مدیریت کار‌های روزمره خانه از جارو کردن خوراکی‌هایی که کودکان در خانه می‌ریزند تا مرتب کردن یک اتاق پر از اسباب بازی به همراه دیگر وظایف پدر و مادر‌ها، اغلب بسیار دشوار و خسته کننده است.
به گزارش ایرنا، اما کودکان باید چند ساله باشند تا از آن‌ها بخواهیم که در انجام این حجم از کار‌های خانه مشارکت داشته باشند؟ آیا مشارکت در انجام کار‌های خانه برای یک کودک نوپا اشکالی ندارد؟ والدین چگونه می‌توانند فرزندان کوچکتر را تشویق کنند تا در تمیز کردن خانه کمک کنند؟
این سوالات موضوعاتی است که در این گزارش به آن‌ها پاسخ داده می‌شود.
یکی از بهترین روش‌ها برای کمک به کودکان به منظور یادگیری کار تمیز کردن، نشان دادن نحوه تمیز کردن است. والدین نمی‌توانند از کودک انتظار داشته باشند که فقط عمل تمیز کردن را درک کند - این کار واقعاً باید نشان و آموزش داده شود.
این کار به معنای وقت گذاشتن برای نشان دادن و یاد دادن نحوه انجام کار‌های خانه به فرزندان است که چگونه و چه زمانی در انجام وظایف خانه مانند تمیز کردن اتاق، مرتب کردن حمام یا پاک کردن میز آشپزخانه کمک کنند.
البته باید به یاد داشت که کمک کودکان به این معنی نیست که باید فوراً انتظار تمیزی کامل را داشت. والدین نباید انتظار داشته باشند که خانه در واقع کاملاً مرتب باشد بلکه باید بدانند که موضوع اکنون تنها آموزش به کودکان است که چگونه این کار را انجام دهند تا در طول زمان عادات خود را توسعه دهند.
به گفته «دوون کونتزمن»، روان شناس کودک و بنیانگذار Transforming Toddlerhood مستقر در کلیولند، اوهایو، کمک به فرزندتان برای ایجاد این عادات مهم و مهارت‌های زندگی باید زودتر شروع شود.
کونتزمن می‌گوید: دوران نوپایی کودک، دوره حساسی برای درگیر کردن بچه‌ها در کار‌های خانه است. کودکان نوپا عموماً برای کمک کردن هیجان‌زده هستند، زیرا از نظر رشدی می‌خواهند احساس توانایی کنند و بدون هیچ چیزی در خانواده نقشی داشته باشند.
کونتزمن معتقد است که این مرحله رشد همان چیزی است که می‌تواند در درازمدت برای کودکان انگیزه درونی پیرامون وظایف خانه ایجاد کند. وی می‌گوید: از آنجایی که بچه‌ها هنوز در حال یادگیری هستند، ما تمایل داریم آن‌ها را کنار بگذاریم تا بتوانیم کار‌ها را خود به نحو احسن انجام دهیم. اما کودکان می‌توانند در حدود ۱۸ ماهگی یا زمانی که روی پا‌های خود ثابت هستند کمک کردن برای انجام کار‌های روزمره خانه را شروع کنند؛ بنابراین به آرامی شروع کنید و هر هفته یک کار اضافه کنید.
همزمان با بزرگ شده کودکان تغییر دادن وظایف به عنوان «وظایف خانوادگی» می‌تواند تغییر مثبتی باشد که هم برای کودکان و هم والدین احساس می‌شود. کونتزمن می‌گوید: کار‌ها معمولاً بار معنایی منفی دارند، زیرا بسیاری از ما در کودکی احساس می‌کردیم مجبور به انجام کار‌های خانه هستیم و جالب نبود.
کونتزمن می‌گوید، وقتی نوبت به انجام کار‌های خانه می‌رسد، مهم است بدانیم چگونه به بچه‌ها برای دستاوردهایشان پاداش می‌دهیم. باید از بچه‌ها برای کمک کاملا تشکر کرد، اما پرداخت پول یا مقداری رشوه برای کار‌های اصلی خانه به هیچ وجه روش درستی نیست.
وی معتقد است که این نوع پاداش‌ها می‌توانند درک معنای مسئولیت‌های خود را در حین رشد برای کودکان دشوار کند. کونتزمن می‌گوید: آیا هیچ یک از ما برای انجام کار‌های خانه و خرید خوار و بار از همسرمان پول می‌گیریم؟
با این حال، وی خاطر نشان می‌کند که هر چند وقت یک بار، جایی برای استثنا وجود دارد. زمانی که کاری که کودک انجام می‌دهد بالاتر و فراتر از وظایف و مسئولیت‌های وی باشد، موضوع فرق می‌کند و در این گونه موارد دادن پاداش و مشوق مانعی ندارد.
کونتزمن می‌گوید که پاداش‌ها باید به ارزش‌های خانوادگی شما و ارتباطی که می‌خواهید در مورد کار‌های خانه با هم داشته باشید، بستگی دارد. وی توضیح می‌دهد: پاداش‌ها یک محرک بیرونی هستند.
وی افزود: به جای جوایز پولی و غذایی می‌توان پاداش‌ها را به صورت برگزاری مهمانی و جشن‌هایی که تمام خانواده در آن شرکت دارند و یا دیدن فیلم در سینما و یا یک گردش سرگرم کننده آخر هفته نیز ارائه داد. این کار باعث ایجاد فرهنگ کار تیمی و جشن برای رسیدن به اهداف می‌شود. سپس این وظایف به جای وظایف معامله‌ای تبدیل به مهارت‌های زندگی می‌شوند.
کونتزمن افزود: این کار باعث ایجاد فرهنگ کار گروهی و جشن برای رسیدن به اهداف می‌شود. سپس این وظایف به جای وظایف معامله‌ای تبدیل به مهارت‌های زندگی می‌شوند.
