«مونالیزا» یک تابلو نقاشی رنگ روغن است که توسط هنرمند، مخترع و نویسنده‌ای به نام «داوینچی» خلق شده است. این تابلو نقاشی که گمان می‌رود در سال ۱۵۰۶ خلق شده باشد، پرتره‌ای از یک زن را به تصویر می‌کشد که در مقابل یک منظره غیرواقعی نشسته است.
قرن‌های متمادی است که مخاطبان مسحور تابلو نقاشی به نام «مونالیزا» شده‌اند. شاهکاری از «لئوناردو داوینچی» استاد چیره‌دست ایتالیایی و یک نمونه بی‌نظیر از تابلو نقاشی رنسانس. این نقاشی مدت‌ها است که به یکی از مشهورترین آثار هنری جهان تبدیل شده است.
به گزارش ایسنا، تابلو نقاشی رنگ روغن «مونالیزا» از سال ۱۸۰۴ میلادی تاکنون در موزه لوور پاریس نگهداری می‌شود. سالانه میلیون‌ها نفر برای بازدید از این نقاشی به این موزه می‌روند و تلاش می‌کنند با مشهورترین اثر «داوینچی» عکس بگیرند. «مونالیزا» با آن نگاه گیرا و لبخند مرموز، از همان زمانی که در اوایل قرن شانزدهم میلادی خلق شد، مخاطبان را مجذوب خود کرد.
اما سوال اینجاست چرا امروزه «مونالیزا» مشهور است؟ شاید بهتر باشد با این پرسش آغاز کنیم که «مونالیزا» چیست؟
به گزارش «مدرن مت»، «مونالیزا» یک تابلو نقاشی رنگ روغن است که توسط هنرمند، مخترع و نویسنده‌ای به نام «داوینچی» خلق شده است. این تابلو نقاشی که گمان می‌رود در سال ۱۵۰۶ خلق شده باشد، پرتره‌ای از یک زن را به تصویر می‌کشد که در مقابل یک منظره غیرواقعی نشسته است.
این تابلونقاشی علاوه بر اینکه یکی از شناخته‌شده‌ترین نقاشی‌های جهان به شمار می‌رود، بسیار ارزشمند نیز محسوب می‌شود. گمان می‌رود ارزش این نقاشی که به طور دائمی در موزه لوور نگهداری می‌شود به ۸۰۰ میلیون دلار برسد.
اما با تماشای این نقاشی سوالی که به ذهن اغلب مخاطبان خطور می‌کند این است که «مونالیزا»، سوژه این نقاشی کیست؟
گمان می‌رود این نقاشی که به تصویرگری‌های رنسانس از مریم مقدس بسیار شباهت دارد، چهره زنی به نام «لیزا گراردینی»، همسر یک تاجر لباس و ابریشم به نام «فرانسسکو ژوکوندو» را به تصویر کشیده است. به نظر می‌رسد این نقاشی در اتاقکی به نام «لوجیا» که دست کم یک دیواره ندارد، خلق شده باشد.
جزئیات «مونالیزا»
در پشت سر این زن منظره‌ای محو وجود دارد که با استفاده از روش «اسفوماتو» خلق شده است. از این روش برای ایجاد تصاویری بدون خطوط و مرز‌های مشخص، گویی اجسام در میان دود یا مه نشان داده می‌شوند، استفاده می‌شود.
در این نقاشی، این زن درحالی که دستانش را روی هم گذاشته است به چشمان مخاطب خیره شده و لبخند محوی نیز بر چهره دارد. البته لبخند خاص این شخصیت مدت‌ها نظر بینندگان را جلب کرده است؛ به نحوی که مخاطبان با تماشای این نقاشی نمی‌توانند به آسانی حس و حال این زن و یا قصد نقاش را تشخیص دهند.
نکته مهم دیگر این نقاشی نگاه خیره اوست. برخی با نگاه کردن به این نقاشی احساس می‌کنند چشمان او در نقاط مختلف اتاق آنها را دنبال می‌کند؛ گویی او موجودیت زنده دارد. با این وجود و با این که شاید به نظر برسد چشمان این زن مخاطبان را دنبال می‌کند، آنچه که به اسم «تاثیر مونالیزا» مشهور شده است در این نقاشی اتفاق نمی‌افتد. درحقیقت، محققان آلمانی معتقدند چشمان این زن به ۱۵ درجه سمت راست افراد نگاه می‌کند که بیشتر به گوش افراد نزدیک است تا چشمان آنها.
پس از درگذشت «لئوناردو» در سال ۱۵۱۹، «مونالیزا» در فرانسه جایی که این هنرمند سال‌های پایانی عمرش را گذانده بود، باقی ماند. این نقاشی برای چندین قرن در مالکیت خاندان سلطنتی باقی ماند تا اینکه در نهایت در سال ۱۷۹۷ به طور دائمی در لوور به نمایش درآمد.
«مونالیزا» در اوایل قرن بیستم تقریبا هنوز برای افراد خارج از جهان هنر اثری ناشناخته محسوب می‌شد. اما در سال ۱۹۱۱ یک ماجرای سرقت، این نقاشی را در مرکز توجه قرار داد.
«وینچنزو پروجا» یکی از کارمندان ایتالیایی موزه لوور با هدف بازگرداندن این نقاشی به ایتالیا این نقاشی را از موزه دزدید. او دو سال این نقاشی را در آپارتمانش پنهان کرد و سپس آن را به مدیر گالری «اوفیتزی» نشان داد که در نتیجه آن «مونالیزا» دو هفته در «اوفیتزی» نمایش داده شد. «مونالیزا» در نهایت به «لوور» بازگردانده شد و «پروجا» نیز به تحمل شش سال حبس محکوم شد.
این اتفاق باعث شد «مونالیزا»در مرکز توجه قرار بگیرد و مردم آن را به عنوان نمونه‌ای از رنسانس والا مورد تحسین قرار دهند. از آن زمان تاکنون، این نقاشی هدف خرابکاری‌هایی از جمله پرتاب سنگ و پرتاب رنگ قرمز قرار گرفت که البته به شهرت این نقاشی افزودند.
با توجه به گذشته پر هرج و مرج و شهرت چشمگیر «مونالیزا»، این شاهکار این روز‌ها در پشت لایه‌ای از شیشه ضدگلوله به نمایش گذاشته می‌شود. حتی با وجود چنین شرایط خاص و بحث‌برانگیز، «مونالیزا» همچنان یکی از محبوب‌ترین آثار نمایشی لوور است و بدون شک یکی از پربازدیدترین تابلو‌های نقاشی جهان محسوب می‌شود.
