تعدادی از قو‌های مهاجر و فریادکش تالاب سرخرود به استراحتگاه زمستانی خود بازگشته‌اند، اما تعداد این قوها به نسبت سال گذشته بسیار کاهش یافته است. فعالان محیط زیستی دلیل این موضوع را تمرکز آنها در یک تالاب و کمبود مواد غذایی می‌دانند.
تعدادی از قو‌های مهاجر و فریادکش تالاب سرخرود به استراحتگاه زمستانی خود بازگشته‌اند، اما تعداد این قوها به نسبت سال گذشته بسیار کاهش یافته است. فعالان محیط زیستی دلیل این موضوع را تمرکز آنها در یک تالاب و کمبود مواد غذایی می‌دانند.
به گزارش همشهری آنلاین، تالاب سرخرود در منطقه وزرامحله فریدونکنار در استان مازندران هر ساله با فرا رسیدن فصل زمستان میزبان جمعیت زیادی از قو‌های مهاجر به این تالاب بوده است.
این قوی‌های فریادکِش در نیم‌کره شمالی زندگی می‌کنند. جمعیت قوها نیز با توجه به شرایط آب و هوایی هر سال متغیر است، به‌طوری‌که در شرایط سرد آب و هوایی، تعداد قو‌های مهاجر بیشتر می‌شود.
متوسط تعداد جمعیت قوها که در سال‌های اخیر به تالاب سرخرود مهاجرت می‌کردند حدود ۲ تا ۲ هزار و ۵۰۰ قطعه بوده است، حتی جمعیت قو‌های مهاجر در تالاب‌های استان ازجمله فریدونکنار به ۴ هزار و ۵۰۰ بال نیز رسیده بود، اما در سال جاری تعداد این قوها کاهش یافته است.
به‌طوری که به گفته علی‌محمد دعاگو، رئیس اداره حفاظت محیط زیست محمودآباد اکنون حدود ۳۵۰ بال قو در تالاب مستقر هستند و ۲۰۰ قو نیز هنوز در دامگاه‌ها حضور دارند.
از سویی دیگر صید و شکار پرندگان نیز به کاهش و مهاجرت پرندگان دامن زده است. زیرا سود حاصل از فروش این پرندگان چشمگیر است. همین چند روز پیش بود که یاسر سالاری، رئیس اداره حفاظت محیط زیست فریدونکنار از کشف و ضبط ۲۴ قطعه قوی فریادکش در یک منزل مسکونی یک شکارچی غیر مجاز در این شهرستان خبر داده بود.
برخی نیز گرمایش زمین و مبدایی که قوها از آن مهاجرت می‌کنند را دلیل کاهش تعداد این پرندگان عنوان می‌کنند، اما فعالان محیط زیستی این موضوع را رد می‌کنند.
دکتر اسماعیل کهرم، بوم‌شناس و فعال محیط زیست در این باره به خبرنگار همشهری آنلاین گفت: اشتباه بزرگی درقبال قو‌های فریادکش فریدونکنار اتفاق افتاده است. دلیل این اشتباه این بود که آنها را در یک جا متمرکز کردند. اساسا کاهش تعداد آنها به دلیل گرمایش زمین فرافکنی و موجه نشان دادن نابودی این پرندگان است. هیچ پرنده‌شناسی این موضوع را تایید نمی‌کند.
وی افزود: ما در ایران ۲۵۲ تالاب داریم. قبل از اینکه تصمیم بگیرند تا قوها را یک جا و در تالاب سرخرود جمع کنند، این پرندگان در تالاب‌های مختلف پخش می‌شدند و خطری آنها را تهدید نمی‌کرد. مثلا در هر تالاب ۱۰۰ تا۱۵۰ قو مستقر می‌شدند. به همین دلیل مواد غذایی کافی هم به آنها می‌رسید و در سلامت کامل زندگی می‌کردند. از سویی دیگر در دسترس شکارچیان غیرمجاز هم تا این حد نبودند.
کهرم ادامه داد:، اما با استقرار آنها در یک تالاب مواد غذایی کافی برای قو‌های فریادکش وجود نداشت. از این رو برای تغذیه آنها از مردم و خیریه‌ها کمک طلبیدند. برای تغذیه این پرندگان چندین تن گندم جمع کردند، اما سوال اینجاست مگر غذای قوها گندم است؟
این پرنده شناس افزود: کجای دنیا برای قوها گندم می‌ریزند؟ قو متکی به گیاهان آبزی است و گردن بلند این پرنده هم برای این است تا بتواند از ریشه و غده گیاهان داخل آب تغذیه کند. با این کار سیستم غذایی این پرندگان به‌هم ریخته و زمینگیرشان کرده است.
کهرم افزود: همچنین این پرندگان درهنگام شب دچار خطر هستند و از سوی گرگ‌ها و شغال‌ها مورد تهدید قرار می‌گیرند. لاشه این پرندگان که توسط این حیوانات مورد حمله قرار گرفته‌اند کاملا مشهود است؛ بنابراین جمع کردن این پرندگان در یک تالاب گناهی نابخشودنی است.
