصلاح شود.

شاید «مرد عنکبوتی؛ راهی به خانه نیست» در ظاهر یک فیلم دیوانه‌وار پر از درگیری باشد. اما در مسیر روایت فیلم، شخصیت‌ها برجسته و درخشان می‌شوند و تعامل بین بازیگران نیز پر تب و تاب و گاهی بسیار عاطفی جلوه می‌کند.

قطعا صحنه‌های نبرد نهایی که در اطراف مجسمۀ آزادی اتفاق می‌افتد خیلی آشنا و تکراری به نظر می‌رسند (مثلا مثل فیلم «مردان ایکس»)؛ اما در این صحنه‌ها حداقل یک لحظۀ خیلی درخشان و شعف‌انگیز هم هست که باعث می‌شود تماشاچیان فریاد بزنند و هورا بکشند. در واقع این فیلم نزدیک‌ترین ساختۀ مارول به آن اوجی است که در فیلم‌های «جنگ بی‌پایان» و «بازی نهایی» به آن رسیده بود. این فیلم با وجود همۀ بار حماسی‌اش، صمیمانه و پرعاطفه هم هست و به دلیل همۀ محاسنی که دارد می‌تواند واقعا آخرین فیلم «مرد عنکبوتی» باشد.

 

منبع: empireonline.com