امروز جای آقای دعایی بین ما خالی است و باور کردنی نیست که جلسه‌ای از مدیران رسانه باشد و اقای دعایی نباشد و حتما همه همکاران من این را شهادت می‌دهند که صفای جلسات بدون او بسیار سخت است، زیرا دعایی عزیزهمه بود و خواهد بود.
محمد خدادی؛ سوگ از دست دادن بزرگ خاندان مطبوعات کشور حجت الاسلام و المسلمین دعایی برای همه بسیار سخت، ناگوار و غیر قابل باور است –، زیرا همگان از محبت و مهربانی – خضوع او شمه‌ای به خاطر دارند - صدق و صفا – بزرگ منشی و ساده زیستی و سبک زندگی متفاوت او را به دفعات دیده اند و شاهد بیان شیرین و واژگان محبت امیز و برخورد مهربان اوبا همه، بدون تفکیک موقعیت و مقام – جناح سیاسی و بوده اند.
آقای دعایی دنیای از صفای باطنی و معرفت الهی را به همه انتقال می‌داد – هفته‌ای نبود که حداقل یک یا دوبار به مناسبت‌های مختلف دیدار نداشته باشیم اگرچه در شش ماه اخیر کمتر ایشان را می‌دیدم او در هر مناسبتی و ورود به هر جلسه‌ای چند خصوصیت متمایز داشت بدلیل سیادت و پیشکسوتی و جایگاه بسیار رفیع ایشان، همیشه مورد احترام و اصرار بر قرار گرفتن بر صدر مجلس بود - نکته‌ای که با مقاومت سخت ایشان مواجه و همیشه در بین حاضرین عادی جای خود را انتخاب می‌کرد و اصرار هم فایده نداشت – بعد از استقرار در بین حاضران عادی با لبخند خاص خود اول با افراد در کنار خود یک حال و احوالپرسی گرم می‌کرد سپس نفر به نفر حاضران را با اشاره پیام مهربانی می‌فرستاد – در هر جلسه‌ای اول از ایشان دعوت به سخنرانی می‌شد مهربان سخن می‌گفت و معتدل – با بیان خاطرات شیرین، اما حاوی پیام، حرفش را می‌زد و یک جمله همیشه به شوخی می‌گفت می‌دانید چرا در همه جلسات اول از من برای سخنرانی دعوت می‌کنند برای اینکه نمی‌شود در مجلسی اخوند باشد و سخنرانی نکند - حامی و شاکر از همه – قدردان – منت می‌کشید تا مشکل کسی را حل کند، اما منت نمی‌گذاشت – در پایان جلسه میوه و شیرینی که به او تعارف کرده بودند را نمی‌خورد و می‌گفت این هم سهم همراه من (برای راننده اش بر می‌داشت).
در هر جلسه‌ای که دعوت می‌کردند حتما حضور پیدا می‌کرد و تحفظی برای شرکت در جلسات از سوی هر مدعوی نداشت فارغ از جناح و موقعیت و عنوان به دعوت، پاسخ می‌گفت حتی برای مدت کوتاه به احترام دعوت کننده در جلسه حاضر می‌شد – همراه بود و همکار – همدل بود و اهل دل – شوخ بود و بذله گو – از هر مناسبتی برای به دست آوردن دل دیگران دریغ نمی‌کرد -همیشه به ایشان می‌گفتم وجود شما سرمایه معرفتی خانواده رسانه است و چقدر خوب است که ما درکنار شما هستیم و چقدر خوب است که تحبیب قلوب می‌کنید و در لحظات سخت و پر مخاطره همه را درکنار هم مورد لطف و مرحمت قرار می‌دهید.
درمورد آقای دعایی و آنچه او در خدمت به انقلاب و امام و رهبری و شهدا و ... جامعه رسانه‌ای کشور کرد صفحات زیادی به نگارش در خواهد امد و خاطرات شنیدنی بسیاری گفته خواهد شد من هم به گوشه‌ای از آن در این مجال کوتاه اشاره کردم.
امروز جای اقای دعایی بین ما خالی است و باور کردنی نیست که جلسه‌ای از مدیران رسانه باشد و اقای دعایی نباشد و حتما همه همکاران من این را شهادت می‌دهند که صفای جلسات بدون او بسیار سخت است، زیرا دعایی عزیزهمه بود و خواهد بود.
