معاون پیشگیری و کاهش خطر سازمان مدیریت بحران شهر تهران گفت: در تهران هم مانند آنچه که در زلزله جنوب کشور رخ داد قابل پیش‌بینی است؛ خطر ریزش کوه‌ها در زلزله تهران نیز محتمل است.
معاون پیشگیری و کاهش خطر سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران خطر ریزش کوه‌ها در زلزله تهران را محتمل دانست و گفت: «ما در برخی مناطق مخصوصا شمال تهران ریزش سنگ و زمین لغزش را خواهیم داشت.»
به گزارش ایسنا، سیدمجتبی حسینی در وبینار تخصصی «اهم اقدامات کاهش خطر در شهر تهران» که در سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهر تهران برگزار شد، گفت: «بررسی زلزله‌ها از سال ۱۹۰۰ تا ۲۰۱۶ نشان می‌دهد که کشور ما هم از نظر تعداد زلزله‌ها و هم از نظر کشته‌ها و زخمی‌ها رتبه بالایی دارد؛ به‌طوری که در بحث تعداد زلزله‌ها جزو رنکینگ سوم هستیم و در تعداد کشته‌ها نیز در رنکینگ ششم هستیم که این نشان می‌دهد هم در نقشه خطر هستیم و هم آسیب پذیریم و زلزله باعث خسارات مالی شدید و از دست دادن هموطنان عزیزمان شده است.»
او به بیان برخی از مناطق متاثر از زلزله در تهران پرداخت و گفت: «در تهران مناطق مختلفی در سال‌های قبل تحت اثر زلزله بودند و خسارات داشتند. ری در سال‌های پیش از میلاد و در سال‌های ۷۴۳، ۸۵۵، ۸۶۴ و ۹۵۸ لرزش‌های شدیدی داشته که ۷.۷ ریشتر هم برای آن ثبت شده است. در دماوند هم چنین لرزه‌هایی ثبت شده است. دماوند در سال۱۶۶۵ با شدت ۶.۵ ریشتر، در سال ۱۸۱۵ با شدت ۶.۵ ریشتر و در سال ۱۸۳۰ نیز با شدت ۷.۱ ریشتر لرزیده است.»
حسینی افزود: «در سال‌های ۲۰۱۷ و ۲۰۲۰ هم ما شاهد زلزله‌های دماوند و ملارد بودیم که این دو زلزله در تهران احساس شد، اما خرابی آنچنانی نداشت. این می‌تواند به‌عنوان یک زنگ خطر باشد و هرکدام از این زلزله‌ها می‌توانست شهر را با بحران روبه‌رو کند.»
به گفته او، در تهران هم مانند آنچه که در زلزله جنوب کشور رخ داد قابل پیش‌بینی است. خطر ریزش کوه‌ها در زلزله تهران محتمل است، اما ما در برخی مناطق مخصوصا شمال تهران ریزش سنگ و زمین لغزش را خواهیم داشت.»
معاون پیشگیری و کاهش خطر سازمان پیشگیری و مدیریت بحران شهرتهران درباره بهسازی لرزه‌ای نسبی نیز اظهار کرد: «مردم می‌توانند از طریق پروانه‌ای که در نظر گرفته شد، با یک مبلغی کمتر از هزینه نوسازی نسبت به ایمن‌سازی منزل خود اقدام کنند، در این خصوص از دولت هم کمک خواستیم.»
او درباره ارتباط پایدار در بحران نیز گفت: «ما حتما باید در زمان بحران یک شبکه مجزای ارتباطی در نظر بگیریم که تمام سنسور‌های ما از آن سامانه استفاده کرده و مدیران بحران نیز در صورت از دست‌رفتن شبکه‌ها کارشان را انجام دهند. در حال‌حاضر ۲۵ دکل داریم که باید تعداد آن به ۱۲۰دکل برسد.»
